¶ Capitulum re/ ⁊ oēs vult regni ſui fieri poſſeſſores. vult etiā vt voluntatis nr̄e arbitrio cōteramꝰ oīs languoris noſtri duriciā. ⁊ qd̓ ē difficile ad ſanandū: ip̄e ſanitatē impartit. Om̄e aūt qd̓ fa cile recipit ſanitatē: hͦ vult vt ꝓpria induſtria ac voluntate curemꝰ. vt a volūtate eiꝰ gloriā mereamur. Et qͥdē pigrū ſi inſpexerit vulneratum/ idcirco medelā ſanitatis imponit: vt os eiꝰ ad glorificationē bonitatis ſue aperiat Pctōri quoqꝫ pctā dimittit: vt erigat eum/ et alacrē faciat. Infirmiorē ſi viderit/ velotiꝰ ex audit: neqn̄ puſillaminis fiat. Cū aūt patiens aut longanimis oſtiū eiꝰ pulſauerit: tā incolumitatis quā etiā mercedis p̄mia adipiſcit̉: ꝓeo quod nō defecerit poſtulādo. Poterat em̄ nō petētibus nobis vulnera aīe nr̄e ſanare: ⁊ ad bonitatē inuitos nos adducere. ſꝫ hͦ facere nō vult: ne volūtas noſtra diuinis laudibꝰ de fraudet̉. Et quidē nos negligimꝰ q̄rere eum ⁊ cūctamur inuocare eū: ip̄e aūt nos diligit. ⁊ ipſe miſeret̉. Ip̄e nos redemit: ⁊ ip̄e ſuſcepit. Ip̄e illuminat oculos mentis nr̄e: ⁊ ip̄e nobis compunctionis ſue gr̄am p̄bet ⁊ dilectionis vt crucis eiꝰ ſuauitatē/ ac dulcedinē guſtātes indeſinēter eū ac iugiter deſideremꝰ/ ⁊ ꝑquiramus. Btūs ille qͥ cū guſtauerit dilectioneꝫ eius/ ⁊ deſiderauerit eū: p̄parabit ſemetip̄m vt charitate eius inenarrabili repleat̉. Qui aūt repletus fuerit charitate eiꝰ/ aliā dilectio nem nō recipit in ſemetipſo. ¶ O chariſſimi qͥs nō talē diligat dn̄m? Quis nō bonitatē ei adorando cōfiteat̉ ac p̄dicet? Qualē ꝟo excu ſationē habebimꝰ in die iudicij/ ſi tantā negle xerimus ſalutē? Quid dicemꝰ/ qꝛ nō audiuimus/ nō cognouimꝰ? Quid facere debuit qd̓ nō fecit nob̓: Nōne ex īmenſa altitudine ⁊ be nedicto ſinu patris/ vſqꝫ ad nos ſe humiliando deſcēdit. Nōne cū inuiſibilis exiſteret/ no bis ſe p̄buit ad videndū. Et cū eſſet ignis im mortalis/ nōne ꝓpter nos incarnatꝰ ē? Nonne vt nobis libertatē tribueret/ palmis in faciem ꝟberatus ē. O admirandū ⁊ plenū timoris/ ac tremoris negociuꝫ. Manꝰ lutea q̄ ex limo terre formata fuerat/ alapis ꝑcuſſit faciē cōditoris celi ac terre. Nos auteꝫ miſeri atqꝫ infelices. cū ſimus mortales ⁊ terre cinis/ vſqꝫ ad ſermonē inuicē ferre nō poſſumꝰ Ille cū eſſet īmortalis/ nōne vt nos viuificaret/ ꝑtulit mortē? Nōne ſepultus ē/ vt nos ſecum reſuſcitaret? Nonne ex vinculis inimici nos abſoluit/ ⁊ alligans eū ad cōculcandum eum nobis tribuit poteſtatē. Inuocauimꝰ eū aliqn̄ ⁊ nō exaudiuit nos. Pulſauimꝰ ad ianuam eius. ⁊ nequaqͣꝫ nobis aꝑuit? Nā ⁊ ſi tibi morā fecerit ad audiendū hͦ vtiqꝫ tibi mul tiplicatā mercedem/ pro tarditate reſtituet. ¶ Ca. VII. Acriter increpās eorū ignauiam qui huic ſeculo renunciauerūt/ ⁊ tn̄ carna lia ⁊ terrena requirūt/ multis eos cōmouēs exhortans ⁊ terrens rationibus/ exemplis/ atqꝫ ꝑiculis/ vt ad compunctionē ⁊ penitenti am incitentur. N quo huic ſe culo renunciaſti chariſſime: Eo qd̓ rurſum requiem ſecularem re quires. In tribulationē quippe vocatus es. ⁊ tu de refrigerio ꝑcūctarꝭ. In nuditatē iuſſus es ire/ ⁊ ecce veſtimentorū ſtudiū adhibere cōtendis. In ſitim qͦꝫ vocatꝰ es/ ⁊ aquā renu ens. vinū bibere delectarꝭ: Ad p̄liū nihilominus inuitatꝰ es. ⁊ inermis ingredi cupis. Ad vigilias qͦꝫ vocatꝰ es. ⁊ inercia ſomni reſolue ris. Ad flendū ⁊ ad lamentandū vocatus es ⁊ tu cū cachinno riſus effundis. In charitatē vocatus es. ⁊ tu odiū exerces in fratrē. In ſb̓ iectionē vocatꝰ es ⁊ cōtradicis. Heredem te regni ſui vocauit/ ⁊ tu q̄ terrena ſunt ſapis. In māſuetudinē et humilitatē vocatꝰ es. ⁊ ſu perbus ⁊ elatus incedis. Et quid in die illa di cturus es cū a chriſto audies. qꝛ humiliatꝰ ſū ꝓpter te aut egenꝰ effectus ſum: Sꝫ qꝛ nudus fui ꝓpter te/ aut eſuriui aūt ſitiui/ ⁊ dilexite in toto corde meo/ ⁊ proximum meum ſi cut meipſum. ¶ Ne velis ignorare/ quia cogitationes tue ⁊ ſermōes tui ſcripti ſunt/ ⁊ con ſcientia tua que tecū oꝑata ē/ arguit te ſi mē tiri volueris. Aut neſcis. quia om̄is creatura. cum metu nimio ac tremore tribunali eiꝰ aſſiſtit. Milia miliū ⁊ dena milia angeloruꝫ circūſtant. ⁊ tu mētiri te putas ⁊ dicere. qͥa ꝓpter te hec vniuerſa ſuſtinui. cū nihil om̄ino ꝑtuleris. Uide ne duplicē vltionē ꝑſoluas. malorū vicꝫ actuū ac falſitatis. Sꝫ ſurge et exꝑgiſcere a ſomno. ⁊ cogitationes tuas adaperi. intra temetip̄m. ⁊ ꝓſpice. qꝛ iā claudit̉ dies. Sed ⁊ iam hoc frater intellige. qꝛ fratres nr̄i qͥ heſterno nobiſcū pariter loq̄bant̉ veſꝑe hodie nobiſcū nō ſunt. ſed ad dn̄m ſuū ac noſtrum vocati perrexerunt. vt vnuſquiſqꝫ eorum negociationis ſue queſtum oſtēdat
