Seite
Secundus Liber dat pauꝑibꝰ. qͣꝫ illeq dat vnū ſolū obulū. igit̉ oēs ſunt ſuſceptionē maioris gr̄e. ꝑ quā digna eſt maiori retri­ſtulti qͥ ſequūt̉ diuinū ꝯſiliū. Ꝙ ſi īpiū eſt dicere diui­butōe. Si aūt loqͣmur de merito cōdigni. ſic abſqꝫ du­nū ꝯſiliū eſſe indiſcretū. videt̉ ꝙ qͣꝫtitas dati faciat ad bio nō addit. ꝓ eo ꝙ q̄ntitas meriti ꝯdigni pēſat̉ ex qͣn amplificādū meritū. Sꝫ ꝯͣ. Marci. xij. Amen dico titate radicis. ⁊ tantū placet deo qͥs qͥ hꝫ volūtatē ꝑ le vobis. qm̄ hͨ plus oībꝰ miſit in gazophilaciū. loquit̉ de nā ⁊ nō p̄t habere opꝰ. q̄ntū ille qͥ hꝫ volūtatē ⁊ opꝰ qͥn vidua. gͦ ſi xp̄us plꝰ appreciabat̉ datū illiꝰ vidue qd̓ fuit tū ad eēntialis p̄mij retributionē ſi ſunt ineq̄li charita­valde ꝑuū(ſic̄ in textu īnuit̉) qͣꝫ magͣ dona alioꝝ. videt̉ te. Et ſic patꝫ ꝙ opꝰ p̄uilegiatū rōne dignitatis ſue ali­ꝙ deꝰ app̄ciet̉ oꝑa ſolū ẜꝫ qͣꝫtitatē bone ītētōis. ⁊ nll̓o mō qͥd addit ſup̄ bonitatē intētōis. lꝫ nō addat oī mō addi­ẜm qͣꝫtitatē munerꝭ exteriorꝭ. Itē glo ſuꝑ eūdē locū Nō tionis. Iō ꝯcedēde ſunt rōnes q̄ ad pͥmā ꝑtē inducunt̉. offerētiū ſub̓am ꝯſiderat deꝰ ſꝫ ꝯſciam. nec ꝑpēdit qͣꝫtū 2 Ad illud ꝟo qd̓ obijcit̉ de btō Martino ꝙ palmam offeras. ſꝫ ex qͣꝫto. ſi gͦ merita tm̄ valēt qͣꝫtū deꝰ illa pōde martyrij nō amiſit. dd̓m. ꝙ ibipalmā martyrij nō acci­rat. vr̄ ꝙ qͣꝫtitas dati. meritū intētōis bone nō augeat. pit̉ ꝓ p̄mio accidētali qd̓ eſt aureola. ſꝫ ꝓ p̄mio ſub̓ali Itē ſuꝑ illd̓. ij. Coꝝ. viij. Et qͥ multū hūit nō abūdauit. qd̓ eſt aurea. vtrūqꝫ em̄ eſt martyrij palma. ſed vnū ſcꝫ ibi glo. vbi eq̄ ē volūtas. eqͥlē hēbit mercedē. gͦ ſiue aliqͥ­aurea rn̄det martyrio. qꝛ ſuſtinet̉ ex charitate. alteꝝ ꝟo det magnū ſiue ꝑuū. dū tn̄ ex eqͣli charitate. vr̄ ꝙ ei retri ſcꝫ aureola rn̄det ei. qꝛ eſt ſpēalis pͥuilegij ⁊ p̄rogatiue­buat̉ eqͣlit̓. Itē ſi qͣꝫtitas dati aliqͥd addit. aut addit ad Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ oꝑatio placet ꝓpter oꝑantē. meritū reſpectu p̄mij ſubālis. aut reſpectu p̄mij accn̄ta­2ē dd̓m ꝙ veꝝ eſt. attu dū oꝑans bn̄ vtit̉ dono ꝑ qd̓ pla­lis. Nō reſpectu p̄mij ſubālis. qꝛ illd̓ reſpic charitatis cet deo. hocip̄o diſponit ſe ad maiꝰ. ⁊ aliqͦ dignꝰ ē. qͦ qͥ­radicē ⁊ qͣꝫtitatē gr̄e. Nō reſpectu accn̄talis. qꝛ p̄mium dē nō eēt. ſi n̄ ita bn̄ vteret̉. ⁊ iō n̄ ſequit̉ ꝙ ſi oꝑatio pla accn̄tale debet̉ oꝑbꝰ excellētioribꝰ ⁊ pͥuilegiatꝭ. nō eī me cet deo ꝓpt̓ oꝑantē. ꝙ nō magis placeat ꝓpt̓ oꝑatiōeꝫ ret̉ aliqͥs aureolā ex hͦ ꝙ dat magnā el̓yna. vr̄ igit̉ ꝙ qͣꝫti qͣꝫ ſine. nihil em̄ īpedit de duobꝰ bonis qͦꝝ vnꝰ hꝫ boni­tas dati ad bone intētōis meritu nihil oīno addat. ℟º. tatē ab altero. qͥn ambo meliꝰ valeāt qͣꝫ valeat alter illo ad p̄dictoꝝ ītelligētiā ē notādū ꝙ de qͣꝫtitate dati ē loqͥ 27 rū ꝑſe. