penituit ⁊ ſaluatꝰ poſt ſolutionē factā ꝑ xp̄m. incōꝑalibiter aūt peccata maleficarū excedūt in grauitate. nō ꝯtente de ſuis ꝑſonalibꝰ peccatis ⁊ ꝑditōnibꝰ cū etiā innūeras alias poſt ſe ꝯtinue trahūt. Ad terciū dicendū ex p̄habitis ꝙ hoc fuit ꝑ accidens in peccato ade ꝙ maiorē leſionē intulit. Et hoc videlꝫ ꝙ natu rā integrā inuenit ⁊ ꝙ corruptam neceſſario nō volūtarie trāſfundere habuit. vn̄ nō ſequi tur ꝙ ſuū peccatum ſimpliciter grauius cete ris fuit. Tū etiā qꝛ hec idē etiā ſeq̄ntia peccata feciſſent ſi talē naturaꝫ inueniſſent. ſicut ⁊ ẜm mortale peccatū nō priuat gr̄am eo ꝙ illā nō inuenit. priuaret aūt ſi illā inueniret. Hec ē ſolutio ſctī. tho. in. ij. di. xxi. ar. ij. in ſolutōe ſecūdi argumēti quā ſolutōem ſi qͥs ad plenū vult intelligere hꝫ ꝯſiderare ꝙ adam origina lem iuſticia ſi ꝑſtitiſſet nō trāſfudiſſet in poſteros ꝓut Anſel. opinabat̉. quia etiaꝫ aliqͥs poſt eū peccare potuiſſꝫ. videbāt̉ dicta docto. di. xx. An pueri mox nati fuiſſent in gr̄a ꝯfumati. Item qͦlibe. ci. an idem qͥ nūc ſaluantur hoīes ſaluati fuiſſent ſi adam nō peccaſſet. ¶ Sequit̉ modus p̄dicandi ꝯtra qͥnqꝫ argu menta laicoꝝ qͥbꝰ ꝓbare videntur ſparſim ꝙ deus nō ꝑmittat tātā ptātē diabolo ⁊ maleficis circa hmōi maleficia inferenda. It deniqꝫ p̄dicator ꝓuidus ſuper certa argumēta laicoꝝ vel etiā ꝑito rū quorūdam qͥ intantū maleficas eſſe negāt ꝙ licet malitiā ⁊ potentiā demonis ad inferēdū ex ſuo deſiderio hmōi mala ꝯcedāt diuinā tn̄ ꝑmiſſionē ſibi ꝯdeſcēdentē negāt. Nec volūt ꝙ deus talia fieri per mittat. ⁊ licet modū arguendi nō habeāt ⁊ in tenebris ſicut ceci palpitāt. iam vnū iam alte rū mediū tāgēdo. opus tn̄ eſt eorū aſſertiones ad qͥnqꝫ argumēta reducere. Ex qͥbꝰ vtiqꝫ oēs eoꝝ cauillatōes ꝓcedere pn̄t. Et primo ꝙ deꝰ non ꝑmittat diabolo ſub tanta poteſtate ſeui re in homines. Trum ad maleficialē effectū a demone ꝑ maleficā ꝓcurandū ſemꝑ habet concurrere diuina ꝑmiſſio. Et arguitur qͥnqꝫ argumentis ꝙ deus nō ꝑmittit. vn̄ etiā maleficiū nihil ē in mundo. Et primū ſu mit̉ ex ꝑte dei. Secūdū ex ꝑte diaboli. Tercium ex ꝑte malefice. Quartuꝫ ex ꝑte morbi. Quintū ex ꝑte p̄dicatoꝝ ⁊ iudicū qͥ talia ꝯtra eas p̄dicāt ⁊ iudicāt qͥ vtiqꝫ nūqͣꝫ ſecuri eſſent Primo ſic. Deus punire pōt hoīem ꝓpter pec cata. ⁊ punit gladio fame ⁊ mortalitate. Iteꝫ diuerſis alijs infirmitatibꝰ varijs ⁊ innumeris qͥbꝰ humana conditio ſubiacet. vn̄ qꝛ opꝰ ei nō ē adiūgere alias punitōes iō nō ꝑmittit Scd̓o ſic. Ex ꝑte diaboli ſi vera eēt q̄ p̄dicā tur ꝙ videlicꝫ vim generatiuā īpedire pn̄t. vt videlꝫ mulier non ꝯcipiat. vel ſi concipiat ꝙ aborſum faciat. vel ſi nō aborſum ꝙ etiā poſt ꝑtū natos interficiūt. vtiqꝫ ſic ꝑimere poſſent totū mūdū. Et iteꝝ poſſet dici ꝙ oꝑa diaboli eēt fortiora oꝑbꝰ dei.