Seite
Secundus Liber deꝰ aūt qͥ bonoꝝ nr̄oꝝ nō indiget. nō oꝑantē ꝓpter oꝑa peccato duplat meritū ⁊ ſuppliciū. gͦ ⁊ bonū additū bo­ſꝫ oꝑa ꝓpter oꝑantē acceptat ⁊ remunerat. ⁊ iō nō eſt ſi no. dd̓m. ꝙ nō eſt ſil̓e. ꝓpter hͦ ꝙ qꝛ mala facimꝰ. mali ſu mile ex ꝑte iſta ⁊ ex illa. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ opera mus. ſꝫ nō qꝛ bona facimꝰ boni ſumꝰ. īmo potiꝰ ecōuer­multiplicata nō valēt ad p̄miū accidētale. qꝛ n̄ aſſequū ſo bonitas oꝑmortū hꝫ ex bonitate oꝑantis. ⁊ hinc eſt tur aureolā. dd̓m ꝙ accidetale p̄miū in plꝰ eſt qͣꝫ aureo­ꝙ diuerſis pctīs meret̉ hō diuerſa ſupplicia. qͣꝫuis di­la. Noīe em̄ aureole nō intelligimꝰ qd̓cūqꝫ p̄miū accidē uerſis bonis oꝑibus mereat̉ hō vnā gloriā. qꝛ actio me tale. ſꝫ illud qd̓ hꝫ q̄ndā p̄rogatiuā ⁊ dignitatē ſic̄ ⁊ opꝰ rendi ⁊ acceptādi in pluribꝰ bonis vna ē. rō ꝟo diſpli­cui rn̄det. Nihilominꝰ tn̄ gaudiū de bonoꝝ oꝑm mul­cendi ⁊ demerēdi in pluribꝰ pctīs diuerſa. Ad illud tiplicatōe ad accidētale p̄miū ſpectat. cū ſine ip̄o poſſit qd̓ obijcit̉ ꝙ apud hoīem maiꝰ p̄miū meret̉ hō ex pluri­haberi vita eterna. ⁊ ad hͦ qͥdē faciūt bona oꝑa ml̓tipli­bus oꝑibus. dd̓m. ꝙ nō eſt ſil̓e. qꝛ hō nō reputat opꝰ di­cata. faciūt etiā ad eēntiale p̄miū aliqͦ mō ſic̄ pus on̄ſuꝫ gnum retributōe ꝓpter bonitatē oꝑantis. ſꝫ potiꝰ oꝑan eſt. Ex his patet rn̄ſio ad illud qd̓ vltimo q̄rebatur. temꝓpter bonitate oꝑis. Hō em̄ indiget alieno ſeruitō rum opinionē q̄ triuariā diſtinctionē actuū ponūt(vt Diſt. xlj. Qualiter ex obliqͥtate intētōis habe in di. p̄cedēti ptꝫ) aliā ponit determinationē. ibi. Alij at fieri opus maluꝫ. ꝟo qͥ triphariā diſtinctionē actuū faciūt. vbi innuit ꝙ actōes nr̄e diuidunt̉ ꝑ tres differētias ſcꝫ ꝑ bonā. ⁊ ma Unqꝫ intētio vt ſupra dictū eſt ⁊cͣ. Supra oſtē lā. ⁊ indifferēter inter vtrāqꝫ mediaꝫ. Similit̓ ſcd̓a ꝑs dit magiſter qͣliter actus habeant rectificari ex pͥncipalis diuidit̉ in tres ꝑtes. In pͥma q̄rit mgr̄ vtruꝫ rectitudine intētōis ⁊ volūtatis. In hac ꝑte in om̄e pctm̄ exteriꝰ ſit volūtariū ſiue a volūtate. In ſcd̓a tendit determīare qͣliter actꝰ ex defectu intētōis ⁊ volū q̄rit vtrū om̄e pctm̄ ſit in volūtate. ibi. Illiꝰ etiā intelli tatis hapeāt deprauari. Diuidit̉ aūt ꝑs iſta ī duas par gētia ꝑquirēda eſt ⁊c̄. In tertia ꝟo ꝯcludit ꝙ hͦ nō ſolū tes. In quaꝝ pͥma cōꝑat mgr̄ oꝑa ad intētionē deficien veꝝ ē de pctō exteriori ꝙ ſit volūtariū. ſꝫ etiā veꝝ eſt de tem. In ſcd̓a ꝟo cōꝑat malos actꝰ ſiue mala oꝑa ad vo­pctō interiori. qd̓ qͥdē ꝯſiſtit circa volūtatis motū. ibi lūtate. ibi. Poſt hͦ inueſtigari oꝑtet ⁊c̄. Prima ꝑs di­Si aūt om̄e pctm̄ mortale ⁊c̄. Et ſic duas q̄ſtiones pͥn­uidit̉ in tres ꝑtes. In quaꝝ pͥma mgr̄ mouet q̄ſtionem cipaliter determinat magiſter in ꝑte iſta. quarū vna ē. ⁊ det̓minat ẜm quorūdā opinionē. In ſecūda ꝟo obijc Utrū oīs actio mala ſit q̄ nō ꝓcedit ex intētione recta. ꝯtra illā determinationē. adiungēs illi q̄ſtioni q̄ndam Scd̓a eſt vtrū oīs culpa ſit volūtaria. rn̄ſionē. ibi. His