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ mori ꝓ iudeo diſplicet dupl̓r. aut cōꝑando datū ad datū ſolū. aut cōꝑando hͨ deo. dd̓m ꝙ veꝝ eſt. ſꝫ tn̄ ex hͦ nō ſequit̉ ꝙ tota bonitas ad inuicē ⁊ ad dātꝭ facultatē. Prīo mō loq̄ndo maior qͣꝫ oꝑis pͥuilegiati veniat ex intētōe. ſꝫ ꝙ nō pōt eē opꝰ ꝑfe titas dati aliqͥd addit ad bonitatē intētiōis. nō inqͣꝫtuꝫ cte bonū abſqꝫ intētōe. nihilominꝰ tamē oꝑa pͥuilegiata reſpectu p̄mij eēntial̓ directe. ſꝫ qꝛ aliqͦmō diſpōit hoīeꝫ aliquā bonitatē de natura ſui hn̄t. q̄ iūcta cū bonitate ī ad ꝓficiēdū in bono. ⁊ ad recededū a malo. Qui eī ma­tentōis aliquā excellētiā tribuūt bene oꝑanti. quā non ius munꝰ tribuit vt ſibi faciat amicū de māmona iniqͥ­⁊⁊ tribuerēt alia genera oꝑm. Et iō illud ꝟbum qͦ dr̄ ꝙ vbi tatꝭ. magꝭ recipiētē obligat ad orādū ꝓ ſe. ⁊ qͦdāmō ī ob vnū ꝓpter alteꝝ vtrobiqꝫ vnū. nō hꝫ h̓ locū. Hoc eniꝫ ligādo illū. obligat deū. ⁊ iō plꝰ ſe diſpōit ad gr̄aꝫ qͣꝫ ille intelligit̉ quādo illud ꝓpt̓ qd̓ alteꝝ ꝑticipat aliquā ꝓ qͥ dat minꝰ munꝰ. Sil̓r plꝰ ſe diſpōit ad recedēdū a ma prietatē. ē tota rō illiꝰ ꝑticipatōis. nō ſic aūt eſt in ꝓpo lo. qꝛ in hͦ ꝙ fac̄ maiorē elemoſynā. abſolui meret̉ a ma­ſito vt viſum ē. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ oꝑa pͥuilegia­iori pena. ẜm ꝙ d̓r Lucͣ. xj. Date elemoſynā ⁊ oīa md̓a ta ſunt oꝑa excellētia. ⁊ iō minꝰ debēt facere ad merituꝫ ſunt vob̓. Et Thob̓. xij. Elemoſyna a morte liberat. Et dd̓m ꝙ opꝰ excellēs dupl̓r p̄t dici. aut ẜm vanā eſtima­Dan̄. iiij. Pctā tua elemoſynis redime. Sil̓r ſi cōꝑemꝰ tionē. ſicut aliqͥs reputat excellētiā vindicare ſe de ad­qͣꝫtitates datoꝝ in cōꝑatōe ad facultatē dātiū. maiorqͣꝫ uerſarijs. ⁊ p̄dominari alijs. Aut ẜm ꝟitatis dictamē titas nō addit qͣꝫtū ad meritū p̄mij ſub̓alis directe. ſꝫ qͦ­⁊ ſic ſuſtinere igͦminioſiſſimū genꝰ mortis ꝓ xp̄o eſt op dāmō diſpoſitiue. Qui em̄ pēſatꝭ ſuis viribꝰ plꝰ datqꝫ magne excellētie. ⁊ tale opꝰ excellētie nō ꝯdiuidit̉ ꝯͣ opꝰ alter ſuis viribꝰ pēſatꝭ. magꝭ ad donū gr̄e ſe diſpōit. ma hūilitatis. īmo ſil̓ cū illa ſtat. ⁊ neceſſario eā reqͥrit tāqͣꝫ gis etiā a pctō recedit. ⁊ ſic gn̄alit̓ loq̄ndo qͣꝫtitas dati ſociā. ⁊ dū ī ſe habeat difficultatē. ⁊ dignitatē ⁊ charita (p̄ſuppoſita eq̄litate bone intētōis ſiue volūtatꝭ) qͣꝫtuꝫ tē p̄ambulā. ⁊ humilitatē annexā. nō ē miꝝ ſi diſponit ad p̄miū eēntiale ⁊ nō addit directe ⁊ ꝓprie. ſꝫ qͦdāmō di ad maiorē gloriā. