Primus¶ Sermones diſcipuli ſuper epiſtolas dn̄icales elegantiſſimiper totius anni circulum collecti ex ſermonibꝰ Wilhelmi lugdunenſis ⁊ ex dictis ſancti Thome ⁊ dictis Iohannis nider ⁊ aliorūdoctorum catholicorum. incipiunt feliciter.Dn̄ica prima in aduentu dn̄i ad Roma.Ratres. ſcientes qꝛ hora eſt iam nos de ſomnoſurgere. Nunc enim propior eſt noſtra ſalusqͣꝫ cum credidimus. Nox preceſſit. dies auteꝫappropinquauit. Abiiciamus ergo opera tenebrarum et induamur arma lucis ſic vt in die honeſte ambulemus. Non in cōmeſſationibus et ebrietatibus: nonin cubilibus ⁊ impudicis: non in contentiōe ⁊ emulatiōeſed induimini dominum iheſum criſtum.Sermo primus ſuper epiſtolamOra eſt iam nos de ſomno ſurgere. Verba propoſita originaliter ad Ro. 14. ſūt ſcripta: ⁊ in epiſtola hodiernalectionaliter ſunt recitata. Et fides eccleſiaſtica tenet ꝙxp̄us ſpecialiter ſit venturus in hoc ſacro tꝑe ad eos qui fuerintpreparati: ideo. Apl̓s monet nos ad preparandum ſe in verbispropoſitis dicens. Hora eſt iam nos de ſomno ſurgere. Vnde inpreſenti ſermone tria ſunt dicenda. Primo de hoc ſacro tempore⁊ an homo per ſemetipſum poſſit ſurgere a ſomno mortalis pc̄tiSecundo quare pro peccato mortali momentaneo debetur penaeterna. Tercio quomō debemus induere arma lucis.i. virtutesvt in die natalis domini honeſte ambulemus. ¶ Quantum adprimaꝫ partem iſtius ſermonis ſciendum ꝙ hoc tempus dicituraduentus domini: quia cantus eccleſie ſunt de aduentu xp̄i. vn̄hoc ſacrum tempus eſt deuote a quolibet peragenduꝫ: ⁊ hoc exꝑte dei cui grates maximas referre debemus de tantis beneficiiseo ꝙ verbum caro factum eſt. vnde ẜm Aug. In rebus per tꝑsactis iſta ſumma eſt gratia ꝙ deus homo factꝰ eſt. in cuius figura.flectimus genua ad ly. Ex maria virgine ⁊ homo factꝰ eſt. ⁊ idēfaciendū eſt ad illud Ioh̓. 1. Et verbū caro factum eſt. Exemplūponit Ludolphus in libro de vita xp̄i de clerico quem dyaboluspercuſſit cum inclinare voluit caput ad verbum caro factum eſt.⁊ dixit ei tunc demon. Si ibi eſſet ſcriptum. demon caro factumeſt. omnes inclinaremus: cur tu non inclinas et humilias te adtuum honorem ⁊ vtilitatem maximam. vnde Bernhardus ſuꝑCantica loquitur in perſona xp̄i. Venio vt errantes corrigam:
