CXXIII neqͣꝫ de Ualeriꝰ refert li. vi. Rub̓. de ſe ueritate Cābiſes mali cuiuſdā iudicis ē corꝑe pellē detractā ſelle intēdi. In eāqꝫ filiā eiꝰ iudicaturū ꝯſidere iuſſit. Ceteꝝ rex barbarꝰ atroci ac noua pena iudi­cis ne qͥs poſtea corrūpi iudex poſſet ꝓ­uidit At bn̄dictꝰ d̓s malos iudices dā­nabit eternis cruciatibꝰ gehēne A qͥbus nos libret ieſus xp̄s filius dei viui. qui viuit regͣt īfinita ſecl̓a ſecl̓oꝝ Amen Feria ſexta poſt dn̄icā de paſſiōe. De auaricia aduocatoꝝ. Sermo quadrageſimuſpͥmꝰ. Enient ro mani tollent locū nr̄m gentē. Scribūtur hec ba Ioh̓is. xi. c. in euā gelio hodierno. Tanto ardore auaricie eſtuauit mens pontificū phariſeoꝝ vt p̄ter xp̄o inuidebāt odiebantqꝫ illuꝫ qꝛ arguebat mala oꝑa illoꝝ adhuc timē­tes ꝑdere lucra ip̄is obueniebāt in tem plo dei ꝯcilio ꝯgregato diffinierūt eum morti tradere. Om̄e qͥppe malū facile vt det̉ auarꝭ vt ſue poſſint auaricie ſatiſfa­cere. vn̄ ſtat illa ſnīa Uirgilij. Quid non mortalia pectora cogis auri ſacra fames Et lꝫ in p̄cedēti ẜmōe multa dicta ſint de auaricia iudicū. tn̄ opꝰ ē vt exprobremꝰ auariciā aduocatoꝝ. Multi eqͥdē ex ip­ſis in ſua malitia ꝯfidētes vt ſue cupidi tati īmo inſatiabili voracitati occurrant multa in iudicijs ꝯͣ deū iuſticiā turpia indebita exercere formidāt Idcirco in pn̄ti ẜmōe ꝯͣ aduocatos auaros locu­turi erimꝰ. de quibus tria myſteria ꝓpo­nemus declaranda. Primū dr̄ exceptōis Scd̓m cōditōis Tertiū offenſiōis ꝓhibent̉ aduocare manifeſte ma­li ac fames r̄ligioſi ſacerdotes iudi ces vel aſſeſſores. Cap̄. pͥmum. Rimū myſteriū declarandū de ad uocatis dr̄ exceptōis. Scd̓m em̄ p Alex. in. viij. ſūme excipiunt̉ ali ab aduocatōis officio maxīe ꝓpt̓ qͣtuor Primo ꝓpter defectū bonitatꝭ Scd̓o ꝓpter ꝑfectionē ſtatus Tertio ꝓpter gradum Quarto ꝓpter diſtinctionem Primo excipiūt̉ aliqͥ ab officio aduo cādi ꝓpt̓ defectu bonitatꝭ. Et ſic ẜꝫ Ray mundū aduocati pn̄t heretici paga­ni excōicati. iiij. q. j. c. j. Et de pe. di. j. c. Nemo vbi hr̄ peccat iudex puniri de bet admittit tales ſciēter. ſil̓r. iij. q. vij. c. Infamis. dr̄. infamis ꝑſona nec ꝓcura tor pōt nec cognitor. Scd̓o excipiūt̉ aliqͥ ꝓpt̓ ꝑfectionē ſtatꝰ Et ſic pn̄t ad uocare monachi. vn̄ſcriptū ē. xvj. q. j. c. Placuit. Placuit nr̄o cōi ꝯſilio vt nul­lus monachoꝝ pro lucro terreno nefan­diſſimo auſu dmonaſterio exire p̄ſumat neqꝫ ſe negocijs qͥbuſcunqꝫ īplicare. Sit clauſtro ſuo ꝯtētꝰ. qꝛ ſic̄ piſqꝫ ſine aqͣ ca­ret vita ita monachꝰ ſine mōaſterio Se deat itaqꝫ ſolitariꝰ taceat. qꝛ md̓o mor­tuus eſt deo aūt viuit Cognoſcat nomen ſuū Monos em̄ grece latine vnꝰ achoſ grece latine triſtis dr̄. vn̄ dr̄ monachus ideſt vnꝰ triſtis. Sedeat triſtis offi­cio ſuo vacet. Dicūt tn̄ doctores mona chi pn̄t aduocati in ſui monaſterij. Et abbate imꝑante vt patet. xvj. q. j. c. Monachi. Et extra de poſtulādo. c. j. Tertio excipiunt̉ aliqͥ ab aduocādo ꝓ­pter gradū. Et ſic ſacerdotes clerici in ſacrꝭ ordinibꝰ ꝯſtituti Et etiā in minori bus beneficiati aduocati pn̄t Et corā iudice ſeculari vt dicit ꝯciliū latera nenſe niſi ꝓpriā cām vel ſue eccl̓ie fuerīt ꝓſecuti aūt pro miſerabilibꝰ ꝑſonis Ex de poſtulādo. c. Clerici. ⁊c̄. ſacerdo­tes Et. lxxxviij. di. c. Decreuit. Et. xviij. q. v. c. Deniqꝫ. Quarto excipiunt̉ aliqͥ ab aduocatōe ꝓpter diſtinctionē officij.