Seite
Incipit ſecunda pars huius operis. Ecunda pars principalis hu­ius operis. Quia eſt de modo ꝓcedendi qui a maleficis pro maleficijs inferendis obſerua tur. Et per decē et octo capitu la diſtinguitur cum duabus dumtaxat diffi cultatibus quarū vna in principio ſuper re­media p̄ſeruatiua vt videlicet quis maleficia ri nō poſſit. altera in fine ſuper remedia amo­uentia maleficia. et per que maleficiati cura­ri poſſunt. cum ẜm ph̓m in. iiij. phiſycoꝝ re mouens et ꝓhibens coincidunt. et ſunt cau­ſe per accidens. Ideo vt per hec totale funda mentū huius horrende hereſis habeat̉. Cir ca duo principaliter inſiſtendū erit. Primo mo circa introitū earum et ꝓfeſſionem ſacri legam. Secūdo circa progreſſum in modo operandi et horrendaꝫ obſeruantiā. Tercio impedimēta ſalubria cōtra earum maleficia et remedia p̄ſeruatiua Et quia in morali iam laboramus materia. Unde argumentis va­rijs et declarationibus vbiqꝫ inſiſtere opus nō eſt. cum ea que per capitula ſequent̉ ſint ꝑ precedentes queſtiones ſufficienter diſcuſſa Ideo precamur in deo lectorē ne demonſtra tionē in omnibꝰ querat vbi accōmodata ſuf­ficit ꝓbabilitas ea deducendo que conſtant aut viſus vel auditus ꝓpria experientia aut fi de dignorū relatibus eſſe vera. Circa primū autem duo principaliter tangentur. Primo diuerſi modi ip̄ius demonis innoxios alli­ciendi. Secūdo diuerſi modi ip̄am hereſim ꝓfitendi. Circa ſecundū vero ſex per ordi­nem tangentur quo ad modū procedendi et curandi. Quia primo de his que a maleficis pro ſe et ſuis corporibus practicantur. Se­cundo de his que erga alios homines operā tur. Tercio de his que erga beſtias. Et quar­to de his qͥbus terre frugibus nocent. Quin to de maleficio tantummō virorū quibus vi delicet maleficijs tantum mō viri ⁊ nō mulie res inſiſtunt. Sexto de queſtione ſuper ma­leficia amouenda. et quibus modis curant̉ maleficiati. Eſt ergo prima queſtio per decē et octo capitula diſtincta. cum totidē modis in ſuis ritibus variant̉ et multiplicant̉. Trum quis poſſit per bonos ange­los ita beneficiari. ꝙ a maleficis per quoſcūqꝫ infra ſcriptos modos non valeat maleficiari. Et videt̉ ꝙ nō. Eo ꝙ per precedentia declaratum eſt etiā innoxios et innocentes et iuſtos pluries a demonibꝰ af­fligi. vt Iob et plures pueri innocentes qui cernunt̉ maleficiati cum multis alijs iuſtis licet nō equaliter vt peccatores. eo ꝙ non in perditionē ſuarū animarū. qͣꝫuis bonis for­tune et corporū affligant̉. In cōtrariū eſt ma leficarum faſſio ꝙ videlicet nō omnes lede­re valeant. ſed tantum mō illos quos cernūt ex informatione demonū diuino auxilio de­ſtitutos. Reſponſio. Tria ſunt genera homi­num benefictati a deo quibus illud peſſimū genus ſuis maleficijs nocere non poteſt. Et primi ſunt qui publicam cōtra eos iuſticiam exercēt. aūt officio aliquo publico aduerſus eos inſiſtunt. Secundi qui de ritibus eccle­ſie ſeruatis et veneratis vt per aque benedi­cte aſperſionē. per ſalis cōſecrati ſumptionē. per candelarum in die purificationis. ⁊ fron dium in die palmarū cōſecratorum vſum li­citum. cum ad hoc talia eccleſia exorciſat vt vires demonis imminuant ſe muniunt. de quibus modis patebit. Tercij ſunt qui per ſanctos angelos varijs et infinitis modis be neficiantur. De primis ratio datur et per va ria acta et geſta cōprobatur. quia enī omnis poteſtas a deo eſt ⁊ gladiū portat. Iuxta apo ſtolum. In vindictā maloꝝ et retributionē bonorū nō mirum ꝙ tunc angelica poteſtate demones arcentur: quādo iuſticia in vindi­ctam illius horrēdi criminis exercetur. No tant ad idē doctores. ꝙ quia poteſtas demo­nis quinqꝫ modis impeditur: in toto vel in parte. Primo per terminū ſue poteſtati a deo impoſitum. ſicut de iob pͥmo et ſecūdo tangi­tur. Et de illo de quo in fornicario nider le­gitur qͥ iudici faſſus fuerat. ꝙ dū quidā ip̄m inuocaſſet vt inimicū ſuū vita priuaret aut in corpore lederet: vel ictu fulminis interime ret. cum vocaſſem demonē ait vt eius auxi­lio talia perpetrarē. Reſpondit mihi: ꝙ neu­trum facere poſſet. habet inquit fidem bonā et diligēter ſe ſigno crucis munit. iccirco nō in corpore ſed in vndecima parte fructuū ſuo rum in campo ſi libet ei nocere poſſum. Se­cundo impeditur per impedimentū exterius adhibitum vt in aſina balaam. Nume. xxij. Tercio per miraculū impoſſibilitatis exteri us factum. Et ſunt qui ex ſingulari priuile­gio beneficiant̉. De quo tercium genus ho­minum qui maleficiari nō poſſunt iam infe­rius patebit. Quarto per dei iudicium ſin­gulariter diſponentis per obſtaculū boni an geli. vt de ammodeo interficiente ſponſos ſa­re virginis: nō autē thobiā. Quinto interdū