aūt obijcit̉. In tertia magiſter ẜm illo lectus. ⁊ pedem factus ē oīm reus. Qui gͦ fideꝫ a Fides intē­affectꝰ. duplici Mouet q̄ſtionē ⁊ determi­⁊ charitatē nō habet. oīs eius DI. XLI. tioneꝫ dirigat. indiget directi­nat ẜm qͦrūdā opinionē. an om actio peccatū eſt. qꝛ ad charita Cōtra. ml̓ti ha­uo. quoꝝ vnuꝫ nis intentio vel actio eoꝝ qͥ ca bentes fidē hn̄t reſpiciat aſpe­teꝫ nō refert̉. Qd̓ em̄ ad chari­rent fide ſit mala. malas intētōes ctum. ⁊ hoc ē fi­tem nō refert̉(vt ſupra memi­des. Alteꝝ ve­gͦ videt̉ ꝙ inten nit Aug.) nō ſit quēadmodū fi tionis directio ro affectū. ⁊ hoc Unqꝫ in eri oꝑtet. ideoqꝫ malū eſt. Non a fide nō hꝫ eſſe. eſt charitas. Et tentio vt ſupra dictū Si tu dicas ꝙ gͦ mādata cuſtodit qͥ charitate iō dicit Gern̄. eſt bonū opus faciat ꝙ ad ſimplicita de fide loquit̉ q̄ caret. qꝛ ſine charitate nullum ꝑ dilectōeꝫ ope­ a ⁊ª fides intentōeꝫ dirigat. nō ī­tem oculi ꝯcur­mādatoꝝ cuſtodit̉. Un̄ aug. ſu rat̉. vtpote de fi rit charitas ⁊ ve merito q̄ri pōt vtrū oīs intētio per epl̓am ad Gal̓. ait. Cuſtodi de formata. tūc ritas. Quando oēqꝫ illoꝝ opꝰ malū ſit qͥ fidē nō tionē legis dicit apl̓us. nō ine­gͦ magiſter dicit potius videt̉ ꝙ hn̄t. Si em̄ fides intētionē diri briari. nō occidere. nō mecha­ꝙ fides dirigit directio intētio git. ⁊ intentio bonū opꝰ facit. nis debuit attri intētionē. nō de ri. ⁊ alia hmōi ad bonos mores vbi nō eſt fides. nec intētio bo­quacūqꝫ fide in­bui charitati qͣꝫ ꝑtinētia. q̄ ſine charitate. fide. na. nec opus bonū eē videtur. telligit. ſꝫ de fi­fidei. Itē queri ⁊ ſpe. īpleri nō poſſunt. Nulluꝫ de oꝑante ꝑ di­tur iuxta hͦ. cuꝫ Qd̓ a qͥbuſdā nō irrōnabiliter gͦ mandatū implet. nullū bonū lectionē ſic̄ ob­directio inten­aſtruit̉. qͥ dicūt oēs attōes ⁊ vo opus facit qͥ fidē ⁊ charitatē nō tionis aliqͦ mō iectū eſt. Ma­lūtates hoīs ſine fide malas eſ attribuit̉ fidei. hꝫ. Impoſſibile ē em̄ vt ait apo gis tn̄ directio. Heb̓. xj. ſe. q̄ fide habita bone exiſtunt. nem attribuit fi aliqͦ modo cha­ſtolus. ſine fide aliquid place­dei qͣꝫ charitati ritati. quare ſi­Un̄ apl̓s ait. Om̄e qd̓ nō ē ex fi re deo. Que gͦ ſine fide fiūt. bo Ro. xiiij. militer nō attri qꝛ dirigere ī via de peccatū eſt. Qd̓ exponens na nō ſunt. qꝛ om̄e bonū placet potiꝰ eſt lumīs buit̉ ſpei. cum ⁊ ip̄a ſit virtꝰ the­ b Aug. aiiʰ Oīs vita infidelium deo. illuſtrātꝭ qͣꝫ ꝟtu pctm̄ eſt. ⁊ nihil bonū ē ſine bo­tis adiuuatis. Obijcit contra determina­ologica. ⁊ reſpi nō ſummo. Ubi deeſt agnitio licet vtrūqꝫ ſit ciat finē ſicut fi tionem priorē. adiungēs illi q̄ des ⁊ charitas. neceſſariumᵈ ad eterne veritatis. falſa virtus ē b ſtioni quādā rn̄ſionē. hoc ꝙ homo re­℟º. dd̓m. ꝙ etiā in optimis moribꝰ. Et Ia­His aūt obijcit̉ quod ſupra cte ambulet. et Iaco. ij. cā intentio duo cobꝰ in epl̓a canonica ait. Qui dicit Aug. ſcꝫ ꝙ in ſeruili timo­ꝙ lumen vide­reſpiciat. vide­offendit in vno ſcꝫ in charitate at. ⁊ ꝙ pedē re­re ⁊ ſi bonū fiat. nō tn̄ bene. Ne licet oculū intel