![]()
ſiti. Quedā mulier cuidā hoīcide ꝯiūcta. cum pare̓ nō poſſet ſorori ſue dixit. vade ⁊ ꝓ me dijanā dn̄aꝫ nr̄aꝫ inuoca. Cui īuocāti ait dyabolus. Cur me īuocas cū tibi ꝓdeſſe n̄ poſſū. Sed vade ad ādreā apl̓m. qͥ ſororē tuā poterit adiuuae̓. Ad quē cū iniſſeꝫ. ⁊ apl̓m ad ſororē ꝑiclitātē duxiſſet. Dixit ei apl̓s. Recte hͦ pateris: qꝛ male nupſiſti. doloſe ꝯcepiſti. ⁊ demōes ꝯſuluiſti. Sꝫ tn̄ penite̓ ⁊ ī xp̄m crede ⁊ pueꝝ ꝓijce. Qua credēte abortiuū ꝓtulit ⁊ dolor ceſſauit. Senex qͥdā noīe nicolaꝰ adijt apl̓m di. dn̄e ecce ſeptuagīta āni vite mee ſūt: ī qͥbꝰ ſꝑ luxurie deſeruiui: accepi at̄ aliqn̄ euāgeliū orās deū. vt mihi āmō ꝯtinētiā largiret̉ ſꝫ ī ip̄o pct̄o īueteratꝰ. ⁊ a mala ꝯcupīa illectꝰ. ſta tim ad opꝰ ſolitū r̄uertebar. Quadā igit̉ vice cō cupīa īflāmatꝰ. oblitꝰ euāgeliū qd̓ ſuꝑ me poſuerā. ad lupanar iui. ſtatīqꝫ meretrix dixit mͥ. Egredere ſenex egrede̓ qꝛ angelꝰ dei es tu. ne me ꝯtingas. neqꝫ huc accede̓ p̄ſumas. video eī ſuꝑ te mirabilia. ſtupefactꝰ ad ꝟba me̓tricꝭ recoli ꝙ mecū euāgeliū detuliſſeꝫ. Nūc igit̉ ſct̄e d̓i ꝓ ſalute mea tua pia or̄o int̓cedat. Audiēs hͦ bt̄us andreas. fle re cepit. et a tercia vſqꝫ ad nonam orauit. et ſurgens noluit comedere. ſꝫ ait. nō comedam donec ſciam ſi dn̄s miſerebit̉ huiꝰ ſenis. Cūqꝫ diebꝰ ꝗnqꝫ ieiunaſſet. venit vox ad andreā di. obtines andrea ꝓ ſene: ſed ſic̄ ꝑ ieiuniū maceraſti te. ſic ⁊ ip̄e affligat ſe ieiunijs: vt ſaluet̉. Sicqꝫ fecit. ⁊ ſex mē ſibus in pane ⁊ aqua ieiunauit. ⁊ poſtmodum ple nꝰ bonis oꝑbꝰ in pace requieuit. Uenit igit̉ vox ad andream dicēs. ꝑ or̄onem tuā nicolaū quē ꝑdideram acq̇ſiui. Quidā iuuenis xp̄ianꝰ ſecre tius ſācto andree dixit. mr̄ mea pulcrū me vidēs de opere meo illicito tentauit. cui dum nullatenꝰ aſſentirem. iudicem adijt volēs in me crimē tante neqͥcie retorquere: ſꝫ ora ꝓ me ne moriar tam iniu ſte. Nam ⁊ accuſatus penitus reticebo. malēs vi tam ꝑdere qͣꝫ mr̄em meam tā turpiter infamare. Iuuenis igit̉ ad iudicium vocat̉. ⁊ illuc eum andreas ꝓſequit̉: accuſat cōſtanter mr̄ filiū. ꝙ ſe vo luerit violare: interrogatus pluries iuuenis an res taliter ſe hret. nihil penitꝰ rn̄debat. Tūc ādre as mr̄i dixit. Crudeliſſima feminaꝝ. q̄ ꝑ tuam libi dinem vnicū filium vis ꝑire. Tunc illa prepoſito dixit. dn̄e huic homī filiꝰ meus adheſit poſtqͣꝫ hͦ agere voluit: ſꝫ nequiuit. Iratus itaqꝫ iudex iuſſit puerū in ſaccū linitum pice ⁊ bitumine mitti. ⁊ in flumīe ꝓijci. Andreā ꝟo ī carcere r̄ſeruari donec excogitaret ſuppliciū qͦ ꝑiret. ſed orante andrea tonitruum horribile omēs terruit. et terremotus ingens cunctos ꝓſtrauit ⁊ mulier a fulmine percuſſa ⁊ arefacta corruit. Orantibꝰ aūt ceteris apo ſtolū ne ꝑirent. orauit ꝓ eis ⁊ omnia ceſſauerunt. Tūc prepoſitus credidit ⁊ domus eiꝰ tota. Cū