¶ Pars Tercitolim. XXII¶ De Conſura eccleſiaſticaCa. iii.Onſure autem eccleſiaſtice vſus a nazareis eſſe exortus putatur qui prius crine ſeruato: deniqꝫ ob vitecontinentiam caput radebant: ⁊ capillos in igne ſacrificij ponebant. hinc vſus a preſbiteris introductus eſt: vtqui diuinis cultibus mancipati deo conſecrantur quaſi nazarei. id eſt ſancti crine poſito inueniantur ſicut ad Ezechieldicitur: Tu fili hominis ſume tibi gladium acutum& ducſuper caput tuum& barbam: hoc etiam in nouo teſtamētonazareos illos priſcillam& aquilā in actibus apoſtolorumprimum feciſſe legimus. Paulum quoqꝫ apoſtolum ⁊ quodam diſcipulorum Chriſti qui in huiuſmodi cultu imitandi exſtiterunt. ſcilicet vt hoc ſigno vitia in corde ⁊ opere pullulantia precidenda doceantur.¶ Quomodo ordines ſacri in monachis ſunt.¶ Capitulum tercium.Vidam volunt coronam aliquando pro ſigno accipiendam penitentie: quemadmodum in ordine monachorum quibus ⁊ ceteri ordinēs ſ.cleroProprij ſunt ẜm indulgentiam conceduntur.in eum inpopulo preeſſe poſſunt: nec ſpiritualis dignitatis inceccleſtacuram ſuſcipere donec ad clerum aſſumātur. Propterea qd̓in illis eſt ſacri ſignaculi ad indulgentiam eſt. non pro poteſtate prelatiōis in populo dei. ſed ne in ipſō qūoqꝫ habitupenitentie quo ſe ſponte propter deum ſequeſtrauerunt ſacroſanctam corporis ⁊ ſanguinis Criſti communionem velhabere non poſſint: vel extra ad impedimentum quietis ſuerequirere compellant̉. Vt ergo quietius intrinſecus viuantordines miniſterij diuini ipſis per indulgentiam concedunt̉non ad exercendam prelationem in populo dei. ſed ad celebrandam intrinſecus communionem ſacramenti dei. quodtamen a principio non ita fuiſſe dicunt. Nonachi quippe&heremum habitantes olim preſbiteros non habuiſſe legunt̉¶ De Septem gradibus ſacris.¶ Ca. iiij.Rimū igit̉ ſignaculū clerici corona eſt qua in partēminiſterij ſacri conſignatur. Sequūtur deinde ſeptēgraduū promotiōes in quibꝰ ꝑ ſpūalem poteſtatēAlteri ſemper ad ſacra tractanda ꝯſcendunt. Prinus gͣdus ēhoſtiariorū ſecūdus lectorū terciꝰ exorciſtaꝝ qͣrtꝰ acolitorū
