Seite
Folium. CXXVIII. Pars Decimaſeptima aſpiciebatur ſubtrahitur: ⁊ quaſi quotidie reſurgit dū lux ablata oculis ſuppreſſa: iterū nocte reparatur. Per momenta qꝫ temporum cernimꝰ arbuſta viriditatem foliorū amittere. a fructu non prolatione ceſſare. Et ecce quaſi ex areſcente ſubito ligno vel ut quadam reſurrectione veniente videmus folia erumꝑe: fructus grandeſcere:& totam arborē rediuiuo decore veſtiri. Sed ecce reſurrectionem audio: effectū tn̄ ipſiꝰ reſurrctionis exquiro. Credo nanqꝫ qͦd reſurrecturus ſum: ſed volo vt audiam qualis. Sciendū quippe mihi eſt vtrū in qͦdam alio ſubtili fortaſſe vel aerio an ī eo quo moriar corꝑe ſurgam. Sed ſi in acrio corpore ſurgam: iam ego nō ero qui reſurgo. Nam quomodo eſt vera reſurrectio: ſi vera non po­terit caro eſſe caro. Aꝑta ergo ratio ſuggerit: ꝗa ſi vera caro non fuerit: proculdubio reſurrectio vera on erit. Neqꝫ enim recta reſurrectio dici poteſt. vbi non reſurgit quod ceciderit Vnde etiam redemptor noſter dubitantibus de ſua reſurre­ctione diſcipulis: oſtendit manus ⁊ latus: palpanda oſſa& carnem prebuit dicens. Palpate ⁊ videte quia ſpiritus carnē et oſſa non habet ſicut me videtis habere. lam vero de reſur­rectione carnis non ſicut quidam reuixerunt: iterumqꝫ ſunt mortui. ſed in eternam vitam ſicut chriſti ipſius reſurrectio quēadmodum poſſim breuiter diſputare:& omnibꝰ queſti­onibus que de hac re moueri ſolent ſatiſfacere non inuenio Reſurrecturam tamen omniū carnem quicunqꝫ nati ſumꝰ et naſcuntur& mortui ſunt ⁊ morient̉: nullo modo chriſtia­nus dubitare debet. Vnde primo occurrᵗ de abortiuis fetibꝰ queſtio: qui iam quidem nati ſunt in vteris matrum: ſed nō dum ita nati: vt iā poſſint renaſci. Si reſurrecturos eos dixe­rimus: de his ꝙ iam formati ſunt tolerari poteſt vtrunqꝫ qͦd dicitur. Informes vero abortiuos quis non procliuius arbi­tretur perire: ſicut ſemina que concepta non fuerint. Sed ne­gare quis audeat: ⁊ ſi affirmare non audeat id acturā reſur­rectionem. vt quicquid forme defuit impleatur. Atqꝫ non ita ſit perfectio que acceſſura erat tempore quemadmodum nō erunt vicia que acceſſerūt tempore: vt neqꝫ in eo qͦd aptum et congruum dies allaturi fuerant natura fraudetur. neqꝫ in eo qͦd aduerſum ⁊ contrarium dies attulerit: natura turpet̉. ſed integretur qͦd nondum erat integrum ſicut inſtaurabit quod nondum fuerat viciatum. De Abortiuis et monſtris vtrum reſurgent ⁊ qualia Quguſtinus Ca. xij. per hoc ſcrupuloſiſſime queri ſolet inter doctiſſi­mos& diſputari poteſt. qͦd vtrum ab hoīe inueniri