Tabulo ſermonū ⁊ capituloꝝ incipie¶ Et pͥmo dominica ſeptuageſime. de nu mero dānatoꝝ propter eoꝝ peccata Ser mo pͥmus. folio. ij. Qd̓ multo plures ex hominibus erūt dā nandi qͣꝫ ſaluandi propter illorum pectata. ⁊ qualiter numerus electorum erit grandis abſolute. ſed exiguus ⁊ paruus reſpectiue. ¶ Cap. primuꝫ.ij. Ꝙ damnatio reproboꝝ non repugnat bonitati nec charitati neqꝫ voluntati ſūmi dei. Sicut quidā falſo conati ſūt perſuadere. Cap̄. ſecunduꝫ. iij. Ꝙ ſolus deus cognoſcit numerum electorum. ⁊ de aſſumendis ad ordines angelorum. ¶ Cap̄. tertiuꝫ.iiij. ¶ Dn̄ica qͣdrageſime. De tribus nocumē tis pctī mortalis ꝓpt̓ q̄ merito vnuſqͥſqꝫ pctā vitare debet. Sermo ſcd̓us.v. Ꝙ peccatū facit homīs voluntatē mali gnā q̄ a deo data eſt homī bōa lꝫ ſit ad bonū ⁊ malum vertibilis. Et qualiter om̄e peccatū eſt volūtariū ¶ Cap̄. pͥmū.v. Ꝙ peccatū ꝑuertit homīs rationē ⁊ rationalē creaturā vilificat facitqꝫ ſimilē be ſtijs. Et de multiplici rationis conſidera tione. ¶ Cap̄. ſecundum.vij. Ꝙ peccatū facit hominē ſeruū. quoniaꝫ vera libertas eſt viuere ẜm virtutē ⁊ qͣꝫtū libertas eſt magnifacienda p̄cipue libertas anī. Cap̄. tertiū.ix. ¶ Dominica quinquageſime. De penis temporalibus ſepiſſime aduenientibus ꝓpter pctā. Sermo tertius.x. Ꝙ pene tꝑales.ſ. peſtilentie. guerre fames terremotus. ⁊ ſimilia immittūtur a iuſto deo ꝓpter iniquitates ⁊ ſcelera populorum. ¶ Cap̄. pͥmum.x. Ꝙ deus nō ſemꝑ punit in hac vita peccantes. ⁊ qͣꝫ iuſte illis tribuit ⁊ ratiōabil̓r ſua dona ⁊ beneficia. ¶ Cap̄. ſcd̓m. xj. Quare deus dū ꝓpter pctā tꝑales penas īmittit. ⁊ etiā qͣre perſepe ſuos amicos ⁊ ẜuos affligit: ⁊ nō ſꝑ bonis largit̉ bono ī vita preſenti. Cap̄. tertiū. xij. ¶ Feria quarta cinerum. De tribus nocu tētis peccati. ꝓpter que vnuſqͥſqꝫ ī peccato exiſtens ad penitentiā reuerti debet. Sermo quartus..xiij. Qd̓ per peccatū anīa ſeꝑatur a deo nō ſo lum propter multa. ſed etiā propter vnū mortale. ⁊ qͣꝫ graue damnuꝫ ſit iſta ſeparatio. ¶ Cap̄. pͥmuꝫ.xiij. Qd̓ peccatū facit hominē fatuū. ⁊ ꝙ ſtul ticia triplex eſt. ¶ Cap̄. ſcd̓m.xiiij. Ꝙ peccatū ꝯtriſtat mentes pctōꝝ dum ad ſe redeūt ſicut ecōuerſo ꝟtus letificat animam. ¶ Cap̄. tertiū.xv. ¶ Feria qͥnta pͥme hebd̓e De friuola ac de bili excuſatōe pctī. Sermo qͥntus.xxv. Qd̓ nulla eſt excuſatio eorum qui dicūt deum eē cauſam peccati. ⁊ quare deus ꝑmittit mala fieri ⁊ an̄ poſſit preciꝑe mala. ¶ Cap̄. pͥmū.xv. Qd̓ irrōnabilis eſt excuſatio peccati cuꝫ hominū culpa refertur ad influentiam ſi derū q̄ liberū arbitriū aſtringere nō poſſunt neqꝫ ad bonū neqꝫ ad malū. Capitulum ſecundum.xvj. Ꝙ non valet excuſatio eorū qui dicunt cauſam peccati fore naturam inclinantē cum ex parte anime ipſa ſemper inclinet ad bonum. ¶ Cap̄. tertiū..xvij. ¶ Feria ſexta pͥme hebd̓e in qͣdrageſima De excuſatōe pctī qͣ ſe tueri qͥdā putant ex ip̄a conſuetudine. de myſterijs cōſue tudinis. Sermo ſextus.xvij. Ꝙ conſuetudo peccandi auget peccatū nō excuſat. ⁊ qualiter mala cōſuetudo in ducit in anima facilitatē ad peccandum difficultatē ad penitendū ⁊ obligationeꝫ ad patiendū. ¶ Cap̄. pͥmū.xviij. Qd̓ multe ſunt ꝯſuetudines reprobate. de qͥbꝰ ſit exp̄ſſa mētio in iure. Sic̄ patꝫ ī ſex ꝯſuetudinibus q̄ hoc loco ponuntur dimiſſis alijs. ¶ Cap̄. ſcd̓m. xviij. Ꝙ ꝯſuetudo rōnabilis q̄ nō ē ꝯͣ aliquaꝫ
