Fo.XXXII.Dicit Guil̓. ꝙ ſi non p̄t aliomō declinare iniquū iudicēp̄t rn̄dere. nihil inde ſcio. qd̓ſub intelligit̉ vt hō. vl̓ etiamnihil ſcio ꝑ cōfeſſiōem. quiaſub intelligit̉ tibi reuelandū.Sic exponit̉ illud Mat. xx.iiij. c. De die illo ⁊ hora nēoſcit. nec filius hoīs. ⁊ ſub ītelligit̉ reuelādū vobis. Pōt ⁊hoc variare hō: cū nō adducitur in teſtimoniū niſi vt hōEt iō abſqꝫ leſiōe ꝯſciētie p̄tiurare ſe neſcire id qd̓ ſcit tm̄vt deus. Sed neqꝫ etiaꝫ ẜmde. de pal̓. in. iiij. di. xxi. ꝑ licentiā vel p̄ceptū cuiuſcūqꝫſuꝑioris factū etiā pape ſubpena excōicatōis nō licꝫ r̄uelare cōfeſſionē. quia ſigilluꝫcōfeſſiōis eſt de iure diuino.⁊ d̓ neceſſitate ſacr̄i. Papa ātlicꝫ aliqn̄ diſpēſet in p̄ceptisdiuinis vt ī votis. qͦꝝ redditio ē de iure diuīo. nō tn̄ pōtdiſpēſare in ſacr̄is.ſ. vt quisnō baptizet̉ vel ꝯfirmet̉ l̓ nōꝯfiteat̉. Et ꝙ dictū eſt celationē ꝯfeſſiōis eſſe de neceſſitate ſacramēti nō ſic intelligit̉qͥn ſit verū ſacramētū. etiamſi ip̄a ꝯfeſſio nō celaret̉. quiavtiqꝫ eſſet ſacramentū etiā ſiſacerdos reuelaret. quia necſic eſt d̓ neceſſitate ꝙ deus tegat. ꝙ ſi nō ſatiſfaciat deꝰ nōtegit ſed reuelat ad penā. autſi accedat fictus deꝰ nō tegit⁊ nihilominꝰ ſacerdos tenet̉celare. ſed dicit̉ celatio ꝯfeſſionis d̓ neceſſitate ſacr̄i. quianatura ſacr̄i neceſſitat eū adcelandū. natura dico et qͣꝫtūad id quod eſt ſacramētū. ꝙſit in occulto ſolus cuꝫ ſolo.et quantū ad id quod ē ſacramentū et res.ſ. penitētia interior que etiā eſt occulta. ⁊ qͣntum ad rem tm̄ que eſt remiſſio peccatorū: ꝑ que tecta ſūtpeccata. Nota ẜm Pe. depal̓. quia qd̓ dicit Tho. ꝙ occultatio cōfeſſionis eſt de eſſentia ſacramēti. nō ſic eſt ītelligendū ꝙ ſit eius materia vl̓forma eiꝰ. ſꝫ ꝙ eſt de naturaeius obligatio ad occultationem. ſicut ſi diceremus. de eſſentia leui eſt ferri ſurſum. vl̓de eſſentia matrimonij ē reddere debitū. id ē obligatō adip̄m. Eſt autē pctm̄ mortalereuelare cōfeſſiōem. quia eſtcōtra ius diuinū et poſitiuū.vnde et grauiter punitur abeccleſia.Penitētia ꝯfeſſoris cōfeſſionem reuelātis.Acerdos reuelās cōCfeſſiōem de iure anti