biū nō eſt oīa q̄ cōſilio recte gerunt̉ iure meritoqꝫ effectu ⁊ firmitate niti. et. C. de ſacroſanctis eccl̓ijs. l. Placet. et. C. de inceſtis nuptijs. l. Nō dubiū. Oīa q̄ prudentū ꝯſilio fiūt bono fine ꝑagunt̉ Et. C. ne filiꝰ ꝓ pr̄e. in autētica habita Sapiētū ꝯſilio mūdꝰ illumīat̉. Sꝫ ꝓ huiꝰ ꝑtis delectabili ampliatōe notare debemus ꝙ ſunt ſeptē conſilia. ¶ Primū internale. ¶ Secundū particulare. ¶ Terciū ciuile et ſeculare. ¶ Quartū generale. ¶ Quintū ꝓuinciale ¶ Sextū epiſcopale¶ Septimū monachale ¶ Primū eſt ꝯſiliū int̓nale qd̓ qͥs fac̄ ī ſemetip̄o. cū vicꝫ aliqͥd occurrit agēdū dubiū inueſtigat ratio ſi illd̓ eſt bonuꝫ vel malū. Et ſi bonū qͥbus medijs ſit vtendū ⁊ ſil̓ia. ⁊ in hͦ recurrēdū eſt ad deū Un̄ Thobie. iiij. c. d̓r. Om̄i tꝑe benedio deū et pete ab eo vt vias tuas dirigat. ⁊ ꝯſilia tua in ip̄o ꝑmaneāt. Et Eccī. xix. ca. In orōne cōfitebit̉ dn̄o ⁊ ip̄e diriget cōſiliū eiꝰ. Quicunqꝫ igit̉ vl̓ mr̄imonia ꝯͣhere vl̓ ingredi religiōem intēdit vl̓ a patria diſcēdere ꝓ qͣcūqꝫ honeſta cā ꝓponit ad deū cōfugiat ⁊ ab ip̄o ꝯſilium expoſtulet. Legimꝰ de btō Frāciſco ꝙ dū orabat an̄ imaginē crucifixi in eccl̓ia ſctī damiani dicebat hec ꝟba. O alto e glorioſo dio illumina le tenebre del cor mio. donami fede diricta ſperāꝫa certa ē charita ꝑfecta. ſenno ē cognoſci mēto che io facia la tua ſancta volūta. ¶ Secundū eſt cōſiliū particl̓are qd̓ alter ex hibet alteri. Cū em̄ qͥs nō eſt ſibi ſufficiens ad cōſiliū capiendū circa agēda ab alio cōſiliū acciꝑe dꝫ. Quinimo circa ꝓp̓am vitā ⁊ obſcura ꝑtinētia ad cōſcīaꝫ ſibi credere nō dꝫ. ſed cōſiliari cū ꝑitis ⁊ bonis vel libris doctoꝝ. Un̄ Thobie iiij. c. dicit̉. Conſiliū a ſapiēte ſꝑ reqͥreDicit̉ aūt qͥs ſapiēs duplicit̓. Uno mō ẜm qͥd alio mō ſimpliciter. Sapiēs ẜm qͥd d̓r qui bn̄ iudicat de fine alicuiꝰ arti l̓ mīſterij. ⁊ d̓ his q̄ ducūt ad illū finē Et ſic d̓r ſapiēs medicꝰ qͥ bn̄ iudicat d̓ ſani tate ⁊ de medicinis cōferentibꝰ ad eā Et ſapiēs negociator qui bn̄ iudicat de lucro acquirēdo ⁊ de medijs ad ip̄m. et ſic de alijs. Sed ſapiēs ſimpl̓r dicit̉ qͥ bn̄ iudicat de vltimo fine vite hūane qͥ ē deꝰ ⁊ de ꝑducētibꝰ ad eū. Et hic ē verꝰ ſapiens ⁊ virtuoſus. Quia igit̉ Thobias dic̄ a ſapiēte ſine alia additōne pͥmo et pͥncipal̓r ꝯſiliū q̄rendū eſt a ſapiēte id ē docto ī factꝭ cōſciētie. Neqꝫ em̄ a medi co q̄rit qͥs cōſiliū de negociatōe. ſꝫ a docto negociatore. Nec a negociatore de medicinalibꝰ ſed a perito medico. ⁊ ſic de alijs. Multo magꝭ de ꝑtinētibus ad aīam. vbi ſūt maiora dubia ⁊ magꝭ ꝑiculoſa nō dꝫ qͥs indifferēter cōſiliū q̄re re a qͥbuſcūqꝫ. ſed ꝟtuoſis doctis ⁊ pra cticatꝭ. Un̄ Eccī. xxxvij. c. d̓r. A cōſilia rio malo ẜua anīam tuā. idē caue tibi. Et qͥ ſint mali cōſiliarij a qͥbꝰ cauendū ip̄e declarat cū ſeqͥt̉. Cū viro irreligioſo tracta de ſctītate. ⁊ cū iniuſto de iuſticia ⁊ cū ml̓iere de his q̄ emulat̉. Cū timido de bello. cū negociatore de traiectōe. Cū emptore de veditōe. cū viro inuido d̓ gͣ tijs agēdis. Cū impio de pietate. cū īhoneſto de honeſtate. Cū ẜuo pigro d̓ ml̓ ta oꝑatōe. Nō attēdas his in om̄i cōſilio. Et ex hͦ vltimo dicto ptꝫ ꝙ p̄fata locutio eſt ꝑ ironiā. qͣſi diceret. cū predi ctis nō habeas cōſiliū. Et ſb̓dit. Corbo ni cōſilij ſtatue tibi. ¶ Sciendū inſupeꝙ illud qd̓ dicit̉ Prouer. xj. Ibi ſalus vbi multa ꝯſilia. nō ſic intelligendū eſt qͦ ad incipientes bn̄ facere ⁊ ſimplices tanqͣꝫ qͥs ml̓toꝝ hoīm ſcū a multꝭ debeat inqͥrere cōſiliū de directōne vite ſue nā hͦ faciēs audiet diuerſa cōſilia ⁊ qn̄qꝫ ꝯͣria. vn̄ in mēte ſua cōfundet̉ neſciē