Fo. XLV. mortale. al̓s veniale: niſi face ret in ꝯtemptū dei. Terciū p̄ceptū de obẜua­tōe feſtorū ꝯtinet duo capl̓a. Primū Abbata ſāctifices. Quia C qͣꝫtū ad determi natōem dieꝝ iſtud p̄ceptū ē de iure poſitiuo. ideo hic an nectere potes de ieiunijs ec­cleſie. et de auditōne miſſe Primo ergo ſi fecit aliqd̓ manuale opus diebꝰ dn̄icis feſtiuis vel al̓s p̄ceptis ab eccleſia extra neceſſitatē. qꝛ mortaliter peccauit ſi nota bile ſpaciū. ſecus ſi fuerit ali puncta. Si vero ex neceſ­ſitate. videlicꝫ qꝛ hoſtes ex­pectant̉ vl̓ veniūt inundatō nes aquarū et hmōi. tūc lice­ret remouereblada et ſupel­lectilia et hmōi: debēt ob­ſeruari de veſpera in veſꝑam id ē de ſero ad ſero. de conſe. di. iij. c. ꝓnunciandū. hic re quirit̉ magna prudentia in cōſulendo. Si vendidit emit diebus feſtiuis come ſtibilia de die in diem. vt pa nem vinum caſeum carnes huiuſmodi mortaliter pecca uit. Si per modū negoci atōis non in caſu magne ne­ceſſitatis. In nundinis tamē exquo prelati eccleſiarū tole rant ſi non dimittūt audire miſſam ẜm Pe. de pal̓. viden tur excuſari qui mercant̉ in diebus feſtiuis. ſcꝫ a peccato mortali. Si fieri fecit ali quod p̄dictorū a ſuis filijs: diſcipulis: ẜuis: laboratori­bꝰ ſine neceſſitate peccat mor taliter mādās exeq̄ns. Si tn̄ mādās ſeu mgr̄ vel patro nus non habꝫ neceſſitatē. ſꝫ diſcipulus eius vel ſeruꝰ vl̓ ruſticus habꝫ neceſſitatē. ita aliter poſſet viuere. vl̓ quia diſcipulus non obedit aliquādo magiſtro in his di ebus vendendo vel faciendo aliquod exercitiū eius artis pro aliquo tempore. Et nec iſte nec alius de illa arte vult conducere eum ſecū. aliud exercitium neſcit facere vide tur ip̄e excuſari. Nam ſi ī ob ſequiū eccleſiarū pauꝑculaꝝ aliquādo licet aliqͥd labora­re diebus feſtiuis ẜm docto res: qͣꝫto magꝭ licet ſuſtēta tōe vite eiꝰ ī neceſſitate. tutiꝰ tamē eſſet eligere aliā arteꝫ ſi poſſet. Similiter de ſcripto ribus pro precio conficiēti bus inſtrumēta iudicātibꝰ