¶ Folium. XXIIII.¶ Pars Primaeſſe vbiqꝫ totum niſi adderemus in ſeipſo ideo diligentiꝰ exponēdum. Quomodo enim vbiqꝫ in ſeipſo: vbiqꝫ ſcilicet. qͥanuſqͣꝫ eſt abſens: in ſeipſo autem quia non continetur ab eisquibus preſens eſt tanꝙͣ ſine his eſſe non poſſit. Sicut auteꝫnec ab illo abeſt in quo non habitat: ⁊ totus adeſt ꝙͣuis illenon habeat eum: ita& in illo in quo habitat totus eſt ꝙͣuispreſens non ex toto eum capiat. neqꝫ enim ad habitandumdiuidit ſe per hominum corda ſeu corpora: aliam ſui partemhuic tribuens: illi aliam. ſicut lux iſta per aditus ⁊ feneſtrasdomorum: ſed potius vt quemlibet ſonum cum corporea resſit ⁊ tranſitoria ſurdus non capit. ſurdaſter nō totum capitatqꝫ in his qui audiunt cum pariter ei appropinquant: tantomagis alius alio capit quanto eſt acutioris. tanto autemminus quanto eſt obtuſioris auditus: cum ille nō varie magis minuſue ſonat: ſed in eo loco in quo ſunt omnes equaliter preſto ſit. quanto excellentius deus natura incorporea ⁊immutabilis viua: qui non ſicut ſonꝰ per moras temporumtendi ⁊ diuidi poteſt. nec ſpacio aerio tanqͣꝫ loco ſuo indigetvbi preſentibꝰ preſto ſit: ſed eterna ſtabilitate ipſe in ſe manens totus adeſſe rebus omnibꝰ poteſt ⁊ ſingulis totus: ꝙͣuis in quibus habitat habeant eum pro ſue capacitatis diuerſitate: alij amplius alij minus quos ipſe ſibi dilectiſſimūtemplum gratia ſue bonitatis edificat. Habitare etiā in omnibus adhuc animabus nondum ſpiritualibus ideo diciturdeus: quia in eis occulte agit vt ſint templum eius. idqꝫ inproficientibus ⁊ proficiendo perſeuerantibus perficit. Quāobrem deus qui vbiqꝫ preſens eſt ⁊ vbiqꝫ totus non in omnibus habitat ſed in eis tantum quos efficit beatiſſimum tēplum ſuum vel beatiſſima templa ſua eruens eos a̓ poteſtate tenebrarum ⁊ tranſferens in regnum claritatis ſue quodincipit a regeneratione. Cum igitur habitationeꝫ eius cogitas vnitatem cogita: cognitionemqꝫ ſanctorum maxime incelis vbi propterea p̄cipue habitare dicitur. quia ibi ſit voluntas eius perfecta eorum in quibus habitat obedientia: deinde interra vbi edificans domum ſuā habitat in fine ſeculidedicandam. Chriſtum autem dominum noſtrum vnigenitum dei filium equaleꝫ patri eundemqꝫ hominis filium quomaior eſt pater& vbiqꝫ non dubites totum eſſe preſentemtanꝙͣ deum ⁊ in eodem templo dei eſſe totum preſentē tanꝙͣdeum inhabitanteꝫ: ⁊ in loco aliquo celi propter veri corporis modum.
