CLIII ſi eundē infidelē ꝑcūctari voluero quem patrē vel quā matrē habuit. rn̄debit pro tinus illū atqꝫ illā. Septimo ſumit̉ fi des pro ſacr̄o baptiſmi. vn̄ Aug. ad bo­nifaciū. Quid eſt aliud ꝑuulū hr̄e fidē ni ſi fidei ſacr̄m. Et. xlv. di. c. de iudeis. dici tur. Oportet vt fidē quā vi vel nec̄itate ſuſceperunt neceſſario tenere cogantur Octauo ſumit̉ fides pro acceptiōe cluſiōis ex ratiōe probabili ẜm logici dicūt. Argumentū eſt rei dubie faci­ens fidē. Nono dr̄ fides cognitio ē in patria. Et de hac ad Rom̄. j. Iuſticia dei reuelat̉ ex fide in fideꝫ. Gloſa ex fide ſpei in fideꝫ rei. Decimo capit̉ fides ꝓ­articulis fidei propoſitis ad credendum Et ſic ſumit Athanaſius dic̄ Hec eſt fides catholica quā niſi qͥſqꝫ fidelit̓ fir­miterqꝫ crediderit ſaluus eſſe poterit Undecimo ſumit̉ fides pro habitu in formi. de. j. ad corinth̓. xiij. c. dr̄. Si ha buero oēm fidē ⁊c̄. Duodecimo accipit̉ fides habitu formato. Et de hac ad ro­manos. j. c. Iuſtus ex fide viuit. hec eſt ꝟtus theologica ſiue ſit īformis ſiue for mata. de Apl̓s ait. j. ad corinth̓. xiij. c. Nunc autē manent fides ſpes charitas tria hec. Scd̓o videndū eſt qͥd eſt fides Et ẜm Bonauē. qꝛ fides multipl̓r ꝯſide ratur. ita etiā notificat̉. Qn̄qꝫ em̄ ꝯſide­rat̉ qͣꝫtū ad ꝓpriū genꝰ. Et tūc deſcribitur ſic ab Aug. ſuꝑ Ioh̓em. Fides eſt virtus credunt̉ vident̉. Et eſt de oībꝰ vident̉ vt dic̄ Mgr̄ in lr̄a. ſed hiſ neceſſaria ſūt ad ſalutē. Scd̓o ꝯſidera tur fides qͣꝫtū ad obiectū ſiue ad pͥncipiū motiuū. Et ſic dic̄ Aug. ad creſcentium Fides eſt pͥma illumīatio mentis ad pri veritatē. Tertio ꝯſiderat̉ fides qͣꝫtu ad actū ꝓpriū. Et ſic dic̄ Damaſce. li. iiij. Fides eſt inqͥſitus cōſenſus circa pri veritatē. Quarto ꝯſiderat̉ fides qn̄ ad habitū diſperatū. Et inqͥt hu goli. de ſacris. Fides eſt certitudo q̄dam animi de rebꝰ abſentibꝰ ſupͣ opinionē ī fra ſcīaꝫ ꝯſtituta. Opinio em̄ fides ſci entia ſūt habitꝰ diſꝑati. Quīto ꝯſiderat̉ fides qͣꝫtū ad ſuū finē. Et ſic deſcribit̉ ab Apl̓o ad Hebreos. xi. c. Fides eſt ſb̓ſtā tia rerū ſperādaꝝ argum̄tū apꝑentiū fides hꝫ tria. Primo aſpicit. Secū do efficit. Tertio reficit. Aſpicit primā veritatē habitā ſed ſperandā. dici tur ſperandarū reꝝ. Scd̓o efficit.i. eſt faciēs res ſꝑandas in nobis. vn̄ dr̄ ſb̓ ſtātia qꝛ ſicut ſb̓ſtātia eſt ſuoꝝ acciden tiū. ita fides eſt ꝯſeq̄ndi bona ſꝑata­Tertio fides reficit ſeu allicit. vn̄ dr̄ ar­gumentū.i. certitudo aſſentiendo his non apparent. eſt meritum laus fi dei ſi certe indubitāter credit̉ qd̓ vi det̉. Beatꝰ ꝟo Tho. ij. ij. q. viij. volens ꝟba Apl̓i reducere ad formā diffinitōis clarā ſic dicit. Fides eſt habitꝰ mentis inchoat̉ vita eterna in nobis faciēs ītel­lectū aſſentire apparētibꝰ. Pro cla riore aūt intelligentia p̄tacte diffinitiōis Apl̓i. Prīo notandū eſt p̄dictā dif­finitionē fides diſtinguit̉ ab oībus ꝑti nent ad intellectū. Et pͥmo ab opinione ſuſpitiōe dubitatiōe dr̄ argumē­. tria intellectꝰ firmiter īhe ret alicui. Per dubitationē magꝭ ten­dit ad vnā ꝑtē qͣꝫ ad aliā. Per opinionē ſi declinet fortiter ad vnā ꝑtē tn̄ for­midine de oppoſito. Per ſuſpitionē le­uiter declinat ad vnā ꝑtē. ſed fidē firmi ter inheret credēdis ſine heſitatōe. Secū do ex dr̄ apparentiū fides diſtin­guit̉ ab intellectū eſt de pͥncipijs per ſe notis ſcīa eſt de ꝯcluſionibꝰ demon ſtrationē acqͥſitis aliqͥd ītellectui ap parēter fit cuiuſmodi eſt fides. Ter­tio dr̄ ſb̓ſtātia rerū ſperandarū di ſtinguitur a fide cōiter ſūpta.ſ. credulita te eſt etiā de humanis. ſicut em̄ quis fi­miter credit parētes ſuos talē talem Scd̓o notandū fides dr̄ ſb̓ſtātia reꝝ