Di. VIII quod eſt ſibi idē realit̓. ita ꝯͣdictio eſt ali quid eē realit̓ idē alicui ſine quo manēte poteſt illud mane̓ idē. gͦ ſicut relatō pͥ ma alicuius ad deū ſine qua ipſuꝫ non pōt eſſe eſt idē relatio. ita relatio ad qd̓ cūqꝫ ſine qͣ relatū pōt eſſe eſt non eadeꝫ relato. ſed iſta naͣ poſſet eſſe eadē nūero ſine habitudine iſta ad matrē ⁊ ſine ma tre ut termino. qꝛ poſſet eadeꝫ naͣ fuiſſe creata īmediate a deo: qꝛ qͥcqͥd mediāte cā 2ª poteſt: īmediate ꝑ ſe poſſet. etiā eadē na poſſet fuiſſe habita ꝑ generatiōeꝫ tꝑalē alterius matris. ſicut tactū fuit 2º li. vbi dictū eſt ꝙ idē qui eſt filius vniꝰ patris potuit fuiſſe filius alterius patriſ ergo ⁊c̄. Si obijcias: qꝛ lꝫ naͣ potuiſſꝫ ꝓduci in eſſe ita ꝙ nō fundaret̉ ī ea illa filiatio: tn̄ exquo ipſa filiatio fundata ē non vr̄ naͣ poſſe manere ſine hac filiatō ne īmo vr̄ ꝙ ſit ꝯͣdictio qꝛ habentē hāc naͣm eſſe filiū: eſt ipſuꝫ eſſe genitum ab hac matre. ſed qui genitꝰ eſt ab hac ma tre in hac natura non pōt eſſe nō genitꝰ ab hac matre in hac na. qd̓cūqꝫ.n. p̄teri tū non fuiſſe includit ꝯͣdictōem. gͦ hn̄teꝫ hanc naͣm a generante acceptā non eſſe nūc filiū hac filiatōe includit ꝯͣdictōem qd̓ non eſſet ſi filiatio accide̓t huic naͣe. ℟º. aut filiatio eſt p̄ciſe relatio fundata ſuꝑ generatōem paſſiuā que iā preterijt ut ſiue in re ſiue in intellectu dicat̉ aliqͥſ eſſe filius qꝛ aliqn̄ fuit genitus ita ꝙ eſſe filiū non predicet aliqͥd de pn̄ti realiter licet vocalit̓ ſed tm̄ aliqͥd de preterito: ſi cut ſortē eſſe curſuꝝ. licꝫ ꝯpoſitō videat̉ eſſe de pn̄ti tn̄ realiter nō predicat̉ aliqͥd niſi ꝓ futuro. qꝛ equalet iſti ſor. curret. ita hic ſor. eſt genitus. equalet iſti ſor. fu it genitus. ⁊ ẜm iſtū intellectum equalet iſti ſor. eſt filius. ⁊ hoc mō filius dicit re latōeꝫ realē ſed non ẜm eſſe ſimpl̓r.ſ. actualis exn̄tie: ſed ẜm eſſe preteritū qd̓ ē eſſe reale ẜm qͥd. ſicut ſor. eſſe futuꝝ vel magiſ quēadmodū poͣ an̄ actū in naͣ po tētiali dicit relatōem realē vno mō. ſed ẜm diminutā entitatē rei. ẜm hūc mod̓ vr̄ obiectio illa ꝓcedere. qꝛ ẜm iſtā viaꝫ qͥcunqꝫ fuit aliqn̄ filius nunꝙͣ poteſt no eſſe filius. ſicut qd̓ fuit nō pōt nō fuiſſe quēadmodū ēt qd̓ qn̄qꝫ eſt poſſibile nō pōt non eſſe poſſibile ꝙͣuis non ſit actu pn̄s. ẜm iſtā viā oporteret dice̓ ꝙ Io. ſi eſſet annihilatus adhuc eſſet filius zebe dei. nec deus poſſet deſtruere iſtā relatō nē ꝙͣtūcunqꝫ fundamentū annihilaret̉ ẜm exn̄tiā actualē. nec plus realitatis di ceret filiatio de filio exn̄te ꝙͣ non exn̄te. Alioº poſſet dici ꝙ filiatō dicit relatōeꝫ ꝓducti paſſiue ꝯpletā manēte exn̄tia ac tuali nature accepte ꝑ generatiōem ſine interruptōe. ⁊ hoc mō xp̄s vſqꝫ ad mor tē fuiſſet filius marie. ſed poſt reſurrecti onē non: qꝛ exn̄tia actualis nat̉e hūane accepte ꝑ generatiōem marie fuit interrupta ꝑ mortē. ⁊ ip̄am exn̄tiā ut 2º acce pta ꝑ reſurrectōem ꝯſequebat̉ alia rel̓o ad deū reſuſcitantē. ẜm hͦ ēt eſſet nulluſ filius alicuiꝰ poſt reſurrectiōeꝫ generalē ⁊ hec opi. vr̄ abſurda. 3º gͦ mō vr̄ medi andū inter iſtas duas vias extremas. vꝫ ꝙ filiatio dicat habitudinē geniti ad generans fundatā ſuꝑ exn̄tiaꝫ actualē naͣe accepte per generatōem. vel ſuꝑ ip̄aꝫ na tura accepta ſic actualiter exn̄tem. ⁊ hͦ ſiue continue habitā poſt acceptiōeꝫ ſin̄ interruptōe ſiue eandē habita cū interruptiōe. ita ꝙ vtrūqꝫ accidat ſibi. ¶ Et hoc mō poteſt rn̄deri ad arg. ⁊ pōt dici ꝙ lꝫ iſta naͣ accepta per hanc generatō nem non poſſit habere idē eſſe numero qd̓ accepit non fundādo iſtā eandē rela tionē numero. non tn̄ ipſa relatio eſt ſibi ꝯſb̓alis. qꝛ poſſet abſolute ead̓ exn̄tia fuiſſe nūero habita ſine iſta relatōe. pu ta ſi accepta fuiſſet īmediate a creāte vl̓ ab alio generante. ¶ Ad argᵐ tactū ad iſtud dubiū. dico ꝙ relato nature ad pͥmū efficiens eſt ei cōſubſtantialis. quia non poſſet eadem natura eſſe niſi habe ret relatōem ad primū efficiēs. ſed ad 2ᵐ efficiēs eſt relatio tm̄ accn̄talis. qꝛ poſſet naͣ mane̓ eadē ſine habitudīe ad qd̓cūꝫ
