XVin euangelio hodierno. Qui ſe arbitrāt̉abſqꝫ labore aſſeqͥ poſſe p̄miū et̓ne vitevtiqꝫ decipiunt̉. qꝛ vt Grego. inquit inomē. Ad magna p̄mia ꝑueniri nō pōt niſi ꝑ magnos labores. Et de hͦ Hieronymꝰ ad paulinū ait. Nihil ſine magno labore dedit hec vita mortalibꝰ. Propt̓ eadux electoꝝ dn̄s ieſus chriſtꝰ vt nobisexēplū daret in om̄i ſua vita q̄ fuit in hͦmūdo ſtuduit laborare vigilādo. peregrinādo. orādo p̄dicādo ⁊ patiendo.Sūt tn̄ pleriqꝫ accidie vicio detēti. qͥ adq̄cunqꝫ oꝑa bona nedū ex ſuo genere diſficilia. ſed etiā minima duros ⁊ tardosſe r̄ddūt. Cōtra qͦs hodierna die dicemꝰlocuturi de ip̄o vili ⁊ ꝑiculoſo tn̄ peccato accidie. De quo tria ꝓponemus myſteria declaranda¶ Primū dicit̉ diffinitionis.¶ Secundū originatiōis.¶ Tercium remediationis.¶ Ꝙ accidia eſt triſticia ⁊ tediū beneoperādi. Et de triplici tedio. Ca. pͥmumRimū myſteriū declarandumde accidia dicitur diffinitiōisIn quo qͥd ſit accidia videamus. Et ad hͦ ita dicit Damaſcenꝰ. Accidia ē triſticia aggrauās. id ē q̄ ita depͥmit animū hoīs vt nil boni et agere libeat. Et ꝓpterea dicit Richardꝰ de ſāctovictore. Accidia eſt torpor mētis negligentꝭ bona inchoare. Ubi ꝓ intelligētiapleniore tria ſūt notāda. ¶ Primū notādū ẜm Tho. ij. ij. q. xxxv. arti. j. ꝙ triſticia de ſe nō noīat aliqͥd laudabile vl̓ vituꝑabile. qꝛ paſſio eſt. ⁊ paſſionibꝰ nō laudamur neqꝫ vituꝑamur. Sed ẜm ꝙ hōapplicat paſſiōes ſuas ab bonū vel admalū pōt bn̄ vel male facere. Sic̄ eſt triſticia de vero malo vt de peccatꝭ ſi ſit moderata ē bona ꝑtinēs ad pnīam. Ita ⁊ triſticia ſi ſit de vero bono vt de bonis fiēdis oꝑibus vel de malo ſꝫ immoderataeſt pctm̄ ꝑtinens ad accidiaꝫ. Eſt igiturtriſticia accidie ſꝑ mala. Et hͦ duplicit̓.Uno mō ẜm ſeip̄am. qn̄.ſ. ē de eo qd̓ eſtapparēs malū ⁊ vere bonū. qꝛ ſpūale bonū eſt vere bonū lꝫ appareat malū ſenſitiue ꝓpter laborē qͥ eſt in eo. Iō qn̄ quistriſtat̉ de aliqͦ oꝑe ad qd̓ tenet̉ ſꝑ eſt peccatū. Sic̄ ecōtra delectatio ē mala ⁊ peccatū qn̄ eſt de vere malo ſed apparēti bono. vt delectatio fornicatōis et huiuſmodi. Scd̓o mō triſticia accidie ē mala etpctm̄ ẜm effectū ſuū. qn̄.ſ. eſt de ꝟe malovt de pctō vel morte alicuiꝰ. ſi ſic aggͣuat mentē vt eā totalit̓ a bono retrahat.¶ Secundū notandū ꝙ accidia vt refertTho. vbi ſupͣ. ⁊ Alexāder in ſcd̓o ſumme ex eo ꝙ import at tediū bn̄ oꝑandi dicit̉ qͣſi acida ab acedīe. Acida autē ſeuacetoſa ſunt frigida. frigꝰ ꝟo inducit diſficultatē ⁊ tarditatē in motu. videmꝰ em̄ꝙ aqua cū ꝓpter frigꝰ eſt ꝯgelata immobil̓ manet q̄ ex ſe flueret. Et ſenes quiafrigidi et gͣues ſūt et tardi ad ambulādūSicut ecōtra adoleſcētes. in qͥbꝰ vigetcalor natural̓ ſunt feſtini ad ambulādū⁊ diſcurrēdū. Accidia ergo eſt q̄dā frigiditas ſpūal̓ ſeu d̓fectꝰ amoris ſpūalis ⁊feruoris diuini ex qͦ aīa nō mouet̉ vl̓ cūdifficultate mouet̉ ad bn̄ oꝑandū. IdeoBern̄. in quadā epl̓a ait. Accidia eſt aīqͥdā lāguor. cū legere nō libet. orare nondelectat. meditatiōes ſolite nō ſentiunt̉.¶ Terciū notandū ꝙ triplex eſt tediū.ſ.¶ Primū p̄ſentis vite.¶ Secundū tribulatōis ⁊ anguſtie¶ Terciū actionis virtuoſe.¶ Primū eſt tediū p̄ſentꝭ vite. ⁊ de hocdicebat Iob. x. c. Tedet anīam meā vitemee. hͦ tediū eſt q̄dā triſticia de vita pn̄tiin qͣ qͥs nollet eſſe. Et ſi hͦ ꝓcedit ex deſiderio celeſtꝭ patrie ⁊ dei amore. ꝯſiderādo qͣꝫ dulce ſit. qͣꝫ ſuaue. qͣꝫ vtile videredeū. eo frui. ſctōꝝ angeloꝝ agmībꝰ intereſſe. ad qd̓ obtinēdū factꝰ ē hō. Et qͣꝫtal̓.ſit obſcuritas mētis ex ignorātia de deo.