Incipit liber primꝰ hugonis feliciter Mnium ex petendorum prima eſt ſapi entia. In qua perfecti boni forma conſiſtit. Sapientia illuminat hominem. vt ſeip̄m agnoſcat. qui ceteris ſimilis fuit. cum ſe ceterꝭ fa­ctum non intellexit. Immortalis quip­pe animus ſapientia illuſtratus reſpicit principium ſuuꝫ qm̄ ſit indecoꝝ agno ſcit. vt extra ſe quidqͣꝫ querat. cui quod ip̄e eſt. ſatis eſſe poterit. Scriptum legi tur inter pede appollinis thotitelicon. id eſt agnoſce teip̄m. Quia nimiruꝫ homo ſi non originis ſue immemor eſſet omne quod mutabilitati obnoxium eſt. quaſi nichil agnoſceret. Probata aput philo ſophos ſententia animā ex cunctis natu re partibus aſſerit eſſe compactā. thi­meus platonis ex diuidua indiuidua mixtaqꝫ ſubſtantia. Itemqꝫ eadē et di­uerſa ex vtraqꝫ cōmixta natura. vni uerſitas deſignatur endelchina forma­uit. Ip̄a nanqꝫ inicia que inicia con­ſecuntur capit. quia inuiſibiles intel ligentiam rerū cauſas comp̄hendit vi­ſibiles actualium formas ſenſuuꝫ paſ­ſiones colligit. Secta in orbes gemīos motuꝫ glomerat. quia ſiue perſenſus ad ſenſibilia exeat. ſiue per intelligentiā ad inuiſibilia aſcendat. ad ſeip̄am rerum ſi militudines trahens regirat. Et hoc eſt eadem mens. que vniuerſoruꝫ capax eſt ex omni ſubſtantia atqꝫ natura quo ſimilitudinis repreſentat figuraꝫ coap­tatur. Pitagoricum dogma erat ſimilia ſimilibus comprehendi. vt ſcilicꝫ anima ratōnalis niſi ex omnibus conſtaret ſi­ue compoſita foret nullatenus oīa ꝯpre hendere poſſet. Secundum dicit qui­dam. terram terreno compendimꝰ ethe­ra flammis. humorē liquido. noſtro ſpi­rabile flatu. Nec tamen exiſtimare de­bemus viros in omni rerum natura ꝑi­tiſſimos de ſimplici natura hic ſenſiſſe. vlla ſe parcium quantitate diſtende ret. Sed vt apercius mirabilem eiꝰ de­monſtrarem potentiam. dicebāt ex om­nibus naturis conſtare. non ẜm compo­ſitōnem. ſed ẜm compoſitōnis ratōnem Neqꝫ enim harum reruꝫ ſimilitudo ali­unde aut extrinſecus anime aduenire credenda eſt. Sed ip̄a pocius eam ex ſe in ſe natiua quadam potentia ꝓpria virtute capit. Nam ſicut varro in pery­phiſion dicit. Nam omnis varietas ex trinſecus rebus accidit. vt quidquid va riatur. Neceſſe ſit aut amittere aliquid quod habuit. aut aliquid aliud diuer ſum extrinſecus quod non habuit aſſū­mere. Videmus cum paries extrinſe­cus adueniente forma ymaginis cuiuſli bet ſimilitudinem accipit. Cum vero im preſſio metallo ſiguram imprimit. ip̄m quidem non extrinſecus. Sed propria virtute naturali abilitate. aliud iaꝫ re­preſentare incipit. Sic nimirum mens rerum omniū ſimilitudine inſignita om nia eſſe dicitur. Atqꝫ ex omnibus com­poſitōnem ſuſcipere non integraliter ſed virtualiter atqꝫ potentialiter continere Et hec illa eſt nature noſtre dignitas quam omnes eque naturaliter habent. ſed non omnes eque nouerunt. Animꝰ enim corporeis paſſionibus conſopitꝰ. per ſenſibiles formas extra ſemetip̄m abductus. oblitus eſt quid fuerit. Qꝛ nil aliud ſe fuiſſe meminit. nil p̄ter quod videtur eſſe credit. Reparamur autem per doctrinam vt noſtram agnoſcamus naturam. vt diſcamus extra non que­rere. quod in nobis poſſumus inuenire. Summum igitur in vita ſolamen ē ſtu dium ſapientie. quod qui inuenit felix ē qui poſſidet beatus.