Seite
CI. ſunt diuerſe opiniones ⁊ diuerſa iura ſē per humanior eſt p̄ferēda ⁊ equior. Et ad idem facit quod ait Aug. di. ix. ca. ſa na. Solet aūt mouere ſcrupuloſos et detinere illud dictū Aug. de pe. di. vij. c. Nullus. ca. Si qͥs. Tene certū ⁊ dimit te incertū. Sꝫ vbi in eadem materia mo rali ſunt contrarie opiniōes doctoꝝ illa videt̉ tutior que eſt rigidior. ⁊ ſic potius amplectēda. Sed ad hoc reſpondet̉ ꝙ Auguſt. loquit̉ in dicto caſu proprie d̓ eo qui differt penitentiā vſqꝫ ad extremū vite. cuius ſaluatio dubia eſt ⁊ incerta. non qꝛ vera penitētia nō poſſit eſſe ī ex­tremis. ſed qꝛ incertū eſt vtrū talis peni tens vere peniteat. Quinta regula cō­tra conſcientiā ſcrupuloſam eſt obediē­tie humil̓ imitatio. vt ſcꝫ ſcrupuloſus ca­ptiuet intellectū ſuum dictis ſapientum ⁊ obedientie ſuꝑioꝝ quantūcūqꝫ ſcrupu­loſus dictet ſibi aliud. Unde Prouerb̓. iij. ſapiens ait. Ne innitaris prudentie tue. Sexta regula eſt animoſa pugna tio ſcrupuloꝝ. Unde Iſa. xxxv. c. dicit̉. Confortamini puſillanimes. cōfortam ni ⁊ nolite timere. Ecce em̄ deus veſter.ſ. adiuuans et illuſtrās. Et cancellariꝰ pa riſienſis in quodā tractatu de regul̓ mo­ralibus ait. Conſiliū ſalubre eſt freq̄nt̓ agere cōtra ſcrupulos leues et trepidos vitando eos ad alioꝝ iudiciū quatenus ex conſuetudine fiat hō robuſtus ſolidꝰ et trāquillus in exercitio ſpirituali. Si cut etiam ſi quis vellet ligamentū diſtor tum ad rectitudinem ducere oporteret ꝙ retorqueret ip̄ꝫ ex parte oppoſita curuā do. et ſic reduci poſſꝫ ad rectitudinē. No­tandum etiā ẜm eundē Cancellariū in qͦ dam ſuo tractatū ꝙ aliqͥ doctores tenent qͥbus aſſentit. aliquādo nō tam merito­riū eſſe credere ſicut velle credere. Nec dolere ſenſualiter de peccatis ſicut velle dolere et nō poſſe. Sunt autē alique au teritates non bene intellecte ex quibus ſcrupuli orant̉. Sicut illa que habetur extra de ſponſalibus. In dubijs tutior via eſt eligenda. propter quod ſcrupulo ſus eligit viā rigidiorē. Sed ad hoc rn̄ detur ꝙ eligere viam tutiorē conſilij eſt. nō p̄cepti. al̓s oporteret multos ingredi religionem in qua tutius viuit̉ qͣꝫ in ſecu lo. Non ergo de neceſſitate oportet viaꝫ tutiorem eligere quādo etiā alia via pōt eligi tuta. Septima regl̓a pro ſcrupu loꝝ depoſitōe ē preceptoꝝ diſcreta ep̄i chezatio id eſt interp̄tatio vel declaratio Equitas enim quā philoſophꝰ nomīat epicheyam p̄ponderat iuris rigori ẜm iu­riſperitos. Eſt autē equitas iuſticia pē ſatis omnibus circūſtantijs particulari bus dulcore miſericordie tēperata. ⁊ Sa piens ait. Noli eſſe nimis iuſtꝰ. Nā ni mis iuſtus eſt qui perit in iuſticia ſua. Pertinet autē ad virtutē epychere conſi derare non nudum preceptū de ſe. ſꝫ cir cūſtantias omnes particulariter ipſum concernentes. Unde Philoſophus qͥn to ethicorum dicit. Epicheya interpreta tiua legum eſt meliorqꝫ iuſticta legalis. Et ẜm hanc virtutem epichere poſſumꝰ precepta dei et eccleſie prelatorum ſeu iu­dicum benigne interpretari. Et ẜm Io hannem de amberto triplex regula ꝑ vi­tutem epicheye dari poteſt cōſciētie ſcru puloſe. Prima ꝙ nec deus nec eccleſia per ſua precepta intēdit obligare ad vix poſſibile alicui. Cum enim ẜm regulam iuris ad impoſſibile nemo poſſit obliga ri. de regulis iuris in ſexto. Non ſoluꝫ dicitur impoſſibile quod abſolute non eſt poſſibiſe. ſed etiam videtur interpre tandum ẜm virtuteꝫ epichere in lege no ua eſſe impoſſibile. quod vix eſt poſſi­bile. id eſt habens nimiam difficulta­tem. Secunda regula eſt ꝙ nec deꝰ nec eccleſia intendit ſuis preceptis aliqueꝫ hominem obligare ad hoc ꝙ ſit fatuus Id eſt talia precepta pro loco ⁊ tꝑe non