![]()
Gorychem Tractatus naturā hūanā cū oībꝰ ꝑtibꝰ. id inte gritatē nature ẜm ſuā ſpēm In xp̄o igit̉ ē vna volūtas increata. Inſuꝑ in ip̄o ē volūtas creata eiuſdeꝫ ſpei ſicut ē volūtas in alijs. Contingit aūt volūtatē aliqn̄ accipi ꝓ potētia volitiua. Aliqn̄ ꝓ actu volūtatꝭ q̄ d̓r velle. Utroqꝫ aūt mō in xp̄o ſte plures volūtates Nā ibi ē volūtas rōnalis q̄ ē potētia ſeꝑata ⁊ inorganica. Alia eſt volūtas ſenſualitatꝭ q̄ d̓r appetitus ſenſitiuus ⁊ ē virtus organica. Et qꝛ qͣlibet potētia hꝫ ꝓpriū actū. qꝛ etiā q̄dā diſpēſatōne filius dei ꝑmiſit oībꝰ viribꝰ an̄ paſ ſionē agere q̄ ꝓpria Neceſſe eſt in eo ponere plures volūtates.i. actꝰ po tentie appetitiue. quoꝝ aliqͥ erāt naturales. Alij ex deliberatōe p̄uia ꝓcedētes. Et vna haꝝ volūtatū aliqͥd aliud voluit qͣꝫ alia. ſine tn̄ ꝯͣrie tate. qꝛ hmōi motꝰ ſeip̄os neqꝫ īpediebant. neqꝫ retardabāt. neqꝫ fiebant in eodē ẜm idē ꝓut clarere p̄t aduertenti. igitur ⁊cͣ. ꝓpō. ix ¶ Patri ⁊ ſibi ẜm naturā hu manā ſubiectū eſſe. chriſto cō petit ac orare et ſacerdotem exiſtere. ¶ Hec ꝓpō ptꝫ. qꝛ xp̄s ẜm naturā humana ē minor patre ⁊ ſeip̄o rōe diuine nature. Et qꝛ in xp̄o ē creata volūtas Oratio aūt ē q̄dā explicatio ꝓprie volūtatꝭ apud deum vt eā impleat. cū igit̉ voluntas creata chriſti nō eſt ꝑ ſeip̄am efficax adim plendi ea q̄ vult niſi ꝑ ꝟtutē diuinā Neceſſariū ē fateri xp̄m ex ꝑte creati volūtatꝭ orare ⁊ patrē ⁊ ſeipſum gr̄a diuine nature. Quia aūt volū tas ſimpl̓r alicuius ē reſpectu illi qd̓ abſolute ẜm deliberatā rōnem volumus. Scd̓m hoc dd̓m ꝙ oīs etiam orō ſimpl̓r dicta fuit exaudi ta. quia talis erat conformis volū tati rōnis ⁊ diuine volūtati. Si ve ro attribuat̉ xp̄o orare ẜm ſenſualitatē inqͣꝫtū eiꝰ orō orando deo ꝓpo ſuit qd̓ erat in appetitu ſenſualitatis ip̄ius. ſic nō oīs eius orō fuit ex audita. ſic em̄ volūtas ratōis erat tanqͣꝫ aduocata ſenſualitatꝭ. Uoluit aūt ſic xp̄us exorare vt nos inſtrueret circa tria videlicꝫ ꝙ haberet verā hūanā naturā Scd̓o vt on̄ deret ꝙ hoī licet ẜm naturalē affectū aliqͥd velle qd̓ deus non vult. Tercio vt oſtēderet ꝙ hō ꝓpriā vo luntatē debet ſubijcere diuine volū tati. iō ſubiunxit Nō ſicut ego ſed ſicut tu vis. Rurſus. qꝛ ꝓpriū offi ciū ſacerdotis eſt eſſe mediatorē inter deū ⁊ hoīem. traddēdo diuīa po pulo. ⁊ offerendo p̄ces populi deo. Chriſto aūt hec ꝑ excellentiā ꝯueniebant. Hinc ē ꝙ antonomatice ſibi ꝯpetit eſſe ſacerdotē qͥ nob̓ vite eterne ꝓmeruit ingreſſum igit̉ ꝓpō. x. ¶ Eſſe p̄deſtinatū competit chriſto. ⁊ ex parte cauſe duplex adoratio. Hec ꝓpō ptꝫ. qꝛ p̄deſtinatio ꝓprie accepta eſt q̄da diuina p̄ordinatio ab eterno de his q̄ ꝑ gratiaꝫ dei ſunt fienda in tꝑe. eſt em̄ hoc in tꝑe factū ꝑ grām vnionis a deo vt hō eſſet deus ⁊ deus eſſet hō. ⁊ ab eterno ſic fieri fuit a deo p̄ordinatū git̉. Notandum aūt ꝙ nō ꝯcedit̉ ꝙ Chriſtus factus ſit filius dei. qꝛ fieri refert̉ ad rē ẜm ꝙ in ſe ē. ⁊ ſic fo ret ſenſus ꝙ ip̄ꝫ ſuppoſitū qd̓ ē xp̄s factus eſt filius dei. Sꝫ p̄deſtinari ꝑtinet ad aliqͥd ẜm ꝙ eſt in appre henſione p̄ordinātis. ptāt ſuppoſitū diuinū app̄hendi ꝓut eſt ſub na tura humana. ⁊ ſic ꝯcedit̉ ꝙ xp̄s p̄deſtinatus eſt eſſe filius dei. Ex qͦ infert̉ ꝯſequēter ꝙ xp̄us ẜm ꝙ hō p̄deſtinatꝰ ē eſſe filiꝰ dei. Predeſti 