¶ Ꝙ multi fiūt ſuꝑbi eſtimātes plus debito ſuū intellectū ſpernēdo ꝓximos. ac dei obliuiſcendo Cap̄. iij. Ercia cauſa qͣre multi eleuant̉ in ſuꝑbiā dicit̉ ſcientia animiCōſiſtit aūt ſuꝑbia hominū qͥ ſe doctos arbitrant̉ maxime in tribꝰ. ¶ Primo in ſui intellectus extimatōe ¶ Scd̓o in ꝓximoꝝ deſpectione. ¶ Tercio in dei obliuione. ¶ Primo in intellectus extimatōe de qͦ ita fatue arbitrat̉ ꝙ omīa intelligibilia poſſint ītelligere ꝑſe. ⁊ ꝙ illud qd̓ ipſi ſuꝑbi nō intelligūt nō ſit intelligibile. et ꝙ ea q̄ ſunt nobis a deo reuelata vera n̄ ſunt. qꝛ ea ip̄i caꝑe nequeūt. Nolūt enim captiuare intellectū in obſequiū xp̄i. neqꝫ debilitatē nature adiuuari expoſtulāt lumine diuīe gr̄e. ¶ Pro qͥbus cōfutandis notandū ꝙ triplex intellectꝰ īuenit̉. ¶ Primus dicit̉ diuinus. ¶ Secundus angelicus. ¶ Tercius humanus ¶ Primus ē intellectꝰ diuinꝰ de qͦ dicit Scotus. ij. di. pͥmi libri ꝙ eſt infinitꝰ. et cognoſcit qd̓cunqꝫ intelligibile ꝑfectiſſi me qͣꝫtū eſt intelligibile ī ſe ⁊ vnico actu intelligēdi intelligit ſemetip̄m ⁊ oīa. Et vt ait cōmētator. xij. metaphiſice. Intel ligere dei eſt ſua ſb̓a. patet qꝛ ſua ſb̓a eſt ſua actio. ⁊ eſt actus purꝰ ⁊ ſimplex. Et ibidē cōmentator dic̄. ꝙ intellectꝰ in deo intellectū ⁊ intellectio idē ſūt. Et vt inqͥt Tho. pͥma ꝑte. q. xiiij. Nihil ē ꝑfectō intellectꝰ diuini niſi ip̄a eſſentia dei. Intellectui itaqꝫ diuīo cōparari nō pōt intellectꝰ angelicꝰ neqꝫ hūanus. Iō nullꝰ hō vel angelꝰ vidēs eēntiā dei pōt illam infinite intelligere. ſꝫ ſolꝰ ip̄e deꝰ. ¶ Secūdus ē intellectꝰ angelicꝰ. de qͦ ait Dio. nyſiꝰ ꝙ eſt deiformis. Et ẜm Bonauenin ſcd̓o di. iij. Non d̓r deformis ex eo ꝙ habꝫ deiformitatē quā habꝫ intellectus gl̓ioſus ꝑ aſſimilatōem q̄ eſt in ſtatu ꝑfe cto. ſed qꝛ ſine ſuſceptōe ſpecieꝝ ꝑ illud qd̓ habꝫ in ſe actu cognoſcit. Ex hͦ angelus naturali cognitiōe diuinā eſſentiam videre nō pōt. qꝛ hec cognitio eſt p̄miuꝫ meriti. qͦ habito creatura qͥeſcit. Angelꝰ aūt ꝑ naturā btūs eſſe nō pōt. Quare in tellectꝰ angelicꝰ limitatꝰ eſt. ⁊ nihil qd̓ amodo dici pōt in cōꝑatiōe intellectꝰ diuini. ¶ Terciꝰ intellectꝰ ē hūanꝰ ſatis in ferior intellectu angelico. qꝛ cogͦſcit res in tꝑe ⁊ cū diſcurſu rōcinādo. Eſt auteꝫ ip̄e intellectꝰ potētia aīe ⁊ nō ip̄a eſſentia. vt ꝓbat Tho. pͥma ꝑte. q. lxxix. ar. j. Nā tūc ſolū immediatū pͥncipiū oꝑatio onis eſt ip̄a eſſentia rei oꝑantꝭ qn̄ ip̄a operatio eſt eiꝰ eſſe. Sic̄ enī potētia ſe hꝫ ad oꝑatōem ⁊ ad ſuū actū. ita ſe hꝫ eſſen tia ad eſſe. In ſolo aūt deo idē eſt intelli gere qd̓ ſuū eſſe. vn̄ in ſolo deo intellectꝰ eſt eiꝰ eſſentia. In creaturis āt ītellectua libus intellectꝰ eſt q̄dā potētia intelligētis. ¶ Sed ſi obijceret̉ ꝯͣ. qꝛ Aug. dic̄ lixj. de trini. Mens ⁊ ſpūs nō relatōe di cunt̉ ſed eſſentiā demōſtrāt. Sꝫ ītellectꝰ idē eſt qd̓ mens. gͦ intellectus ē ip̄a eſſen tia aīe. Ad hͦ rn̄det Tho. ꝙ ſic̄ ſenſus ali qn̄ accipit̉ ꝓ potentia. aliqn̄ ꝟo ꝓ ip̄a aīa ſenſitiua. Denoīat̉ enī aīa ſenſitiua no mine pͥncipalioris ſue potētie q̄ ē ſenſus Sil̓r aīa intellectiua qn̄qꝫ noīat̉ noīe in tellectus qͣſi a pͥncipaliori ſua ꝟtute. ſic̄ d̓r in pͥncipio de aīa ꝙ intellectꝰ eſt ſb̓a q̄ dā. Et hͦ etiā mō Aug. dicit ꝙ mens eſt ſpūs vel eſſentia. Et vt intellectꝰ hūani ꝑcipiamus paruitatē dicit Tho. ꝙ intel lectus diuinꝰ differt ab intellectu creato qꝛ intellectus diuinꝰ ad ens vniuerſale ſe habꝫ ſic̄ actꝰ totius entis. eo ꝙ intelle ctus diuinꝰ eſt dei eſſentia in qͣ originali ter ⁊ virtualiter totū ens p̄exiſtit ſicut in pͥma cauſa. Et ideo intellectꝰ diuinꝰ nō eſt in potētia ſed ē actꝰ purꝰ. Nullꝰ autē intellectus creatꝰ pōt ſe hr̄e vt actus re ſpectu totiꝰ entꝭ vniuerſalis. qꝛ ſic opor