Expoſitio ☞ Pro quo diligenter notandū: ꝙ ſacerdos ex officio nūcius eſt eccleſie ꝓppio ad deum ⁊ ideo offeres ſacrificiū in ꝑſona eccl̓ie: pōt eius fructu ⁊ virtutē alicui vel aliquibus ſpēaliter applicare. Hanc cm̄ auctoritatē recepit in ſua ordinatōe: cum in traditōe calicis ⁊ panis dictū eſt ad eum: accipe ptātem offerendi ꝓ viuis ⁊ mortuis ⁊cͣ. Unde eius officij nō ſolū eſt p̄ces eccleſie ⁊ ſacrificiū eius noīe deo offerre: ſed etiā vt tenens gradū ſummū in eccleſiaſtica policia rōne ordinis ſacerdotalis: poteſt virtutē ſacrificij ⁊ oblatōis determinare vt illis vel iſtis indigentibꝰ premiū ꝓ hmōi eccleſie ſacrificio ꝯferat̉ cuius latā declaratōem require Lec. 1. per totū. Et ſi querꝭ vtꝝ ſacerdos ꝓ libito ſuo poſſit diſpēſare bonū vrute ſacrificij debitum cui voluerit. Ad hoc rn̄detur ſub hac diſtinctōe. Qn̄qꝫ hr̄ certa doctrina vel obligatio aut preceptū de applicatōe ꝟtutis ſacrificij certis certo mō facienda: qn̄qꝫ talis nō hr̄. Si primum. debet ſacerdos in applicando miſſe fructū: illi doctrine: obligatōi ſeu precepto ſe cō formare. Qd̓ ſi ꝯtrariū faciat: applicāti ſcꝫ ſacerdoti nocet: qꝛ ſic con tra preceptū: aut doctrinā applicādo peccat. ⁊ forte nec ꝓficit ei cui ſic inordinate applicat̉. vt d̓t Sco. Si ſcd̓m: ſtat in arbitrio ſacerdotis cui voluerit applicare. ☞ Pro intellectu hoꝝ ꝯſeq̄nter aduertendū ꝙ meritu ſeu virtus miſſe pōt intelligi valere alicui in tri plici gradū: ſcꝫ ſpēaliſſime: generaliſſime ⁊ mō medio ſeu ſpecialiter Primo mō ſcꝫ ſpc̄aliſſime: tantū valet celebranti: ſaltem digne: qm̄ illi valet tanqͣꝫ meritū eterne vite ac premij eſſentialis: ꝓpter motū eius charitatiuū in deū: qͦ vult celebrare echaritati finaliter ꝓpt̓ deū ſuꝑ oīa dilectū. Hunc fructū alij applicare nō pōt: qm̄ ⁊ ſi qͥs pōt alteri mereri primā grām aut gr̄e augmentū. Nullꝰ tn̄ pōt alteri me reri premiū eſſentiale: illud em̄ corrn̄det merito ꝑſonali cuiuſſibet. ẜm illud. Oꝑa illoꝝ ſequūtur illos. Et illud: vt referat vnuſquiſqꝫ ꝓpria corꝑis ꝓut geſſit ſiue bonū ſiue malū. Generaliſſime valet toti eccleſie ⁊ ab hoc valore ſacerdos nullū debet excludere: ſaltē qui ē mēbrū eccleſie: ſꝫ intentione habituali oēs includere ẜm inſtitutionē ⁊ vſum eccl̓ie: ẜm quē habet orare ꝓ oībꝰ orthodoxis catholice et apl̓ice fidei cultoribꝰ. Tertio mō valet illi cui ꝑ celebrantē ſpēal̓r applicat̉: ⁊ quantū ad illū valorē medio mō ordinate ſunt ſpēales or̄ones ⁊ collecte ꝓ diuerſis ꝑſonis ⁊ diuerſis impetrandis: ac diuerſa officia ꝓ viuis ⁊ defunctis ab eccleſia: q̄ hn̄s ſpm̄ ſponſi ſui nō errat ſic ordinādo. Fruſtra aūt eſſet hec ordinatio ſi om̄ibꝰ eqͣliter valeret. Quantum itaqꝫ ad iſtū valorē medio modo: quandoqꝫ determi nata eſt applicatio ex ordinatiōe eccleſie: que in diuerſis parrochijs inſtituit diuerſos ſacerdotes parrochiales: qui tenent̉ officiare eccleſias: ⁊ celebrare ſpēal̓r pro ſuis parrochianis viuis et defunctis: apocat. ⁊. Coꝝ. I.