ſ. ſacr̄o matrimonij qd̓ ē opꝰ dei. Tercō ex ꝑte hoīs. Nā videm ſi maleficiū debet eſſe aliqͥd in mūdo tūc aliqͦ hoīes plus alijs maleficiūtur. De qͦ ſi q̄ritur vtiqꝫ d̓r hoc eſſe ꝓpter punitionem pctōꝝ. ſed hoc ē falſum. gͦ ⁊ illud ꝙ maleficia ſint ī mun do. Falſitas aūt ꝓbat̉ ex eo. qꝛ tunc maiores pctōres ampliꝰ punirent̉. hoc ē falſum cū mi nus puniātur qͣꝫ alij interdū iuſti. qd̓ etiā cernit̉ in pueris innocētibꝰ qͥ aſſerūtur maleficiari. Quarto pōt addi ⁊ aliud argumentuꝫ ex ꝑte dei. hoc ꝙ qͥs impedire poſſet ⁊ non impedit ſed fieri ꝑmittit. vtiqꝫ iudicat̉ ex ſua volū tate ꝓceſſiſſe. Sꝫ deꝰ cuꝫ ſit ſumme bonꝰ non pōt velle malū. gͦ nō pōt ꝑmittere vt fiat malū qd̓ ip̄e impedire p̄t. Item ex ꝑte morbi defectus ⁊ infrmitates qͥ dicūtur maleficiales ſimiles etiā ſunt defectibꝰ ⁊ infirmitatibꝰ naturalibꝰ.i. qͥ ex defectu nature ꝓcedūt. ꝙ em̄ aliqͥs claudicat. excecat̉ vel rōem ꝑdit vel etiam morit̉ ex defectu nature cōtingere pn̄t. vn̄ nō pn̄t ſecure maleficis aſcribi. Ultimo ex ꝑte iu dicum ⁊ p̄dicatoꝝ qͥ cū talia aduerſus malefi cas p̄dicat ⁊ practicāt vtiqꝫ ꝓpter ingēs odiū a maleficis ꝯͣ eos ꝯceptū nunqͣꝫ eſſent ſecuri. Sꝫ ꝯͣ argumēta ſumāt̉ ex q̄ſtione pͥma ſuper terciū pͥncipale pͥme ꝑtis tractatꝰ. ⁊ ꝓponāt̉ illa q̄ ſunt magis ap ppl̓m quō videlꝫ ꝑmittit mala fieri lꝫ nō velit malū fieri. ꝑmittit aūt ꝓpter admirabilē ꝑfectōem vniuerſi q̄ ꝯſiderā tur ī hoc ꝙ bona ꝯmēdant̉ eminētiꝰ ⁊ magis placent ⁊ ſunt laudabiliora dū ꝯꝑant̉ malis. hn̄tur ibi aucͣtes. Itē ꝓfunda dei diuine ſapiētie iuſticie ⁊ bonitatꝭ relucēt. q̄ alias eſſent occulta. Et breuiter ꝓ deciſione q̄ſtionis pn̄t colligi ex his q̄ ibi tāgunt̉ varia documenta ꝓ informatōe ppl̓i. vicꝫ ꝙ deus iuſte duos ca ſus ꝑmiſit.ſ. angeloꝝ ⁊ pͥmoꝝ ꝑentū qͥ cū ſint maiores oībꝰ alijs caſibꝰ. Nō miꝝ ſi alij minores ꝑmittant̉. Qualit̓ aūt ſunt maiores qͦ ad cauſalitatē non qͦ ad alias circūſtātias ẜm qͣs pctā maleficaꝝ vt ī. iij. q. tangit̉. ⁊ malorū āgeloꝝ ⁊ pͥmoꝝ ꝑentū pctā excedūt. ⁊ qͣre deꝰ iuſte ꝑmiſit illos pͥmos caſus tangit̉ in. ij. q. ex qͥbꝰ plurima colligere ⁊ dilatare pōt ad ſuū placitum. Sed ad reſpondendum ſuper argumenta. Nam ad primuꝫ cum dicit̉. Deus ſufficienter punit ꝑ naturales infirmitates. mortalitates. gladio ⁊ fame. Rn̄det̉ ex tribꝰ.
