Tractat mgr̄i Herici. Gorychū predeſtinationis. ⁊ ꝓut deus illam vult dare Iacob. ẜm hoc ꝯcipimꝰ ꝙ illa eſt ro quare vult eum habere bona merita. ⁊ quare vult ſibi dare grām gratū facientē. Et qͣꝫuis oīa in deo ſunt vnum. tn̄ diuerſe rōnes noſtri modi ꝯcipiendi nō ſunt falſe eo ꝙ tanta eſt plenitudo ꝑfectionis vniformis in deo ꝙ ipſa ſufficit ſatiſ facere ⁊ exhibere correſpōdētiā quot cūqꝫ ratōnibꝰ quas de ſimplici deo formare poſſumus. Et ſic patꝫ veritas propoſitionis ꝓpō. xiiij. ¶ Sicut quedā coordinatio loquutōis ẜm rōnem cauſe finalis in p̄deſtinatione eſt admittenda. pari modo q̄daꝫ cōnexio coordinata ẜm rōneꝫ cauſe preparatorie aut meritorie vel quaſi efficientis in p̄deſtinatione eſt approbāda ¶ Hec ꝓpoſitio p̄t ſummi ab apoſtolo ad Ro. viij. vbi d̓t. quos p̄ſciunt ⁊ p̄deſtinauit ꝯformes fieri ima gini filij ſui. quos aūt predeſtinauit hos ⁊ vocauit. ⁊ quos vocauit hos et iuſtificauit. quos aūt iuſtificauit hos magnificauit In quibꝰ verbis Apl̓s tāgit ꝓceſſum aliquoꝝ que a deo fiūt ẜm ſuā ꝓuidentiaꝫ. In his aūt q̄ fiunt ẜm intentōeꝫ finis ſolet duplex ꝓceſſus aſſignari. Unus eſt ẜm viā rōcinatiōis ſeu intentōis. ⁊ talis incipit ab vltimo fine. ſcꝫ qͥ vltimo ꝓducitur in eſſe. ⁊ ꝓcedit verſus media. Alius eſt ẜm viā opera tionis ſeu exequutionis qui ꝓcedit ecōtra. Exemplū pꝫ in actōne medi ci. medicus em̄ intendit ſanitateꝫ. ⁊ gratia illius intendit expellere mate riā peccantē. gratia vero illius intēdit dare medicinā laxatiuā. gratia cuius intendit mollificare materiā. ꝓpter hoc aūt p̄cipit bibere ſyropū ⁊ illius intentōne iniūgit abſtinētiam et ibidē eſt ſtatus. Itaqꝫ p̄t declara ri ſil̓e in ꝓpoſito. Un̄ ꝓcedendo ẜm viā intentōnis. tūc ẜm rōnem cauſe finalis admittēda eſt hec ordinatio loquutōis. qꝛ deus vult alicui dare gloriā etiā vult ſibi ꝯferre talē vſuꝫ vult etiā ſibi dare grām gratū faciētem. Et qꝛ vult ſibi p̄ſtare talē gratiam vult etiā ſibi donare motioneꝫ gratuitā efficacē vt ſe conuertat ad obediēdū tali motiōi. qꝛ etiā ſibi largiri vult talem motioneꝫ efficacem. voluit ſil̓iter ꝯferre ſibi naturalia ꝓpicia ⁊ bene inclinabilia ad talē motionem. Hic igit̉ ꝓceſſus eſt ẜm ordinem cauſe finalis. vbi pͥmū habꝫ rōnem finis reſpectu poſterioris Si vero ꝓcedatur ẜm viam exequutio nis. tūc fit talis ꝯnectio coordinationis. Quia deus ꝯtulit huic bona naturalia voluit eū mouere motiōe efficaci. ⁊ qꝛ voluit eū mouere moti one efficaci voluit ſibi īfundere gratiam gratū facientē. et qꝛ dedit taleꝫ gratia voluit ꝯferre vſum bonoruꝫ operū. ⁊ qꝛ ꝑſeuerauit in bonis ope ribꝰ voluit ſibi dare gloriam beatitu dinis eterne Unde in hoc proceſſu pͥus ſe habet reſpectu poſterioris ꝑ modū preparatorie diſpoſitiōis vel cauſe meritorie. ſicut bona oꝑa gratie merētur gloriā. et gr̄a cauſat bona opera meritoria. ⁊ ꝯſenſus diuine motionis eſt diſpoſitio ad infuſi onem gratie gratum facientis. Ad uertenduꝫ tn̄ ꝙ bona naturalia nō prerequirūtur neceſſario ad ꝯſenſuꝫ motōnis diuine. ſed ꝓportionātur ſi bi de congruo. Ueriſimile nāqꝫ eſt plures habētes bona naturalia nō inclinare ſe gratuite diuine motioni ad grām recipiēdam. viceuerſo quo qꝫ plures habentes naturalia minꝰ diſpoſita humiliare ſe hmōi motiōi et grām recipere. Huius aūt cauſa