at̄ eēt apl̓ in ciuitate nicea. dixer̄t ei ciues. ꝙ ext̄ ciuitate ſecꝰ viā ſeptē demōes erāt qͥ p̄tereuntes hoīes occidebāt. ꝗbꝰ ad iuſſū apl̓i an̄ ppl̓m in ſpē canū veniētibꝰ p̄cepit vt illic irent vbi nulli hoīm noce̓ poſſēt qͥ ſtatim euanuer̄t. Illi at̄ hͦ viſo fidē xp̄i receper̄t. Et cū veīſſet ad portā alteriꝰ ciui tatis. ecce qͥdā iuueīs mortuꝰ ferebat̉: q̄rēte apl̓o qͥd ei accidiſſet. dictū ē ei. ꝙ ſeptē canes vener̄t et eū ī cubiculo necauer̄t. ⁊ lacrimās apl̓s ait. Scio dn̄e ꝙ fecer̄t demōes qͦs a nicea vrbe repuli. Dixitqꝫ pr̄i. Quid dabis mihi ſi ſuſcitauero filiū tu um: Cui ille nil cariꝰ eo poſſidebo. ip̄m gͦ tibi dabo ⁊ facta or̄one ſurrexit ⁊ apl̓o adheſit. Cū qͥ dā viri numero qͣdragīta ad apl̓m nauigio venirēt. vt ab eo fidei doctrinā reciꝑēt. ecce a dyabolo mare ꝯcitat̉. ⁊ oēs ꝑit̓ ſubmergunt̉. Cū at̄ eoruꝫ corꝑa ad littꝰ delata fuiſſēt an̄ apl̓m deportant̉: ⁊ ab eo ꝯtinuo ſuſcitant̉. ꝗ oīa q̄ ſibi acciderant narrauer̄t. vn̄ ī quodā hymno ip̄iꝰ legit̉. Quater denos iuuenes ſb̓merſos maris fluctibꝰ vite reddidit vſibꝰ. Bt̄s igit̉ andreas ī achaia ꝯſiſtēs totū eā eccl̓ijs impleuit ac pl̓imos ad fidē xp̄i cōuertit. Uxorē qͦꝫ egee ꝓcōſulis fidē xp̄i docuit. ⁊ ſacro baptiſmatis fonte ip̄am regenerauit. Audi ens hoc egeas. patras ciuitatem ingredit̉: ꝯpel lens xp̄ianos ad ſacrificia ydoloꝝ. Cui occurrēs andreas dixit. oportebat vt tu qui iudex hominum eſſe meruiſti. iudicem tuum qͥ in celis ē cogͦſceres ⁊ agnitum coleres. ⁊ colēdo aīm affligeres ⁊ a falſis dijs penitꝰ r̄uocares. Cui egeas: tu es ā deas qͥ ſuꝑſticioſā p̄dicas ſectā. quā romani ṗn cipes nuꝑ exterminare iuſſerūt. Ad quem andreas. Romani pͥncipes nondū ꝯgnouerūt quō dei filius veniens docuerit ydola eſſe demoīa q̄ hec docent: vn̄ offendat̉ deus. vt offenſus ab eis auer tat̉ ⁊ auerſus non exaudiat. ⁊ nō exaudiēdo ipſi a dyabolo captiuent̉: ⁊ captiuati tādiu deludantur. donec nudi de corꝑe exeant. nihil ſecum preter pct̄a portantes. Cui egeas. iſta vana ih̓s vr̄ p̄ dicans crucis patibulo eſt affixus. Cui andreas. ꝓ reſtauratione nr̄a: non ꝓ culpa ſua crucis pati bulum ſponte ſuſcepit. Ad quē egeas dixit. cum a ſuo diſcipulo fuerit traditꝰ ⁊ a iudeis detentꝰ. et a militibꝰ crucifixus quō tu dicis eum ſponte cru cis ſubijſſe ſupplicium? Tūc andreas qͥnqꝫ rōibꝰ cepit on̄dere: xp̄m voluntarie paſſū fuiſſe.ſ. ex eo ꝙ paſſionem ſuā p̄uidit ⁊ diſcipl̓is futuram p̄di xit. Ecce inquiens aſcendimꝰ hieroſolimā ⁊cͣ. Et ex eo ꝙ petro eū ab hoc auertere cupienti dure īdignatus fuit dicēs. vade poſt me ſathana n̄ em̄ ſapis q̄ d̓i ſunt ⁊cͣ. Et ex eo ꝙ vtriuſqꝫ ſcilicet pa tiendi ⁊ reſurgendi ſe pt̄atē hr̄e maīfeſtauit: di. poteſtatem habeo ponendi animaꝫ meam et iteruꝫ ſumendi eam. Et ex eo ꝙ proditorem preco 