CXXIII neqͣꝫ de qͦ Ualeriꝰ refert li. vi. Rub̓. de ſe ueritate Cābiſes mali cuiuſdā iudicis ē corꝑe pellē detractā ſelle intēdi. In eāqꝫ filiā eiꝰ iudicaturū ꝯſidere iuſſit. Ceteꝝ ⁊ rex ⁊ barbarꝰ atroci ac noua pena iudicis ne qͥs poſtea corrūpi iudex poſſet ꝓuidit At bn̄dictꝰ d̓s malos iudices dānabit eternis cruciatibꝰ gehēne A qͥbus nos libret ieſus xp̄s filius dei viui. qui viuit ⁊ regͣt ꝑ īfinita ſecl̓a ſecl̓oꝝ Amen ¶ Feria ſexta poſt dn̄icā de paſſiōe. De auaricia aduocatoꝝ. ¶ Sermo quadrageſimuſpͥmꝰ. Enient ro mani ⁊ tollent locū nr̄m ⁊ gentē. Scribūtur hec ba Ioh̓is. xi. c. ⁊ in euā gelio hodierno. Tanto ardore auaricie eſtuauit mens pontificū ⁊ phariſeoꝝ vt p̄ter hͦ ꝙ xp̄o inuidebāt odiebantqꝫ illuꝫ qꝛ arguebat mala oꝑa illoꝝ adhuc timētes ꝑdere lucra q̄ ip̄is obueniebāt in tem plo dei ꝯcilio ꝯgregato diffinierūt eum morti tradere. Om̄e qͥppe malū facile vt det̉ auarꝭ vt ſue poſſint auaricie ſatiſfacere. vn̄ ſtat illa ſnīa Uirgilij. Quid non mortalia pectora cogis auri ſacra fames Et lꝫ in p̄cedēti ẜmōe multa dicta ſint de auaricia iudicū. tn̄ opꝰ ē vt exprobremꝰ auariciā aduocatoꝝ. Multi eqͥdē ex ipſis in ſua malitia ꝯfidētes vt ſue cupidi tati īmo inſatiabili voracitati occurrant multa in iudicijs ꝯͣ deū ⁊ iuſticiā turpia ⁊ indebita exercere nō formidāt Idcirco in pn̄ti ẜmōe ꝯͣ aduocatos auaros locuturi erimꝰ. de quibus tria myſteria ꝓponemus declaranda. ¶ Primū dr̄ exceptōis Scd̓m cōditōis ¶ Tertiū offenſiōis Ꝙ ꝓhibent̉ aduocare manifeſte mali ac fames ⁊ r̄ligioſi ⁊ ſacerdotes ⁊ iudi ces vel aſſeſſores. ¶ Cap̄. pͥmum. Rimū myſteriū declarandū de ad uocatis dr̄ exceptōis. Scd̓m em̄ p Alex. in. viij. ſūme excipiunt̉ ali qͥ ab aduocatōis officio maxīe ꝓpt̓ qͣtuor ¶ Primo ꝓpter defectū bonitatꝭ ¶ Scd̓o ꝓpter ꝑfectionē ſtatus ¶ Tertio ꝓpter gradum ¶ Quarto ꝓpter diſtinctionem ¶ Primo excipiūt̉ aliqͥ ab officio aduo cādi ꝓpt̓ defectu bonitatꝭ. Et ſic ẜꝫ Ray mundū aduocati eē nō pn̄t heretici pagani ⁊ excōicati. iiij. q. j. c. j. Et de pe. di. j. c. Nemo vbi hr̄ ꝙ peccat iudex ⁊ puniri de bet qͥ admittit tales ſciēter. ſil̓r. iij. q. vij. c. Infamis. dr̄. infamis ꝑſona nec ꝓcura tor eē pōt nec cognitor. ¶ Scd̓o excipiūt̉ aliqͥ ꝓpt̓ ꝑfectionē ſtatꝰ Et ſic nō pn̄t ad uocare monachi. vn̄ſcriptū ē. xvj. q. j. c. Placuit. Placuit nr̄o cōi ꝯſilio vt nullus monachoꝝ pro lucro terreno nefandiſſimo auſu dmonaſterio exire p̄ſumat neqꝫ ſe negocijs qͥbuſcunqꝫ īplicare. Sit clauſtro ſuo ꝯtētꝰ. qꝛ ſic̄ piſqꝫ ſine aqͣ caret vita ita monachꝰ ſine mōaſterio Se deat itaqꝫ ſolitariꝰ ⁊ taceat. qꝛ md̓o mortuus eſt deo aūt viuit Cognoſcat nomen ſuū Monos em̄ grece latine vnꝰ achoſ grece latine triſtis dr̄. vn̄ dr̄ monachus ideſt vnꝰ triſtis. Sedeat gͦ triſtis ⁊ officio ſuo vacet. Dicūt tn̄ doctores ꝙ mona chi pn̄t eē aduocati in cā ſui monaſterij. Et hͦ abbate imꝑante vt patet. xvj. q. j. c. Monachi. Et extra de poſtulādo. c. j. ¶ Tertio excipiunt̉ aliqͥ ab aduocādo ꝓpter gradū. Et ſic ſacerdotes ⁊ clerici in ſacrꝭ ordinibꝰ ꝯſtituti Et etiā in minori bus beneficiati aduocati eē nō pn̄t Et hͦ corā iudice ſeculari vt dicit ꝯciliū latera nenſe niſi ꝓpriā cām vel ſue eccl̓ie fuerīt ꝓſecuti aūt pro miſerabilibꝰ ꝑſonis Ex de poſtulādo. c. Clerici. ⁊c̄. Cū ſacerdotes Et. lxxxviij. di. c. Decreuit. Et. xviij. q. v. c. Deniqꝫ. ¶ Quarto excipiunt̉ aliqͥ ab aduocatōe ꝓpter diſtinctionē officij.