Seite
Di. IX ale. qꝛ ens rōis non eſt in aliquo niſi ut tm̄ habet eſſe in intellectu ſicut cognitū in cognoſcēte. hͦ aūt eſſe eſt diminutū re ſpectu eſſe exn̄tie realis. ⁊ iō ẜm iſtud eē non pōt eſſe cā alicuiꝰ ẜm aliqd̓ eē realiſ exn̄tie qd̓ eſt eſſe ꝑfectius neqꝫ ꝓducti naͣliter neqꝫ artificialit̓. Et cū ꝓbat̉ ī ꝓ poſito ꝙ deus non eſt potens creare niſi ut artifex. Rn̄º. ꝙ ſcīa dei que eſt ī deo quedā perfectio abſoluta eſt in eo ex naͣ rei ſed ipſa non dr̄ ars niſi ex reſpectu ad alia obiecta vel aliquoꝝ obiectoruꝫ ad ipſaꝫ. licet gͦ deus ꝓducat creaturas ut artifex hoc tn̄ nō eſt ut in ſcīa fundat̉ reſpectus rōis que ſit rō qua pōt ꝓdu cere ſed tm̄ ut ille habitus abſolutus qͥ dr̄ eſſe ars ineſt ipſi deo ita ꝙ in forma arguēdi eſt fallacia accn̄tis. deus ut arti fex eſt ꝓductiuus. per relatōem rōis eſt artifex ergo ꝑ relatōem rōis eſt ꝓducti uus. maior.n. eſt vera ꝓut mediū nō ac cipit̉ ꝓ ipſa relatiōe quā īportat artifex ſed ꝓ fundamēto ip̄ius relatōis. ⁊ mīor eſt vera tm̄ pro ipſa relatōe formaliter. Exemplū po calefactiua eſt calefactiuū poͣ calefactiua eſt relatio. gͦ relatōe eſt ca lefactiuū. maior eſt vera de poͣ ſūpta ꝓ eo qd̓ dr̄ potentia calefactiua ſiue ꝓ fū­damēto iſtius relatōnis non aūt ꝓ ipſa relatōe poͣlitatis. ⁊ mīor eſt vera ſolum pro ipſa poͣlitate ⁊ relatōe ī ſe īportata ꝑ ipſam. ⁊ non ꝓ ipſo abſoluto in quo fundat̉. Qualiter aūt ſcīa dei abſolu­ta ⁊ ut abſoluta poſſit ſufficiēter hr̄e to tā rōnē artis inqͣtū ipſa termīat relatio nes oīum creaturaꝝ ut artificiatoꝝ ad artificē. dictū eſt di. xxxv. ⁊ di. xxxvi. pͥ. li. in maͣ de ideis. Ad vltimū ꝯcedo ꝙ filius eſt realiter equalis matri ẜm naꝫ humanā vel excellētior. ⁊ cuꝫ arguit̉ de illa vnione ꝓbo ꝙ iſta ꝓpō accepta.ſ. ꝙ eqͣlitas fundat̉ ſuꝑ vnitatē vnioniſ ē falſa qꝛ vnio eſt relatio. non.n. pōt ītel­ligi rō vnionis ad ſe quero tūc que rela­tio aūt eadē que eqͣlitas ⁊ tūc idē funda bit̉ in ſe. aut eſt alia. ⁊ ſi alia: aut illa fū dabit̉ ſuꝑ vnū. ⁊ q̄ro ſuꝑ quā vnitateꝫ ſi ſuꝑ vnitatē ⁊ non ſuꝑ vnitatē vniōis idē pōt dici de eqͣlitate. Si ſuꝑ vnitareꝫ vnionis eſſet ꝓceſſus in infinitū. Et ſi dicas ꝙ iſta vnio non eſt maͣe ad formā neqꝫ aliqͣ multaꝝ vnionū manifeſtarū ſed eſt vnio paritatis. hoc vr̄ exponere vnū vocabulū per aliud eiuſdē ſenſus. Idē.n. eſt equalitas ⁊ talis vnitas ꝑita­tis. negare gͦ equalitatē in diuinis eē rea lem qꝛ non eſt ibi vnitas ꝑitatis eo mō quo an̄s pōt habere alique intellectū babilē eſt negare idē ꝓpter idē. Et qd̓ addit̉ ad iſta ꝯcl̓oem ꝙ oporteret vnita tē vnioniſ bis accipi non aūt bis accipr̄ niſi ut habēs vnitatē vnionis. īprobat̉ ꝑ hoc ꝙ eſſentia fundat relatōes origīs que ſunt reales ⁊ tn̄ non eſt bis accepta ex naͣ rei. Qd̓ ſi dicat̉ ip̄am bis accipi in ꝓducēte ⁊ ꝓducto. ꝯtra quero quid eſt bis accipi ex naͣ rei aūt hr̄e aliqua ali quo mō diſtincta ex naͣ rei ⁊ abſoluta. ⁊ hoc falſuꝫ eſt in ꝓpoſito. aut tm̄ hr̄e relatōes diſtinctas ex naͣ rei ⁊ tunc eſſē tiā fundare ex naͣ rei relatōes originis di ſtinctas qꝛ bis accipr̄ ex naͣ rei eſt ip̄am fundare relatōes originis reales qꝛ fun dat duas relatōnes reales qd̓ nihil eſt. Ad argumentū gͦ dico ꝙ ſuꝑ vnitateꝫ non vnionis fundat̉ eqͣlitas ſed illa vni tas in creaturis non eſt entis ſingularis ſed naͣe. de qua duplici vnitate tactuꝫ ē ſatis in. q. de indiuiduatiōe. 2. li. di. 3. et ita in ꝓpoſito vnitas fundās eqͣlitatem non eſt vnitas ꝑſone ſed naͣe nec illā oꝫ diſtingui vel bis accipi ad hoc ꝙ relato ſit realis. ſed ſufficit ꝙ ipſa exn̄te eadeꝫ extrema realiter diſtinguant̉ ſicut ⁊ in relatōibus origīs. Et tūc ad ꝓpoſituꝫ dico ꝙ in naͣ hūana in xp̄o ē vnitas ali qua realis minor vnitate nūerali ⁊ ſil̓r vnitas realis in maria ⁊ iſta vnitas eſt fundamentū mutue eqͣlitatis in chriſto ⁊ maria ſi ponant̉ fuiſſe equales in na­tura humana.