¶ Capitulum attendite voſmetipſos. ne infructuoſi inueniamini. ⁊ exciſi in eſcā ignis tradamini eterni ¶ Semen optimū ſumus. qd̓ chriſtus pat̓familias. qui ē celi ⁊ terre conditor. ſemīauit. Ecce iam meſſis aduenit. ⁊ meſſores iam falces ad metendū p̄paratas in manibus tenēt. Uidete itaqꝫ ne quis vr̄mizania inueniat̉. ⁊ colligatus in manipulos. eterne flamme adoribus cōflagret. Nondū intelligitis fr̄es qꝛ terribile nob̓ tranſfretandū eſt pelagus: Qui ꝑfecti fuerint. ⁊ viri ſapientes ⁊ negociatores iam paratū habentes queſtum merce monij. cū gaudio expectāt. qn̄ eis ventꝰ aſpiret. ⁊ trāſfretantes hoc pelagus. ad portū vite eterne ꝑueniūt. Ego aūt ⁊ qͥ mihi ſunt ſimiles. cū ꝑ diuerſa huc illuc attrahimur ⁊ extollimur. nequaqͣꝫ in corde noſtro ſollicitudi nem gerimus. qd̓ neceſſe eſt nobis hūc tranſitū tranſmeare. Un̄ ꝑtimeſco ne ſubito ven tus aſpiret. ⁊ īueniamur imparati. ⁊ tūc vinctos nos manibus mittant in tenebras exteriores. vt ibi dies negligentie nr̄e atqꝫ ſegnicie defleamus. cernētes quidē alios exultantes ⁊ letantes. nos vero in tribulationibus ⁊ laboribꝰ cōſtitutos. Portus nanqꝫ ille negociatoꝝ eſt. ⁊ vnuſquiſqꝫ in ſuo patrimonio ex ultat. ⁊ in ſuo mercimonio letat̉. Neſcitis di lectiſſimi. qꝛ rex regū. ad filij ſui nuptias nos inuitat? Quid negligimus. ⁊ nō feſtinamus. hic nob̓ indumēta ſplendida. ⁊ lāpades relucentes. ⁊ oleū in vaſculis noſtris aſſumere. Si aūt qͥſqͣꝫ vſurpauerit introire. veſtē nō ha bens nuptialem. aduerte qͥd hmōi patiatur Iubente em̄ rege. alligabūt eū manibꝰ ⁊ pedibꝰ. ⁊ mittēt in tenebras exteriores. ibi erit fletus ⁊ ſtridor dentiū. Timeo em̄ chariſſimine carnales paſſiones de thalamo illo nos eijciant: ne habitū ſolūmō extrinſecus oſten damus: ⁊ habētes carnales paſſiōes intrinſecus langueamus. Exterior ſiquidē habitꝰ vbi mens nr̄a habitet/ oſtēdit. Ornatus qͥppe veſtiū indicat/ qd̓ ea que terrena ſunt ſapimus. Per ſtudium clarioris amictꝰ ab eternō claritate nudi eſſe dinoſcimur. Eſcarum vero ſuauitas. gule nos eē ſubiectos cōmendat. ⁊ ꝑ amorem placendi nobis. inanis glorie cupidi eē dinoſcimus. Accidia aut pigritia nos torpere demōſtrat. cupiditas pl̓imuꝫ poſſidendi nequaqͣꝫ nos deſiderare chriſtum oſtēdit. Inuidia etiā nos iudicat vitiorū ſer uituti eē ſubiectos. Per linguā aūt. qd̓ cor deſiderat p̄dicat̉. Que em̄ cor deſiderauit hͦ meditat̉ ⁊ lingua/ ⁊ ſepe ꝑ labia dep̄hendunt̉ mētis occulta. eo qd̓ os noſtrū pateat. nō ha bens oſtiū nec cuſtodē. ⁊ ſermo noſter indifferenter prorūpens egredit̉. Per ſermones aūt ſepe cor noſtrū inimicus latrocinat̉ facili tate verborū. os em̄ cū nō ſeruat cū corde my ſteria furant̉ ab eo cogitatiōes. ⁊ cū putauerit cor apud ſe retinere myſteria. oris intemperantia publicat̉. ⁊ cū arbitratus ſe ab aliqͦ nō intueri ꝑ ẜmōes denudat̉. Suauitas eniꝫ detractionis/ odio eam repletā eſſe demonſtrat. Ne ergo decipiat̉ quiſqꝫ putans ſe eē aliquid ꝑ religionē. qd̓ videt̉ extrinſecus. Si em̄ putauerit quis ſallere fratrem ſuū. religionem ſimulās. ſemetip̄m fallit ac decipit. Ecce em̄ ex cōuerſatione ipſius. falſa eiꝰ religio demonſtrat̉. Si aūt cupis cogitatiōes cordis eius addiſcere. accede ados eius. ⁊ diſce ab eo. vtrū de terrenis/ an de celeſtibus cogitet. de ſpūalibus/ an de carnalibꝰ. de volupta tibus/ an de continētia. de affluentia poſſidēdi. an de voluntaria pauꝑtate. de humilitate an de elatione arrogantie. de charitate/ an d̓ odio. Ex theſauro em̄ cordis. cōſueuit em̄ os cibos ꝓferre his/ que ad ſe acceſſerūt. Ex me ditatione quoqꝫ lingue ⁊ cōuerſatione hoīs. quid cor deſideret. vtrū chriſtū aūt pn̄s ſeculum cōprobat̉. Et inuiſibilis anima qualis ſit ſiue bona ſiue mala. pactus corꝑis ſui cōſpicitur. Que quidē naturaliter bona eſt. ſed ſub intrante malicia. ꝑ liberū arbitriū cōmutat̉. ¶ Ca. V. Excludens errorem. ne quis pu tet paſſiōes ſupradictas eſſe naturales. oſtēdenſqꝫ ex comꝑatione libere voluntatis ad Agricolam/ qūo circa hmōi paſſiones volūtas inſerat aliqn̄ ꝟtutes optimas. aliqn̄ conſuetudīes peſſimas qūo etiā diuinas ſcriptu ras habeat pro conſiliatoribus. quos ſi deſerendo oberrauerit. ⁊ penitens ad legiſlatorē recurrerit/ cū pietate ſuſcipiat. Ec quiſquā na turales aſſerat paſſiones. ne qui cūqꝫ aſſeruerit/ culpatus exiſtat. ¶ Attende teip̄m ne bonā condictionē/ boni dei/ ad crimen deducas. fecit em̄ deus om̄ia bona valde. naturā quoqꝫ noſtrā bonis operibus decorauit. Si quis aūt ẜm naturā eſu riat. nō incuſat̉. ſi in menſurā ſumpſerit cibū.
