II les. ꝙ rex apū ſolꝰ nō hꝫ aculeū cū om̄es alie apes hēant ¶ Tertiū ſignū ꝟe nobili tatꝭ ē magnanimitas. q̄ ẜm Ariſt. in. iiij. ethico. tēdit ordīate ad honores ⁊ ad ma gna. Ait em̄. videt̉ magnanimꝰ eē qͥ ma gnis ſeip̄m dignificat magnꝰ exn̄s Qui em̄ nō ẜm dignitatē id facit inſipiēs. Iō veri nobiles vel dāt oꝑam militie vl̓ lit terꝭ vel alicui laudabili exercitō qͦ poſſit ꝯſeqͥ honorē ⁊ famā. ſꝑ tn̄ cū timore dei Et cauēt ſibi a rebꝰ turpibꝰ ⁊ rep̄henſiōe dignis. Propterea Sen̄. ad lucillū inqͥt Nemine excelſi ingenij virū hūilia delectant ⁊ ſordida. Notēt gͦ qͥ ſe nobiles ap pellari gaudēt ꝙ nō ē de ip̄a nobilitate vi tioſe viuēdo ſuꝑbiendū. ſed potiꝰ diligēcura illis debet ineſſe vt bene ⁊ virtuoſe viuant in cūctis deo ſe hūiliādo. ¶ Ꝙ multi efficiunt̉ ſuꝑbi ꝓpt̓ fortitu dinē corꝑis q̄ cōꝑat hoīem beſtijs. ⁊ ſuꝑa tur a fortitudīe aī atqꝫ in illa ꝯfidētes ex ponit ꝑiculis. ¶ Capitulum ſcd̓m. Ecūda cā quare multi erūpunt in ſuꝑbiā dr̄ fortitudo corꝑis. ob quā nullus ſuperbia ītumeſcere debet ꝓpter tria. ¶ Primo ꝓpter comꝑationē. ¶ Secūdo ꝓpter ſuꝑationem. ¶ Tertio ꝓpter ꝑiculationem. ¶ Primo ꝓpter cōꝑationē. qm̄ ꝑ corꝑis fortitudinē comꝑat̉ hō beſtijs ⁊ aīalibuſ brutꝭ. vn̄ Petrarcha in li. d̓ remedijs for tuitoꝝ. Abunde inqͥt ē viriū tauria laus Quīimo vt in pluribꝰ hō a beſtijs in for titudine ſuꝑat̉. Hīc ⁊ Cato vt Cice. refert in li. de ſenectute dicebat Que eī vox pōt eē cōtemptior qͣꝫ milonis crothoniate. qͥ cum iā ſenex eēt athletaſqꝫ exercentes ī curriculo videret aſpexiſſe lacertos ſuos dr̄ illachrymanſqꝫ dixiſſe. At hi qͥ dē iā mortui ſūt Et de iſto milone ſic ſcri bit Auluſgelliꝰ li. xiiij. noctiū atticaruꝫ. Milo crothonienẜ athleta illuſtrꝭ quē in cronicis ſcriptū eſt olympiade prima coronatū eſſe exitum habuit vite miſerā dum ⁊ mirandū. Cum iam natu grandiartē athleticā deſijſſet. ideſt reliquiſſet. Iterqꝫ faceret forte ſolus in locis ytalie ſilueſtribus quercū vidit proxime viam patulis in ꝑte media ramis hiantē. Tūc experiri volēs an̄ vlle ſibi relique vires adeſſent īmiſſis in cauernas arborꝭ digtis deducere ⁊ reſcindere quercū conatuſ eſt. ac mediā quidē parteꝫ diſcidit diuel litqꝫ. Quercus autem in duas deducta ꝑ tes cum ille quaſi perfecto qd̓ erat cōnixus manus laxaſſat ceſſante vi redijt in naturā manibuſqꝫ eius retentis incluſiſ qꝫ ſtrictaqꝫ denuo ⁊ coheſa dilaceranduꝫ hominē ferijs p̄buit. ¶ Secundo non debet homo ſuꝑbire de fortitudine corporꝭ ꝓpter ſuꝑationē. quia illa ſuperat̉ a for titudine animi. Un̄ Ouidiꝰ li. de ponto ait. Oīa deficiūt. animꝰ tn̄ oīa vincit. Et Sapiēs ꝓuerb̓. xvj. Meliorē vir patiens viro forti. ⁊ qͥ dn̄at̉ aīo ſuo expugna tore vrbiū. Et in epl̓is Ouidiꝰ Uice ani mos irāqꝫ tuā qͥ cetera vincꝭ. Et de hac Amb̓. li. j. de offi. Nō mediocrꝭ aīe fortitudo que ſola defendit ornamenta ꝟtutum. ¶ Tertio nō debet quis ſuꝑbire de fortitudine corporꝭ ꝓpter ꝑiculationem Hi em̄ fortes corpore multꝭ ꝑiculis ſūt expoſiti ⁊ ſepiſſime male finiūt ſic̄ patꝫ de hercule antheo hectore achille ⁊ ſil̓ibꝰ Et pͥmi Reg. c. xv. ſcribit̉ d̓ golia ꝙ erat altitudinis ſex cubitoꝝ ⁊ palmo ⁊ tn̄ dauid illū int̓fecit. vt pꝫ eodē li. c. xvi. Recitat Ioh̓es ſolobrienẜ in policratōe. ꝙ hanibal cartaginen̄. occidi fec̄ romanuꝫ qui mandato eius ſingulari certamīe ꝑcuſſerat elephantem dicens eū indignū vita qui cogi potuerat cum beſtijs dimi care. licet verius ſit cum ex inuidia nolu iſſe captiuū. Inauditi triumphi gloria illuſtrari ⁊ īfamari beſtias quarum vir tute gentibus terrorem incuſſerat.