Interrogatorū pars prima ramentū qd̓ facere p̄t: ſi ꝓmiſ ſum ī illiꝰ vtilitatē tm̄ cedat. ſi ī vtilitatē alioꝝ vl̓ ī ho­norē dei ſctōꝝ p̄t ille re laxare. ſed ad ep̄m vl̓ papam ꝑtinꝫ relaxatio vl̓ ꝯmutatō. ſi autē p̄t implere excuſat̉ a peccato tūc cuꝫ poteſt Si quis etiā ꝓmittat cuꝫ iuramento ſe aliquid factuꝝ quod non eſt alicuiꝰ importa tiōis boni vel mali. vt mater de verberando filiū: vel bi bendo: vel non. et hmōi vide tur veniale iuratio ꝑiura­tio. Si iurauit ſine cauſa ra tionabili quibuſcūqꝫ mini mis: dicendo etiā veritatem. veniale eſt. niſi faceret in con temptū. inducendus eſt vt abſtineat ꝓpter ꝑiculū ꝑiurij Si induxit aliquē ad iu­rādū: quem om̄ino credebat falſū iuratuꝝ mortaliter pec cauit: niſi eſſꝫ iudex facien­ex officio ſuo ẜm iurꝭ ordinē De adiuratōe Ca. ij. E adiuratōne que­inducere aliqueꝫ ad I aliqͥd faciendū ob in uocatōem alicuiꝰ rei ſacre. et ſi eſt modū coactōis inten­dens obligare per moduꝫ iuramenti ad aliqͥd faciendū vt ad ſuꝑiores et alios ī qui bus habet poteſtatem eſt mortale. ſicut adiuratio cay­phe cōtra dn̄m. Ad ſibi ſub­ditos vero eſt licita eo caſu liceret eis p̄ciꝑe. al̓s. tūc adiuratꝰ tenet̉ illd̓ facere vel dicere: al̓s eſſꝫ mortale ſicut tranſgreſſio p̄cepti. Si ad iurauit p̄latos vel ſocios vl̓ inferiores modū dep̄catio nis intendēs reducere ad iu ramentū ad aliquid boni fa­ciendū: non eſt malū vel veni ale. Si leuiter ſine cau­ſa eſt adiuratus: non faciens illud non peccat. Tho. Si adiurauit demones modū p̄cis vl̓ ad fiendū aliquid ab eis. vl̓ aliqͥd obtinendū auxi lij eſt mortale. niſi quis face­ret ex familari ꝯſilio ſpūſſan cti. vel niſi ex quadā ſimplici tate querēs ab obſeſſis a di­abolo. ſed per modū coactio nis licet eos adiurare ne no­bis noceant. Si adiura­uit creaturas irrationales ne diabolus eis vtatur in noſtꝝ nocumentū: licet. Si auteꝫ vt demon operet̉ in eis mor tale eſt. vt incātatores ſerpē­tum. Si in cantilenis et turpibus fabulis miſcuit de um et ſanctos. et in narratōi bus turpibus amatorijs ē