Primo qꝛ deus non limitauit ſuā virtutē adnaturalem ꝓceſſum aut etiam ad influentiascorpoꝝ celeſtiū vt videlicet p̄ter illa agere nōpoſſit ideo ⁊ p̄ter illa ſepiſſime egit in punitionem peccaminū. mortalitates ⁊ alia inferendo preter omnē influentiam corpoꝝ. ſicut inpunitione peccati ſuꝑbie in dauid ſuꝑ mortalitatē inflictā populo ꝓpter populi numerationē ⁊cͣ. Secūdo hoc vtiqꝫ congruit diuineſapientie q̄ cū rebꝰ oībꝰ ſic adminiſtrat vt easꝓprijs motibus agere ſinat. Ideo ſicut nō cōuenit maliciā demonis oīno impedire ſed potius decet ip̄am ꝑmittere vt agat qͣꝫtū ad bonū vniuerſi ſpectare pōt. licet cōtinuo etiā refrenat̉ ꝑ bonos angelos vt non tantū noceatquātū nocere vellet. Ita etiā nō conuenit maliciā hūanam refrenare ſuꝑ ea ad q̄ ex libertate arbitrij pōt. vt ē fidem abnegare ⁊ ſeip̄m demoni deuouere que vtiqꝫ facere in ptāte ſuntvolūtatis hūane. Ex qͥbus etiā duobus cumdeus maxime offendit̉ iuſte ꝑmittit ea q̄ a malefica deſiderant̉ ⁊ ꝓpter q̄ fidē abnegauit ⁊ adq̄ diaboli potentia ſe extendit vt eſt hominibus iumentis ⁊ terre frugibus poſſe nocere.Tercio deus iuſte ꝑmittit illa mala fieri ꝑ q̄diabolus etiam per indirectū maxime torq̄tur ⁊ ſummā recipit diſplicentiā ſed ꝑ illa mala q̄ a maleficis virtute demonū fiunt ꝑ indirectum diabolus maxime torqͣtur dum contra ſuam voluntateꝫ deus om̄ibus malis adgloriā ſui nominis ad fidei cōmendationemad electoꝝ purgationē ⁊ cumulū meritorumvtitur. Tertū eſt em̄ ꝙ inter om̄es diſplicentias quas diabolus ex ſuꝑbia q̄ ſemꝑ contradeum erigit.i. ixta illud. Superbia eoꝝ quite oderunt aſcendit ſemꝑ. hec p̄cipua ē qua ſibi diſplicet ꝙ deus om̄ta ſua machinamētain ſui gloriā ⁊cͣ. ꝯuertit. Iuſte ergo deus cūcta permittit. Ad ſecundū ſuperius reſponſum ē. ⁊ oportet reſpondere ad duo q̄ includūtur in argumento.ſ. ꝙ nō dicit̉ diabolusfortior deo nec eius factura. īmo cernit̉ ꝙ minime virtutis exiſtit cum nihil poſſit niſi permiſſione diuina. vn̄ eius virtus pōt dici minima cōꝑando ad diuinam ꝑmiſſionē. licꝫ ſitmaxima cōparando ad virtutes corꝑales qͣsnaturaliter excedit. iuxta illud ſepe allegatū.Non ē poteſtas ſuꝑ terrā q̄ ei valeat comparari. Iob. xli. Alteꝝ ad qd̓ reſpōdendū. Curvidelicet deus potius ſuꝑ vim generatiuā ꝑmittit maleficia fieri quā ſuper alios actꝰ humonos. De quibus etiā ſupra tactū ē in materia de ꝑmiſſione diuina ſub titulo. quomōmalefice vim generatiuā actū venereū impedire poſſunt. Eſt em̄ hoc ꝓpter feditatē illiusactus. Et quia originale peccatū inflictuꝫ exculpa primoꝝ parentum per illū actū tranſfunditur ⁊ exemplificat̉ etiaꝫ de ſerpente quiprimū inſtrumentū diaboli fuit. ⁊cͣ. ¶ Ad tercium dicendū ꝙ ſicut intentio ⁊ appetitus diaboli maior ē ad temptandū bonos qͣꝫ malos.licet ex parte temptati magis temptat malosqͣꝫ bonos. id ē ꝙ amplior abilitas ē in malisad recipiēdū temptationem demonis qͣꝫ ſit inbonis. Ita etiam plus affectat ledere bonosqͣꝫ malos. licet maiorē abilitatem ledendi inueniret in malis qͣꝫ in bonis. Et huius ē ratio. qꝛ ẜm Grego. quāto crebrius quis diabolo ſe ſubijcit tanto intolerabiliorē ſibi facit vtei reluctari nō poſſit. Sed cuꝫ mali crebriusſe ſubijciant diabolo eis fit temptatio magisintolerabilis ⁊ freq̄ntior cū non habeant ſcutum fidei formate quo ſe tueātur. De qͦ ſcutoapoſtolus Ephe. vi. In omnibus ſumentesſcutū fidei in quo poſſitis om̄ia tela nequiſſimi ignea extinguere. Sed ex alia parte magis ⁊ acrius impugnat bonos qͣꝫ malos. Etratio quia cum iam poſſideat malos nō autēbonos. ideo magis conat̉ per tribulationemtrahere ad ſui dominiū iuſtos quos non habet qͣꝫ peccatores poſſeſſos. ſicut aliqͥs princeps terrenus magis inſurgit cōtra illuꝫ quiplus aufert de iure ſuo vel qͥ plꝰ nocet regnoqͣꝫ cōtra illos qͥ nō ſibi ꝯtrariant̉. Ad quartūꝙ deus permittit mala fieri non vult tm̄ malafieri vltra p̄miſſa q̄ facta ſunt p̄dicator declarare pōt per quinqꝫ ſigna volūtatis diuine. q̄ſunt p̄ceptum. prohibitio. cōcilium. operatō.⁊ permiſſio. vide ſanctum Thomā precipuein prima parte. quia ibi planius declarat. q.xix. ar. xij. Nā licꝫ vna ſit voluntas in deo q̄eſt ipſe deus ſicut ⁊ vna eius eſſentia. tamen ꝑreſpectum ad eius opera indicatur ⁊ ſignificatur nobis eius voluntas multipliciter ẜmquod Pſalmiſta dicit. Magna opera domini exquiſita in omnes voluntates eius. Unde voluntas in deo diſtinguitur non ex parte rei ſed ex parte ſuoꝝ effectuū ita vt voluntas proprie dicta dicatur volūtas beneplaciti. Uoluntas methaphorice dicta dicatur voluntas ſigni inquantum videlicet per ſigna⁊ methaphora indicatur nobis deū hoc velle. Aſimili. Sicut pater familias vnam babens in ſe voluntatem demonſtrat illam qͥnqꝫ modis. ſcilicet per ſe ⁊ per alium. Per ſe dupliciter. directe ⁊ indirecte. Directe cuꝫ aliqͥdoꝑatur. ⁊ tūc eſt oꝑatio. Indirecte autem qn̄non impedit operantem ſicut ⁊ in. iiij. phiſicoꝝ dicitur. Remouēs ⁊ ꝓhibēs eſt mouēs ꝑaccidēs. ⁊ qͣꝫtum ad hoc d̓r ſignum permiſſio
