Atio diſſe rendi integrales partes habet inuentōem ⁊ iudicium. Niuiſiuas vero de monſtratōꝫ ꝓbabilē zophiſticam. Pemonſtratō eſt in neceſſarijs argumetꝭ. ⁊ ꝑtinet ad philoſophos Probabil̓ pertinet ad dyaleticos ⁊ rethores. Sophiſtica ad ſophiſtas ⁊ cauilatores Probabilis diuiditur in dya leticam ⁊ rethoricam. Quarum vtraqꝫ integrales partes habet inuentōnem et iudiciū. Quia em̄ ip̄m genus. id eſt diſſertiuam integraliter cōſtituunt. Neceſ ſe eſt vt in compoſitōne omniuꝫ ſpecieꝝ eius ſimul inueniantur. Inuentō ē que docet inuenire argumenta ⁊ conſtituere argumentatōes. Scientia iudicandi q̄ de vtroqꝫ iudicare docet. Queri poteſt ſi inuentō et iudicium ſub philoſophia ꝯtineantur. Vidētur enim neqꝫ ſb̓ theorica neqꝫ ſub practica. neqꝫ ſub mechanica. neqꝫ ſub logica ſub qua magis videtur continere. Sub logica nō ꝯtinet̉. Quia neqꝫ ꝑ gramaticā neqꝫ ꝑ diſſerti uam. Per diſſertiuā non ꝯtinet̉. cū integraliter eam conſtituant. Qulla autem res eſſe poſſit ſiml̓ integralis et diuiſiua ꝑs eiuſdē generis. Sicqꝫ philoſophia nō omnē ſcientiā continere videt̉. Sed ſciendum ꝙ ſcientia duobꝰ modis accipi ſolet. ſcꝫ ꝓ aliqua diſciplinaꝝ ſic̄ cum dico dyaleticam eſſe ſcientia. id ē artem vel ſcientiā. Et ꝓ qualibet cognitōne ſic̄ cum dico ſcientiam habere eum qͥ ſcit ali quid. Verbi gratia. Si ſcio dyaleticaꝫ ſcientiā habeo. Et ſi ſcio natura ſcientia habeo. Et ſi ſcio ſocratē zophronici filiū eſſe ſcientiam habeo. Et vniuerſalit̓ om nis qui aliquid ſcit poteſt dici ſcientiaꝫ habere. Sꝫ tn̄ aliud eſt cū dico dyaleti ca eſt ars vel diſciplīa. Atqꝫ aliud cum dico ſocratē eſſe zophronici filiuꝫ. ē ſcīa id ē cognitō de omī ſciētia q̄ eſt ars vel diſciplia. Vel ē dicere ꝙ ſit ꝑs ph̓ie di uiſiua. Eſt tn̄ ꝓrſus oīs ſciētia. ſiue diſci plina ſiue qͣlibet cognitō ꝑs ph̓ie vl̓ di uiſiua vel integral̓. Diſciplina eſt ſciētia q̄ abſolutū finē habet. in quo ꝓpoſitum artis ꝑfecte explicat qd̓ ſcientie inueniē di vel iudicandi nō ꝯuenit. qꝛ neutra ꝑ ſe abſoluta eſt. Et io diſciplina dici nō poſſunt. ſꝫ ꝑtes diſcipline. Rurſuꝫ q̄rit̓ Si inuentō vel iudiciū eedem ſint partes dyaletice ⁊ rethorice qd̓ incōueniēs videt̉. Et duo oppoſita genera eiuſdem ꝓrſus conſtituant̉ ꝑtibus. Pici aūt pōt has duas voces equiuocas eſſe ad par tes dyaletice. Pel ꝙ fortaſſis melius di camus inuentoꝫ ⁊ iudiciū ꝓprie ꝑtes ee diſſertiue ⁊ ſub hijs vocibꝰ vniuocari. In inferioribꝰ tn̄ huiꝰ generis quibꝰdā ꝓprietatibꝰ a ſeinuiceꝫ differre. q̄ tn̄ diſ ferre ꝑ has voces nō diſcernunt̉. Quia ꝑ eas nō ẜm hoc ꝙ ſpecies ꝯponūt. Sꝫ ẜm hoc ꝙ ꝑtes ſunt generꝭ ſignificantur. Gramatica eſt ſciētia loq̄ndi ſine vicio Dyaletica. diſputatō acuta veꝝ a falſo diſtinguēs. Rethorica diſciplina ad ꝑſuadendum queqꝫ ydonea. ¶ Supradictoruꝫ re capitulatioPhiloſophia diuiditur in theoricam practicam. mechanicam ⁊ logica. Theo rica diuiditur in theologiam phiſicaꝫ ⁊ mathematicam. Mathematica diuidit̉ in areſmetricam. muſicam geometriam. ⁊ aſtronomiam. Practica diuiditur ī ſo litariam priuatam ⁊ publicaꝫ. Mechanica diuiditur in lanificium armaturaꝫ. nauigatōnem. agriculturam venatōem medicinam ⁊ theatricam. Logica diuiditur in gramaticam ⁊ diſſertiuam. Diſ ſertiua diuiditur in demonſtratiua ⁊ ꝓ babilem zophiſticam. Probabilis diuiditur in dyaleticam ⁊ rethoricam. In hac diuiſiōe ſolummodo diuiſiue ꝑtes philoſophie continentur. Sunt adduc alie ſubdiuiſiones iſtarum partium. ſed
