Seite
Tractat mgr̄i Herici. Gorychū ppo. x. Uera cauſa ⁊ rō predeſti natiōis ex ꝑte effectꝰ ſumi dꝫ ex repn̄tatōe diuine bonitatis Huius ꝓpoſitōnis veritatem apl̓us determinat ad Ro. ix. dicēs. Uolens deus oſtēdere iram. id eſt vindictā iuſticie. ⁊ notā facere potē tiam ſuam ſuſtinuit. id eſt ꝑmiſit in multa patientia vaſa ire apta in in­teritum. vt oſtenderet diuitias glo­rie ſue in vaſe miſericordie que pre­parauit in gloriam. Cui ꝯcordans ij ad Thimotheum. ij. d̓t. In ma­gna domo nō ſolū ſunt vaſa aurea et argentea ſed lignea ⁊ fictilia. ⁊ q̄­dam qͥdem in honorem. ⁊ quedā in contumeliam. Deinde idem decla­ratur ex rōne. Sic em̄ deus dicitur om̄ia ꝓpter ſuam bonitatē feciſſe vt in rebꝰ diuina bonitas repreſentet̉. Neceſſe eſt aūt ꝙ diuina bonitas q̄ in ſe eſt vna ⁊ ſimplex multiformi­ter repreſentetur in rebꝰ. ꝓpter hoc ꝙ res creata ad diuinā ſimplicitatem attingere nō poteſt Et inde eſt ꝙ ad ꝯpletōeꝫ vniuerſi requirūtur diuer ſi gradus rerū. quarū quedā altuꝫ. quedā infimū locū teneāt in vniuer ſo. Et vt multiformitas graduū cō ſeruet̉ in rebꝰ deus permittit aliqua mala fieri ne p̄pediātur multa bo­na. Sic ergo ꝯſideremus totum ge nus humanū ſicut totā rerum vni uerſitatē. Uoluit ergo deus in ho­minibꝰ qͣꝫtum ad aliquos quos p̄­deſtinauit ſuā bonitateꝫ repreſenta re per modū miſericordie parcendo et qͣꝫtuꝫ ad aliquos quos reprobat per modum iuſticie puniendo. hec autem ratio extendit ſe ad effectum predeſtinationis tam in cōmuni qͣꝫ in particulari quo ad ſpeciales effe­ctus ſub predeſtinatione ꝯtentos. Et ſic manifeſte ptꝫ veritas huius propoſitionis. igitur ⁊c̄. ꝓpō xi. Predeſtinationis horū ⁊ reprobatōis illoꝝ rō ſiue cā ex ſimplici dependet et mera vo­luntate diuina. Huius ꝓpoſitōnis veritatem Apl̓us determinat ad Romanos noſo. vbi loquēs de Iacob ⁊ Eſau dicit vt ẜm electiōem propoſitū dei maneret. Nō ex operibꝰ ſed ex vocā­te dictū ē Iacob dilexi ⁊ Eſau odio habui. Similiter in euangelio ſal­uator idem innuit vbi loquitur de operarijs in vinea. oſtendens ꝙ ex beneplacito ſue volūtatis quibuſdā plus quibuſdam minus dare ordi­nauit. vt patet Mathei. xx. vn̄ Au­guſtinus dicit ſuper Iohānē. Qua re hūc trahit ⁊ illum nō trahit. noli velle dijudicare ſi nō vis errare De inde patꝫ eadem veritas propoſitio nis ex ꝯſideratione ſimilitudinis in alijs rebꝰ Nam in rebꝰ naturalibus poteſt rō aſſignari cum materia pri ma tota ſit in ſe vniformis. qͣre vna pars eius ē ſub forma ignis. ⁊ alia ſub forma terre. ⁊ alia ſub forma al­terius elementi a deo condita a pͥn cipio. Aſſignat̉ em̄ huius rō ex hoc ꝙ illo modo ſaluari poteſt diuerſi­tas ſpērum in rebꝰ vniuerſi. Quare autem hec pars materie eſt ſub illa forma. ⁊ illa ſub alia. depēdet ex ſim plici volūtate diuina. Similiter in rebus artificialibꝰ ex ſimplici volun tate artificis depēdet ꝙ hic lapis ſit in iſta parte parietꝭ. ⁊ ille in illa pa­te. qͣꝫuis r̄tias artis habeat ꝙ aliqͥ ſint in hac. ⁊ aliqui in illa. Nec ta­men propter hoc deus minus iuſte egit. quia effectus predeſtinationis non datur ex debito. ſe ex gratia. In his vero que ex gratia dantur po­teſt aliquis pro libito ſuo dare cui vult plus vel minus. dūmodo nul li ſubtrahat debitum abſqꝫ preiudi