Seite
De ſancto Andrea Fo. IIII. gnouit. cū panē intinctū ei dedit. nec tn̄ eū vitauit Et ex eo ꝙ locū ī qͦ ꝓditorē vēturū ſciebat elegit Et his oībꝰ ſe interfuiſſe aſſeruit. addiditqꝫ ādre­a ꝙ miſteriū crucis magnū eēt. Cui egeas. miſte riū dici nō pt̄ ſꝫ ſuppliciū. verū tn̄ niſi mihi obtem­ꝑaueris. ip̄m miſteriū ī te faciā exꝑiri. Cui andre­as. Si crucis patibulū expaueſcerē: crucis gl̓iā n̄ p̄dicarē. Ait illi egeas. Audire a te volo miſteriuꝫ crucis. ſi forte credas ip̄m agnitū colas vt ſaluerꝭ Tūc cepit ei miſteriū redēptōis pandere: ⁊ qͣꝫ con gruū ⁊ neceſſariū fuerit qͥnqꝫ rōnibꝰ ꝑſuade̓. Pri ma rō ē ꝙ qꝛ primꝰ hō ꝑ lignū mortē ītulerat p̄ua ricādo. ꝯgruū fuit vt ſcd̓s hō ꝑ lignū mortē pelle ret patiēdo. Scd̓a ꝙ qꝛ de immaculata terra fa­ctus fierat p̄uaricator: ꝯgruū fuit vt de immacu­lata naſceret̉ ꝟgine reconciliator. Tercia ꝙ quia adam ad cibū vetitum incōtinent̉ manꝰ extende­rat: cōgruū fuit vt ſecundus adā in cruce īmacu­latas manus extēderet. Quarta ꝙ qꝛ adā cibum ſuauē vetitū guſtauerat: cōgruum fuit ad hoc vt cōtrarium pelleret̉ cōtrario: vt xp̄c eſca fellea ci­baret̉. Quinta qꝛ ad hoc ꝙ xp̄c nobis ſuā īmo­talitatē cōferret: cōgruū fuit vt nr̄am ſibi morta­litatē aſſumeret. Niſi em̄ deꝰ factꝰ fuiſſet hō mor­talis. hō non fieret immortalis. Tunc egeas dixit hec vana tuis narra. ⁊ mihi obtempera: dijſqꝫ oī potentibꝰ ſacrifica. Cui andreas. Omnipotenti deo agnum immaculatum quotidie offero. qui poſtqͣꝫ a fideli populo cōmeſtus fuerit. viuꝰ et in­teger ꝑſeuerat. Egea quō hoc fieret reqͥrēte. di­xit andreas: vt formam diſcipuli aſſumeret. Cui egeas. ego cū tormentis a te exigam rei noticiam. Iratuſqꝫ iuſſit eū in carcere recludi. Mane facto tribunali ſiſtit̉. et ad ſacrificia idolorum egeas eū iterum inuitare cepit: dicens. Niſi mihi obtemꝑ aueris: in ipſa quam laudaſti cruce faciam te ſu­ſpendi. Cunqꝫ ei multa ſupplicia minaretur. Re­ſpondit. Quicquid tibi videt̉ in ſupplicijs maiꝰ excogita. tanto em̄ regi meo ero acceptior: quan­to fuero ꝓ nomine eius in tormentis conſtantior. Tunc iuſſit eū a triginta ⁊ vno viris cedi. et ceſū manibus ⁊ pedibus cruci alligari: vt ſic longiorē acciꝑet cruciatum. Cunqꝫ duceret̉ ad crucem: fa ctus eſt cōcurſus ppl̓oꝝ dicentiū. Innocēs ſan­guis eius ſine cauſa damnat̉. Quos cuꝫ rogauit apl̓us: ne ſuū martiriū impedirent. Uidens aūt andreas a longe crucē. ſalutauit eam dicēs. Sal­ue crux que in corꝑe xp̄i dedicata es. ⁊ ex membrꝭ eius tanqͣꝫ margaritis ornata. Anteqͣꝫ in te aſcen deret dn̄s. timorem terrenū habuiſti: modo vero amorem celeſtē obtinens. ꝓ voto ſuſciꝑis. Secu rus igit̉ et gaudens venio ad te. ita et tu exultans ſuſcipias me diſcipulum elus qͥ pependit ī te. qꝛ amator tuus ſemper fui ⁊ deſideraui amplecti te o bona crux q̄ decorē ⁊ pulcritudinē de membris dn̄i ſuſcepiſti: diu deſiderata: ſollicite amata. ſine ītermiſſiōe q̄ſita. ⁊ aliqn̄ ꝯcupiſcēti aīo p̄ꝑata ac­cipe me ab hoībꝰ ⁊ redde me mgr̄o meo. vt per te me recipiat. qͥ ꝑ te me redemit ⁊ hec dicēs ſe exu­it ⁊ veſtim̄ta carnificibꝰ tradidit ſicqꝫ eū ī cruce vt iuſſū fuerat ſuſpēderūt. in qͣ biduo viuēs viginti milibꝰ hoīm aſtātiū p̄dicauit. Tūc mināte turba egea mortē ⁊ dicēte viꝝ ſct̄m. māſuetū ⁊ piū nō debere ita pati: veīt vt ip̄m deponēt. Quē vidēs andreas dixit. Quid tu ad nos veīſi egea? ſi ꝓ pnīa? ip̄am ꝯſeq̄is. ſi aūt vt me depōas? ſcias qꝛ ego viuꝰ de cruce nō deſcēdā. Iā em̄ video regeꝫ meū qͥ me expectat. Et cū vellēt eū ſoluere. nullo mō poterāt ad eū ꝑtingere. qꝛ ſtatim eoꝝ brach­ia ſtupida reddebant̉. Uidēs at̄ ādreas ꝙ plebſ volebat eū deponere. hāc or̄oeꝫ ī cruce fecit. vt di cit aug. ī li. de pnīa. Ne me ꝑmittas dn̄e deſcēde­re viuū: ſꝫ tp̄s ē vt ꝯmēdes terre corpꝰ meū. Tam diu eī iā portaui iā tādui ſuꝑ cōmendatū vigila­ui. laboraui ꝙ vellē iā ab ip̄a obediētia liberari et ip̄o gͣuiſſimo onere ſpoliari. Recordor quantū ī portādo oneroſū. ī domādo ſuꝑbū. ī fouēdo infir mū. in coercēdo laſciuū laborai. ſcis dn̄e qͦtiēs a puritate ꝯtēplatōis retrahe̓ me tētabat. qͦtiens a dulciſſime quietis tue ſomno me excitare obten­debat. quantū ⁊ quotiēs dolorē ingerebat. Qui igit̉ tamdiu vt potui pater benigniſſime pugnan ti reſtiti ⁊ tua ope ſuꝑaui. a te iuſto remunerato­re ⁊ pio poſco: ne mihi id vltra commendes. ſed depoſitum reddo. Cōmēda alij ⁊ nō mihi. ne me vltra impediat ⁊ reſurrecturum ſeruet et reddat: vt et ip̄m quoqꝫ meritum laboris recipiat. Ter­re illud cōmenda vt me ampliꝰ vigilare nō opor­teat ⁊ libere ad te fonteꝫ vite indeficientis gau­dij tendere anxiantē iā nō retrahat nec impediat hec aug. His dictis ſplendor nimꝰ de celo veni­ens. dimidia hora euꝫ circumdedit. ita vt nullus eū videre poſſet. Et abſcedēte lumine. ſil̓ cū ip̄o lumīe ſpm̄ tradidit. Maximilla ꝟo vxor egee tu­lit corpus apl̓i ſācti ⁊ honorifice ſepeliuit. Ege­as ꝟo anteqͣꝫ domū ſuā rediſſet. arreptus a demo ne in via corā oībꝰ expirauit. Aiunt qͦꝫ de ſepul­cro ſancti andree manna in modū farine. ⁊ oleum cū odore ſuauiſſimo emanare: a quo q̄ ſit anni fu­turi fertilitas incolis regionis on̄dit̉. Nam ſi exi­gue profluit exiguum terra exhibet fructum ſi co pioſe copioſum. Hoc forte antiquitus verum fu it ſed mō eius corpus apud ꝯſtātinopolī trāſla­tū eē ꝑhibet̉. Epiſcopus qͥdā religioſam hn̄s vitā: beatum andreaꝫ inter ceteros ⁊ ſupra cete­ros ſanctos in veneratōe habebat: ita ꝙ in cun­ctis ſuis oꝑbꝰ hūc ſemꝑ titulū ꝓponebat ad ho­norē dei ⁊ beati andree. Inuidens igit̉ viro ſan­