XV in euangelio hodierno. Qui ſe arbitrāt̉ abſqꝫ labore aſſeqͥ poſſe p̄miū et̓ne vite vtiqꝫ decipiunt̉. qꝛ vt Grego. inquit in omē. Ad magna p̄mia ꝑueniri pōt ni ſi magnos labores. Et de Hierony mꝰ ad paulinū ait. Nihil ſine magno la­bore dedit hec vita mortalibꝰ. Propt̓ ea dux electoꝝ dn̄s ieſus chriſtꝰ vt nobis exēplū daret in om̄i ſua vita fuit in mūdo ſtuduit laborare vigilādo. pere­grinādo. orādo p̄dicādo patiendo. Sūt tn̄ pleriqꝫ accidie vicio detēti. ad q̄cunqꝫ oꝑa bona nedū ex ſuo genere diſ ficilia. ſed etiā minima duros tardos ſe r̄ddūt. Cōtra qͦs hodierna die dicemꝰ locuturi de ip̄o vili ꝑiculoſo tn̄ pecca­to accidie. De quo tria ꝓponemus my­ſteria declaranda­ Primū dicit̉ diffinitionis. Secundū originatiōis. Tercium remediationis. accidia eſt triſticia tediū bene operādi. Et de triplici tedio. Ca. pͥmum Rimū myſteriū declarandum de accidia dicitur diffinitiōis In quo qͥd ſit accidia videa mus. Et ad ita dicit Damaſcenꝰ. Ac cidia ē triſticia aggrauās. id ē ita depͥ­mit animū hoīs vt nil boni et agere libe­at. Et ꝓpterea dicit Richardꝰ de ſācto victore. Accidia eſt torpor mētis negli­gentꝭ bona inchoare. Ubi intelligētia pleniore tria ſūt notāda. Primū notā ẜm Tho. ij. ij. q. xxxv. arti. j. triſti­cia de ſe noīat aliqͥd laudabile vl̓ vitu ꝑabile. qꝛ paſſio eſt. paſſionibꝰ lau damur neqꝫ vituꝑamur. Sed ẜm applicat paſſiōes ſuas ab bonū vel ad malū pōt bn̄ vel male facere. Sic̄ eſt tri ſticia de vero malo vt de peccatꝭ ſi ſit mo derata ē bona ꝑtinēs ad pnīam. Ita tri ſticia ſi ſit de vero bono vt de bonis fiē­dis oꝑibus vel de malo ſꝫ immoderata eſt pctm̄ ꝑtinens ad accidiaꝫ. Eſt igitur triſticia accidie ſꝑ mala. Et duplicit̓. Uno ẜm ſeip̄am. qn̄.ſ. ē de eo qd̓ eſt apparēs malū vere bonū. qꝛ ſpūale bo­ eſt vere bonū lꝫ appareat malū ſenſi tiue ꝓpter laborē eſt in eo. qn̄ quis triſtat̉ de aliqͦ oꝑe ad qd̓ tenet̉ ſꝑ eſt pec catū. Sic̄ ecōtra delectatio ē mala pec catū qn̄ eſt de vere malo ſed apparēti bo no. vt delectatio fornicatōis et huiuſmo di. Scd̓o triſticia accidie ē mala et pctm̄ ẜm effectū ſuū. qn̄.ſ. eſt de ꝟe malo vt de pctō vel morte alicuiꝰ. ſi ſic aggͣ­uat mentē vt totalit̓ a bono retrahat. Secundū notandū accidia vt refert Tho. vbi ſupͣ. Alexāder in ſcd̓o ſum­me ex eo import at tediū bn̄ oꝑandi di cit̉ qͣſi acida ab acedīe. Acida autē ſeu acetoſa ſunt frigida. frigꝰ ꝟo inducit diſ­ficultatē tarditatē in motu. videmꝰ em̄ aqua ꝓpter frigꝰ eſt ꝯgelata immo bil̓ manet ex ſe flueret. Et ſenes quia frigidi et gͣues ſūt et tardi ad ambulādū Sicut ecōtra adoleſcētes. in qͥbꝰ viget calor natural̓ ſunt feſtini ad ambulādū diſcurrēdū. Accidia ergo eſt q̄dā frigi­ditas ſpūal̓ ſeu d̓fectꝰ amoris ſpūalis feruoris diuini ex aīa mouet̉ vl̓ difficultate mouet̉ ad bn̄ oꝑandū. Ideo Bern̄. in quadā epl̓a ait. Accidia eſt qͥdā lāguor. legere libet. orare non delectat. meditatiōes ſolite ſentiunt̉. Terciū notandū triplex eſt tediū.ſ. Primū p̄ſentis vite. Secundū tribulatōis anguſtie­ Terciū actionis virtuoſe. Primū eſt tediū p̄ſentꝭ vite. de hoc dicebat Iob. x. c. Tedet anīam meā vite mee. tediū eſt q̄dā triſticia de vita pn̄ti in qͥs nollet eſſe. Et ſi ꝓcedit ex deſi­derio celeſtꝭ patrie dei amore. ꝯſiderā do qͣꝫ dulce ſit. qͣꝫ ſuaue. qͣꝫ vtile videre deū. eo frui. ſctōꝝ angeloꝝ agmībꝰ inter eſſe. ad qd̓ obtinēdū factꝰ ē. Et qͣꝫtal̓. ſit obſcuritas mētis ex ignorātia de deo.