Seite
Tractat mgr̄i Herici. Gorychū nationis aut reprobationis Huius ꝓpoſitionis veritatem inſinuat apl̓us ad Ro. ix. de p̄fatis fratribꝰ duobꝰ. qꝛ ex eodeꝫ cōcubitu ꝯcepti erāt ⁊ in eadeꝫ hora ex vtero nati. ⁊ tn̄ vnus ꝑtinet ad p̄deſtina­tionē. ⁊ alter ad reprobatōem. Sil̓r p̄t idem deduci ex rōne Admiſſe em̄ ꝙ tꝑe natiuitatis alicuiꝰ regnet cō­ſtellatio ꝓpicia naſcenti influens in­clinatōnem ad opera virtutū. talis aūt inclinatio eſt quoddā dei bene­ficiū a deo p̄ordinatū ad naſcentis ſalutē. ⁊ ſic eſt qͥdam effectus ꝯp̄hē ſus ſub totali p̄deſtinatōne Ac per hoc patꝫ ꝙ nō poteſt dicirō vel cau ſa p̄deſtinatōnis. nec rō vel cā p̄de­ſtinatōis p̄ intelligit̉ totali p̄deſtina­tiōi. ſicut vniuerſaliter cuiuſſibet rei rō vel cā eidem rei p̄intelligitur. pa­ri modo oſtendi poteſt ꝙ ꝯſtellatio aſtralis non p̄t dici rō vel cauſa re probationis alicuius. nam ip̄a per­miſſiue includitur ſub reprobatōne nam ſicut deus habet volūtatē non ꝯferendi grām alicui. ſed vult ꝑmit tere eum cadere in culpā. Ita vult ꝑ mittere ſub hora ꝯceptōis vel nati­uitatis alicuius regnare ꝯſtellatōeꝫ ex qua ꝯtrahitur inclinatio ad ma­las actiones. qͣꝫuis multi ſint repro bati ſub bonis ꝯſtellatōnibꝰ ꝓcrea­ti. Preterea corꝑa celeſtia habēt ac tionē directe in corꝑa noſtra. ſed nul am habent actōnem in partem in tellectualē. ⁊ ideo ex eoꝝ actiōe per­ſari nō poteſt rō predeſtinatōis vel reprobationis. ꝓpter quod Hiere. x. dicitur. Aſignis celi nolite metue re que gentes timent. ⁊ ſic patꝫ veri tas propoſitionis ſpō.v. Nullatenus merita pre­exiſtētia in priori vita. aut ope­ra noſtra pre exiſtentia in vi­ta p̄ſenti poſſunt ratio vel cau ſa predeſtinationis vel repro­bationis cenſeri­ Huius ꝓpoſitionis veritatem innuit apl̓us ad Ro. ix. de fatribus predictis dicens. ꝙ anteqͣꝫ aliquid boni vel mali egiſſent vt ẜm electio­nem ꝓpoſitū dei maneat. nō ex ope ribꝰ. ſed ex vocante dictum eſt. Ma ior ſeruiet minori. ſicut ſcriptum eſt Iacob dilexi Eſau aūt odio habui Apl̓us etiā ad Citū. iij. Apparuit benignitas ⁊ humanitas ſaluatoris dei nō ex operibꝰ iuſticie que fecimꝰ nos. ſed ẜm ſuam miſericordiā ſal­uos nos fecit Deinde patꝫ alio mō veritas ꝓpoſitōnis. nam ponere me­rita p̄exiſtentia in alia vita eſt erro­neū. nō em̄ om̄es aīe humane erant in pͥncipio ſimul create. ſed eas quo tidie deus creare dignatur. nec ſeqͥ­tur ꝙ apud deum ſit iniquitas. To tum em̄ genus humanū ꝓpter origi­nale peccatū amiſit ius hereditatis eterne. ſi ergo diuina miſeratio libe­raliter ⁊ gratuite quoſdam predeſti nat ꝯferendo gratiā ⁊ gloriā Alios auteꝫ relinquit volens eos ꝑmittere abſqꝫ gratia ⁊ labi in culpa. ⁊ tādeꝫ infligere dānationis penā. Conſtat ex hoc nullatenus poſſe ꝯcludi euꝫ iniuſtū. et cōmittere viciū acceptōis ꝑſonarū. Erroneū etiā eſt aſſerere ꝙ merita preexiſtentia in hac vita ſint p̄deſtinationis vel reprobatōis cau ſa. nam Pelagius in hoc habet̉ mē­dax ꝙ dixit initium boni operis eſſe ex nobis. vn̄ Apl̓us. ij. ad Choꝝ. iij. eū redarguit dicens. ꝙ non ſumus ſufficiētes cogitare aliquid a nobis quaſi ex nobis. Nullū auteꝫ anteri­us principiū inueniri poteſt qͣꝫ cogi­tatio. Non igitur poteſt dici ꝙ ali­quod mitiuꝫ in nobis exiſtat quod ſit ratio effectus predeſtinationis.