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ volūtas re­ſpoſitiue. vel qꝛ diſponēdo ad charitatē diſpōit ad ma A putat̉ ꝓ facto vbi facultas deeſt. dd̓m ꝙ illud eſt verū iorē gl̓iam. vel qꝛ eripiēdo a malo. celeriꝰ fac̄ hoīeꝫ ꝑtin qͣꝫtū ad ſufficientiā ad ſalutē. ⁊ qͣntū ad pͥmiū ſub̓ale. qꝛ gere ad coronā. Et hͦ qͥdē nō hꝫ inſtātiā qn̄ ē exceſſus qͣꝫ nemo amittit regnū celoꝝ ex hͦ ꝙ nō facit qd̓ facere non titatꝭ dati. ⁊ in ꝯꝑatōe ad datū. ⁊ in ꝯꝑatōe ad faculta­pōt. nō aūt ē veꝝ q̄ntū ad p̄mij excellētiā. ſiue qͣꝫtū ad p̄ tē dātis. Qn̄ ꝟo ex vna ꝑte datū vnū excedit alid̓ in ſe. miū accidētale. Et hͦ mō ponēdū eſt ꝙ opꝰ pͥuilegiatum ⁊ ecōtra excedit̉ ab aliqͦ in ꝯꝑatōe ad facultatē dātis. ꝑ addit ſupra intentionē volūtatis. quē modū dixit dn̄s ꝙ vidua plꝰ miſerat in gazophila Queſtio tiū qͣꝫ oēs diuites. qꝛ totū victū ſuū poſuerat. tūc ſe hn̄t Utrū bona oꝑa addāt ſupra bonā intētionē qͣꝫtū ad ſic̄ excedētia ⁊ exceſſa. Scd̓m em̄ diuerſas ꝯditōes vnū qͣꝫtitatē dati. Et ꝙ ſic videtur. j. Coꝝ. viij. Qui ꝑce ſe­datū plꝰ ꝓmouet qͣꝫ reliquum. Maior em̄ qͣꝫtitas dati minat. ꝑce ⁊ metet. ⁊ qͥ ſemīat ī benedictōibꝰ. de benedi plꝰ valet ad cuadēdā penā. Qꝛ ſic̄ d̓r Prouer. xiij. Re­ctionibꝰ ⁊ metet. Si igit̉ ſeminatio illa de qͣ loqͥt̉ apl̓us dēptio aīe viri ſūt ꝓpͥe diuitie. Maior ꝟo qͣꝫtitas dati eſt in elemoſyne datōe. videt̉ ꝙ magnitudo dati faciat ẜm facultatē dātꝭ plꝰ valet ad acqͥrēdā gr̄am ꝓ eo ꝙ ta­ad excellētiā gl̓ie. Itē Thobie. iiij. Si multū tibi fue lis ſe magis diſpoit ad ꝑfectōeꝫ btītudīs.ſ. pauꝑtatis. rit. habūdāter tribue. ſi gͦ iſta exhortatio nō eſt inutilis Cōcedēde ſūt igit̉ rōnes on̄dētes ꝙ qͣꝫtitas dati aliqͥd videt̉ ꝙ abūdātia dati faciat ad incremētū meriti. Itē auget ad meritu bone intētōis.ſ. diſpoſitiue. Ad illd̓ qͣꝫuis deꝰ ex eqͣli bonitate ꝯferāt bona maiora ⁊ mino­ꝟo qd̓ pͥmo ob̓r in ꝯͣriū ꝙ vidua illa plꝰ dedit. dici p̄t ꝙ 3­ra. tn̄ ille cui maiora ꝯtulit. ad maiorē tenetur gr̄aꝝ acti ibi loquit̉ dn̄s deqͣꝫtitate dati ꝑ ꝯꝑatōeꝫ ad facultatem onē. gͦ pari rōne ſi ex eqͥli charitate detur maiꝰ munꝰ et dātꝭ. qꝛ illa totū dederat. qd̓ pꝫ ꝑ ſequētē lr̄am. Pret̓ ea minꝰ munꝰ. ꝯueniēs eſt deū ꝓ maiori munere maiorem deꝰ qͥ ſcrutat̉ corda. vidit ꝙ vidua illa ex meliorio olūta reddere retributionē. Itē ſi nō magis meret̉ qͥ plꝰ tri te oblatōeꝫ ſuā dabat. ⁊ iō magꝭ donū eiꝰ app̄ciabat̉ re­buit qͣꝫ ille qͥ minꝰ. gͦ nō plus meret̉ qͥ reliqͥt oīa ꝓ deo ⁊