Interrogatorū pars prīa qꝛ tūc eſt mortale. Si v̓o pu tabant talia eſſe licita tanqͣꝫ oratōes: veniale videt̉. ¶ De obſeruatōibꝰ tēporū. I obſeruauit vnam diē magis qͣꝫ aliam. ī nō incipiēdo aliqͥd tanqͣꝫ malū. vt dies egiptiacos. vl̓ diē in qͦ occurrit deca pitatio ſctī Iohānis baptiſte. vel diem aſcēſiōis in colli gēdis herbis: ⁊ hmōi veniale videt̉. qn̄ ex ſimplicitate hͦ ſit: ſiue ſcribēdo aliqͣ. vl̓ portando ad ſuſpendēdū in aliqͦ loco: ſi ſimpliciter credit veniale ē. Si vero hec crederꝫ animo obſtinato tūc mortale eſſet talia obſeruare. ¶ De ſomnijs obẜuauit ſomnia faciēs aliqͣs oratōes ⁊ obẜuatiōes: ⁊ poſtea ex his q̄ ſomniat volēdo de futuris et occultis iudica re ⁊ ꝓnūciare mortale eſt. ali as autē ſine obſeruatōne ad iuncta adhibere fidē nimijs ſomnijs peccatū eſt. ⁊ ſi ex ſe nō ſit mortale. tn̄ ꝑiculoſum eſt. qꝛ ſic diabolꝰ ml̓tos deci pit. ¶ Si ex effuſiōe olei de lucerna. vl̓ cracatōe aliqͣrum auiū. vel vlulatu canū. vl̓ ma gnitudine et cōtinuitate ven torū et hmōi. eſtimauit aliqͥd mali euēturū: qd̓ fatuū ſē. ¶ Si exiſtimauit mulieres cōuerti in cattas vl̓ alia animalia. et ire de nocte ⁊ ſugere ſanguinē pueroruꝫ et hmōi. qd̓ eſt impoſſibile niſi deo. ⁊ ideo fatuū ē credere. De hac materia diuīationū incanta tionū et omniū ſuꝑſtitionuꝫ vide clarius in decretꝭ. xxvi. cauſa. ꝑ totū. ¶ De blaſphemia multiplici dei et ſanctorū ¶ Ca. iij. I blaſphemauit de um. videlicꝫ dicēdo eum nō eſſe iuſtū et omnia iniuſte diſponere. ⁊ eſ ſe acceptorē perſonarū. vl̓ n̄ videre que fiunt. vel non curare de actibus hominū. vel proditorē. vl̓ ſine merito pu nire et flagellare eum. vl̓ non poſſe iſtud vel illud facere. et hmōi. quodlibꝫ hoꝝ eſt mor tale: cū aduertit qd̓ dicit ⁊ in telligit. ¶ Si blaſphemauit deum vel aliquē ſanctū. q̄ ꝓ prie dicit̉ maledictio. vt maledictus ſit ⁊c̄. vt ſit ex ira ſꝑ ē mortale ſi aduertit ip̄a v̓ba ¶ Secundū preceptū de iuramentis et periurijs. et habet capitula duo.