CLIII ſi eundē infidelē ꝑcūctari voluero quem patrē vel quā matrē habuit. rn̄debit pro tinus illū atqꝫ illā. ¶ Septimo ſumit̉ fi des pro ſacr̄o baptiſmi. vn̄ Aug. ad bonifaciū. Quid eſt aliud ꝑuulū hr̄e fidē ni ſi fidei ſacr̄m. Et. xlv. di. c. de iudeis. dici tur. Oportet vt fidē quā vi vel nec̄itate ſuſceperunt neceſſario tenere cogantur ¶ Octauo ſumit̉ fides pro acceptiōe cō cluſiōis ex ratiōe probabili ẜm ꝙ logici dicūt. Argumentū eſt rō rei dubie faciens fidē. ¶ Nono dr̄ fides cognitio ꝗ ē in patria. Et de hac ad Rom̄. j. Iuſticia dei reuelat̉ ex fide in fideꝫ. Gloſa ex fide ſpei in fideꝫ rei. ¶ Decimo capit̉ fides ꝓarticulis fidei propoſitis ad credendum Et ſic ſumit Athanaſius cū dic̄ Hec eſt fides catholica quā niſi qͥſqꝫ fidelit̓ firmiterqꝫ crediderit ſaluus eſſe nō poterit ¶ Undecimo ſumit̉ fides pro habitu in formi. de qͣ. j. ad corinth̓. xiij. c. dr̄. Si ha buero oēm fidē ⁊c̄. ¶ Duodecimo accipit̉ fides ꝓ habitu formato. Et de hac ad romanos. j. c. Iuſtus ex fide viuit. hec eſt ꝟtus theologica ſiue ſit īformis ſiue for mata. de q̄ Apl̓s ait. j. ad corinth̓. xiij. c. Nunc autē manent fides ſpes charitas tria hec. ¶ Scd̓o videndū eſt qͥd eſt fides Et ẜm Bonauē. qꝛ fides multipl̓r ꝯſide ratur. ita etiā notificat̉. Qn̄qꝫ em̄ ꝯſiderat̉ qͣꝫtū ad ꝓpriū genꝰ. Et tūc deſcribitur ſic ab Aug. ſuꝑ Ioh̓em. Fides eſt virtus qͣ credunt̉ q̄ nō vident̉. Et nō eſt de oībꝰ q̄ nō vident̉ vt dic̄ Mgr̄ in lr̄a. ſed d̓ hiſ q̄ neceſſaria ſūt ad ſalutē. Scd̓o ꝯſidera tur fides qͣꝫtū ad obiectū ſiue ad pͥncipiū motiuū. Et ſic dic̄ Aug. ad creſcentium Fides eſt pͥma illumīatio mentis ad pri mā veritatē. Tertio ꝯſiderat̉ fides qͣꝫtu ad actū ꝓpriū. Et ſic dic̄ Damaſce. li. iiij. Fides eſt nō inqͥſitus cōſenſus circa pri mā veritatē. Quarto ꝯſiderat̉ fides qn̄ tū ad habitū diſperatū. Et hͦ mō inqͥt hu goli. de ſacris. Fides eſt certitudo q̄dam animi de rebꝰ abſentibꝰ ſupͣ opinionē ⁊ ī fra ſcīaꝫ ꝯſtituta. Opinio em̄ fides ⁊ ſci entia ſūt habitꝰ diſꝑati. Quīto ꝯſiderat̉ fides qͣꝫtū ad ſuū finē. Et ſic deſcribit̉ ab Apl̓o ad Hebreos. xi. c. Fides eſt ſb̓ſtā tia rerū ſperādaꝝ argum̄tū nō apꝑentiū Nā fides hꝫ tria. Primo aſpicit. Secū do efficit. Tertio reficit. Aſpicit primā veritatē nō habitā ſed ſperandā. Iō dici tur ſperandarū reꝝ. Scd̓o efficit.i. cā eſt faciēs res ſꝑandas eē in nobis. vn̄ dr̄ ſb̓ ſtātia qꝛ ſicut ſb̓ſtātia eſt cā ſuoꝝ acciden tiū. ita fides eſt cā ꝯſeq̄ndi bona ſꝑataTertio fides reficit ſeu allicit. vn̄ dr̄ argumentū.i. certitudo aſſentiendo his q̄ non apparent. ⁊ hͦ eſt meritum ⁊ laus fi dei ſi certe ⁊ indubitāter credit̉ qd̓ nō vi det̉. Beatꝰ ꝟo Tho. ij. ij. q. viij. volens ꝟba Apl̓i reducere ad formā diffinitōis clarā ſic dicit. Fides eſt habitꝰ mentis q̄ inchoat̉ vita eterna in nobis faciēs ītellectū aſſentire nō apparētibꝰ. ¶ Pro cla riore aūt intelligentia p̄tacte diffinitiōis Apl̓i. Prīo notandū eſt ꝙ ꝑ p̄dictā diffinitionē fides diſtinguit̉ ab oībus q̄ ꝑti nent ad intellectū. Et pͥmo ab opinione ſuſpitiōe ⁊ dubitatiōe ꝑ hͦ ꝙ dr̄ argumētū. Nā ꝑ hͦ tria intellectꝰ nō firmiter īhe ret alicui. Per dubitationē nō magꝭ tendit ad vnā ꝑtē qͣꝫ ad aliā. Per opinionē ⁊ ſi declinet fortiter ad vnā ꝑtē tn̄ cū formidine de oppoſito. Per ſuſpitionē leuiter declinat ad vnā ꝑtē. ſed ꝑ fidē firmi ter inheret credēdis ſine heſitatōe. Secū do ex hͦ ꝙ dr̄ nō apparentiū fides diſtinguit̉ ab intellectū qͥ eſt de pͥncipijs per ſe notis ⁊ ſcīa q̄ eſt de ꝯcluſionibꝰ ꝑ demon ſtrationē acqͥſitis ꝑ q̄ aliqͥd ītellectui ap parēter fit cuiuſmodi nō eſt fides. Tertio ꝑ hͦ ꝙ dr̄ ſb̓ſtātia rerū ſperandarū di ſtinguitur a fide cōiter ſūpta.ſ. credulita te q̄ eſt etiā de humanis. ſicut em̄ quis fimiter credit parētes ſuos eē talē ⁊ talem ¶ Scd̓o notandū ꝙ fides dr̄ ſb̓ſtātia reꝝ