canonis miſſe Sic in diuerſis collegijs ⁊ beneficijs ⁊ prebendis diuerſi inſtituun tur: qͥ ſpēaliter celebrent ꝓfundatoribꝰ: ⁊ his ꝓ quibꝰ ex ſuis fundati onibꝰ obligant̉. Etiam ꝓ his. quibꝰ naturali iuſtitia ⁊ gratitudine. aſtringunt̉. vt ꝓ parentibus: benefactoribꝰ: ſpūalia: ⁊ tꝑalia ꝯferentibꝰ. Ubi vero nō ꝯcurrit talis obligatio eſt in arbitrio ſacerdotis: quibꝰ hoc tertio mō velit applicare: ⁊ pōt nunc vni: nūc alteri applicare: ſiue vni ſoli ſiue pluribꝰ ex equo: ſiue pluribꝰ non ex equo: ſꝫ ẜm diuerſos gradus. Un̄ imaginat̉ ſcotus diuerſos valoris gradus in iſto medio mō: priores ⁊ poſteriores. Un̄ pōt ſacerdos applicare valorem hunc tertij modi alicui in pͥori gradu: quantū illi valere pōt. in hoc gradu ⁊ nihilominus ſine eius preiudicio applicare: alij in poſteriori gradū: gr̄a exempli: ordinauit deus quantū officiū miſſe valere debet(ceteris paribꝰ) parentibꝰ: quantū fundatoribꝰ: quan tum amicis: quantū his aūt alijs ⁊ hoc tam ex oꝑe oꝑato: quā etiā ex oꝑe oꝑante. Sic gͦ pōt applicare ſacerdos virtutē miſſe fundatori in ſuo gradu vt ſibi tm̄ valeat quantū ei valere pōt in iſto gͣdū: ⁊ tn̄ ſimul applicare parenti in alio gradū: vt ⁊ illi valeat quantū poteſt in hͦ gradu ⁊ ſic de alijs: ⁊ ita quotqͦt in poſterioribꝰ gradibꝰ applicatur: nullū ſit preiudiciū pͥoribꝰ quibꝰ portio ſua debet̉: non minor qͣꝫ ſi nullus poſterior fuiſſet adiūctus. Quantū aūt debeat̉ huic vel illi in hͦ vel alio gradu: ille ſolꝰ nouit: qͥ officiū hͦ inſtituit: ⁊ in eo pr̄i ꝓ oībꝰ offertur ⁊ ſcd̓m ſacerdotis determinatōem fructū miſſe ꝑtit̉. ☞ Sil̓r ſatis dubiū quis cui ſit p̄ponendus: vtrū fundator parē tibꝰ: vel ecōtrario: benefactor amicis aut ecōuerſo. Ideo ſalubre cōſilium eſt: vt celebrans in miſſa vel ante: generalē applicatōem faciat h̓ mō vel ſil̓i. digneris dn̄e oblatōem illā acceptare ꝓ illis quibus noſti me obligari ſpc̄al̓r ⁊ in co gradu in qͦ me noſti obligatū. Nec tn̄ dꝫ omitti particularis determinatio: tū ꝓpt̓ multiplice ſacerdotꝭ obligatōem: tum ꝓpt̓ ingͣtitudinis vitatōem tum ꝓpter deuotionis actualis augmentū: qd̓ naturaliter parit bn̄ficioꝝ recordatio ſi gr̄a dei coniungat̉: tum ꝓpter certiorem debiti impletōem ⁊ ꝯſcīe ſerena tionem. Un debet ſacerdos in hoc loco particularem memoriā hr̄e eoꝝ viuoꝝ ꝓ qͥbꝰ ſpecialiter celebrat: ⁊ pōt nōia eoꝝ ſi nouit vocalit̉ cipͥmere: aut ſolū cogitando mente recitare. Non em̄ de hͦ p̄ceptum eccl̓ie reꝑitur: ⁊ qd̓ dr̄ noīa nō intelligo noīa ꝓpria: ſed qd̓cūqꝫ ducēs in noticiā rememoratiuā perſone determinatā vel confuſam. ☞ Et ne ſacerdos nimis moret̉ in memoria: vn̄ circūſtantes tedio affligant̉ ⁊ ſacerdos a diſtractionē p̄ſeruet̉: vtile eſt an̄ acceſſum ſe recolligere ꝓ quibꝰ velit ſpēal̓r celebrare: ⁊ tūc ſufficeret in hͦ loco habere memoriā vnius vel duoꝝ nōiatim: ⁊ ceteroꝝ pͥus memoratoꝝ in genere: vt ſic cogitando: illiꝰ ⁊ illiꝰ: ⁊ eoꝝ quoꝝ priꝰ ſpēalē