ter locutorias qͣꝫ diffinitiuas. Tercia. Quot modis iudex poteſt delatū habere ſuſpectuꝫ ſuper quibꝰ poteſt ferre ſententiam. Quar­ta. Quomodo ſit ſententia ferenda ſuper per ſonam. ſed immunem totaliter. Quinta. qua liter ſit ferenda ſuper delatam diffamatam generaliter. Sexta. qualiter ſuꝑ delatā. diffa matam queſtionibꝰ tamen tormentis expo­nendam aliqualiter. Septima. qualiter ſuꝑ ſuſpectā de illa hereſi leuiter. Octaua. Qua­liter ſuper ſuſpectam vehementer. Nona. qͣ­liter ſuper ſuſpectam violēter. Decima. Qua liter eſt ferenda ſuꝑ diffamatam ſuſpectam inſimul cōmūiter. Undecima. Qualiter ſu per confeſſam illam hereſim ſed relapſam penitentem. Duodecima qualiter ſuꝑ con­feſſam hereſim penitentē ſed relapſam ꝓba biliter. Tredecima. Qualiter ſuꝑ confeſſam impenitentem. ſed relapſam realiter. Quarta decima. qualiter ſuper cōfeſſam hereſim im penitentē atqꝫ relapſaꝫ certitudinalit̓. Quin­tadecima. Qualiter ſuper non confeſſam ſed cōuictam de hereſi legitimis teſtibꝰ alias iu dicialiter. Sedecima. qualiter ſuꝑ cōuictam ſed fugitiuam vel ſe abſentantē cōtumaciter. Decimaſeptima. Qualiter ſuper delatam ab alia malefica incinerata. ſed cōfeſſam. De cimaoctaua. Qualiter ſuper delatam ma leficia inferentem ſed tollentem. Decimano­na. Qualiter ſuper ſagittarios maleficos. ar­morum incantatores. quoſcūqꝫ nigroman ticos. Uiceſima ſuper obſtetrices maleficas omnes alias in maleficijs excedentes. Con­cludendo de remedio appellationis vbi dela ta quecunqꝫ ad illud confugeret. quid iudici eccleſiaſtico ſeu ciuili ſit faciendum. Prima queſtio in ordine. Trum aſſerere maleficos eſſe ſit adeo catholicum eius oppoſi­ ꝑtinaciter defendere omnino ſit hereticum. Et arguitur ſit catholicū quicqͣꝫ de his aſſere re. xxvi. q. v. ep̄i. Qui credit poſſe fieri aliquā creaturam aūt in melius deteriuſue tranſmu tari. aut in aliam ſpeciem vel ſimilitudinem tranſformari qͣꝫ ab ip̄o omniū creatore. paga­ infideli deteriorē. Talia aūt cum referu­tur fieri a maleficis ideo talia aſſerere non eſt catholicum ſed hereticum. Preterea nullus effectus maleficialis eſt in mūdo. Probatur. Quia ſi eſſet operatione demonū fieret. Sed aſſerere demones poſſint corporales trāſ­mutationes aūt impedire aut efficere vi­detur catholicum. quia ſic perimere poſſent totum mundū. Preterea om̄is alteratio cor poralis puta circa infirmitates aūt ſanitates procurandas reducitur in motum localē. pa tet ex ſeptimo phyſicorum. Quorūcunqꝫ eſt motus celi. Sed demones motum celi vari are poſſunt. Dyoniſius in epiſtola ad Po licarpum. Quia hoc ſolius dei eſt. ergo vide tur nullam trāſmutationem ad minus ve­ram in corporibus cauſare poſſunt. neceſ ſe ſit huiuſmodi trāſmutationes in aliquam cauſam occultā reducere. Preterea ſicut opꝰ dei ē fortius qͣꝫ opus diaboli. ita eius factu ra. Sed maleficium ſi eſſet in mūdo eſſet vti qꝫ opus diaboli contra facturam dei. ergo ſi cut illicitum eſt aſſerere facturam ſuperſticio ſam diaboli excedere opus dei. ita illicitū eſt credere vt creature opera dei in hominibus iumentis valeant viciari ex operibus dia boli. Preterea id quod ſubiacet virtuti cor porali non habet virtutē imprimendi in cor pora. Sed demones ſubduntur virtutibus ſtellarum quod patet ex eo. certi incantato res conſtellationes determinatas ad inuocā dum demones obſeruant. ergo non habent virtutem imprimendi aliquid in corpora. ſic multominus malefice. Itē demones non operantur niſi per artem. Sed ars non po­teſt dare verā formā. vn̄ in. c. de mineris dicit̉ Sciāt auctores alchimie ſpēs tranſmutari poſſe. Ergo demones artē oꝑantes ve ras qͣlitates ſanitatis aūt īfirmitatis īducere pn̄t. ſed ſi vere ſunt hn̄t aliquā aliā cauſaꝫ occultā abſqꝫ oꝑe demonū maleficorū. Sꝫ contra in decre. xxxiij. q. i. ſi perſortiarias at­qꝫ maleleficas artes non nunqͣꝫ occulto iuſto dei iudicio permittente diabolo preparan­te. ⁊cͣ. loquitur de impedimento maleficiali