XIX mus. celū terrā cōſpicimꝰ. mentem atqꝫ ratiōem habemꝰ. qͣre ip̄m hec oīa cōdidit inqͥramꝰ. Tandē em̄ ip̄e nos o neratos obrutoſqꝫ peccatis a cōtēpla tōe ſue lucis auerſos. ac tenebraꝝ. id ē iniqͥtatis delectatōe cecatos ideo de­ſeruit. Miſitqꝫ v̓bū ſuū eſt vnicꝰ eiꝰ filiꝰ. Quo nobis aſſūpta carne nato atqꝫ paſſo a pctīs oībꝰ mūdaremur. eiꝰ qꝫ ſpū in cordibꝰ nr̄is dilectōe ꝑfuſa. oī­bus difficultatibus ſuꝑatꝭ in eterna re quie in cōtemplatōe eiꝰ ineffabilē dulce dinē inuēiremꝰ. Que corda. lingue ad agendas ei gr̄as ſatis eſſe cōtendāt. hec ille. Exhibeamꝰ igit̉ nos gratos deo de inde hoībus nobis bn̄faciētibꝰ. vt ſic re­gnū acqͥramꝰ eternū. In ieſus dei filiꝰ patre et ſpūſancto viuit in ſecula ſe culoꝝ Amen. Sabbato tercie hebdomade. De ſuꝑ bia ſpernētiū cōſilia. in ſuo ſenſu cōfi dentiū Sermo vigeſimuſpmus co Iſſipauit ſubſtantiā ſuā. v̓ba ſunt re­demptoris nr̄i originaliter Lu. xv. ca. in euāgelio hodierno. Ha­bet hoc ꝓpriū mēs ſuꝑboꝝ vt tanti exti­met ꝓpriā prudentiā oīa cōſilia ſapi­entū deteſtat̉. Tn̄ audire debent qd̓ ſcri­bit̉ in. c. Canonū. exͣ de cōſtitutiōibꝰ. in ca. ne innitaris.. viij. q. j. in. c. ſciēdū Ne innitaris prudētie tue. prudētie ſue innitit̉ ea ſibi agēda vel dicēda vidē tur patꝝ decretis p̄ponit. Idcirco in hoc ẜmone ꝯͣ ſuꝑbiā ſpernentium conſi lia dicemꝰ ex innumera ſolēt dāna ꝓ­uenire. Sicut patꝫ in filio adoleſcente patris ſaluberrima monita refugiens ignominia gͣui dāno ꝯſūpſit ſub­ſtātiā ſuā. quod eueniſſet ſi acqͥſiuiſ ſet ꝯſilio illiꝰ tenerrime diligebat. Ut igit̉ corda oīm hūilient̉ ad conſilia neceſſaria exꝑ etēda ꝓponemꝰ de ip̄o cō­ſilio tria myſteria declaranda. Primū dicit̉ exhortationis Secūdū determinatōis. Tercium conditionis cōmendat̉ conſiliū voce omniū ſcripturaꝝ. Et de ſeptē generibꝰ conſili­orum Capitulū pͥmum. Rimū myſteriū de cōſilio decla randū dicit̉ exhortatōis. Om̄iſ qͥppe ſcriptura diuīa huma­na nos hortat̉ vt ꝯſiliū in rebꝰ gerēdis expetamꝰ. dānatqꝫ illos ſuo ſenſu du cūt̉. Un̄ ſapiēs Prouer. ij. c. ait. Cōſiliū cuſtodiat te prudētia ẜuabit te. Et. viij. ca. Ego ſapīa habito in ꝯſilio. Et. xi. x. Erit ſalꝰ vbi ml̓ta ꝯſilia. Et. xij. c. Uia ſtulti recta in ocul̓ eius. Qui aūt ſapiēs eſt audit cōſiliū. Et. xiij. c. Qui agūt oīa ꝯſilio regūt̉ ſapīa. Et. xv. c. Diſſipā tur cogitatōes vbi eſt ꝯſiliū. vbi ꝟo pl̓es ſunt ꝯſiliarij cōfirmant̉. Et. xix. c. Audi cōſiliū ſuſcipe diſciplinā vt ſiſ ſapiēs in nouiſſimis tuis. Et. xx. c. Co gitatōes cōſilijs roborant̉. Et. xxiiij. ca­Erit ſalꝰ vbi ml̓ta cōſilia. Et. xxvij. ca. Bonis amici cōſilijs anīa dulcorat̉. Et Eccī. xxxij. c. Fili ſine ꝯſilio nihil facias poſt factū penitebis. Et. xxvij. ca­An̄ oēm actū p̄cedat cōſiliū ſtabile. Et Caſſiodorꝰ lib̓. j. epl̓aꝝ. Pl̓imū laudis hoīes moribꝰ ſuis applicat qͦtiēs nego­ciorū meritꝭ ābigētes ad ꝑitoꝝ cōſilia currūt. Et Hieronymꝰ ſuꝑ illo verbo Iſa. iij. c. Et cōſiliariꝰ ē tibi. ait. Gre­ci poete laudabil̓ ſapīe dixerūt pͥmum eſſe beatū ſe ſapiat. ſcd̓m ſapiēteꝫ audiat. Qui aūt vtraqꝫ caret hūc inutilē eſſe ſibi qͣꝫ alijs. Et Cicero in lib̓. de ſe nectute. viribꝰ velocitatibꝰ aut celeritate corpoꝝ res magne gerūtur. ſꝫ cōſilio antiquoꝝ ſcīa. Et Terentius Oīa prius experiri cōſilio qͣꝫ armis ſa pientē decet. Et. ff. de repudijs. l. iij. Du