Di. IXSed reſtat una dubitatio que adoratio debeat̉ chriſto ẜmꝙ hō ita ꝙ illa natura in qua exercuitoꝑa redēptōnis nr̄e ut meritoria ſalutisnr̄e ſit ratio huius adoratōis. Et ſi dicatur ꝙ yꝑdulia que eſt extrema reuerentia exhibita creature. ¶ Contra hoc arguit̉ multiplit̓. pͥmo qꝛ hec reuerētia ꝑdulie deberet̉ ſibi abſolute ẜm illā namẜm quaꝫ fuit plenꝰ gr̄a ⁊ ſi n̄ redemiſſetnos. gͦ nūc debet̉ ſibi maior qn̄ in illa naͣut mediator redemit nos. Itē ẜm illaꝫnaturā eſt caput eccl̓ie ẜm Augꝭ. ſuꝑ illud Io. ego ſum vitis. hꝫ gͦ influe̓ gr̄amin totā eccl̓iaꝫ. ergo tota eccl̓ia ſibi ſpēalius tenet̉ ꝙͣ ſi non eſſet caput nec haberet influere. ſed ſi haberet tm̄ tantā gr̄aꝫꝑſonalē ꝙͣtā habet deberet̉ ſibi ſūma ydulia. lꝫ non eēt tunc caput. gͦ mō debet̉ſibi maior. ¶ Preterea vna rō ponit̉ abaliquibus quare nō potuit reꝑatō hoīsfieri per purā creaturā qꝛ tunc non eſſetꝑfecte reſtitutus ad illā excellentiā quaꝫhabuit pͥus qꝛ teneret̉ ſeruire illi createque eum reꝑaſſet ⁊ nō teneret̉ ſeruire ſoli deo. ex creatiōe vero tenet̉ ſeruire ſolideo gͦ oportuit reꝑatorē eē deū. Iſta rōnon ꝯcluderet ſi tm̄ adoratōe yꝑdulie eſſet adorandus xp̄s poſſet.n. bn̄ hō reſtitui ad iſtā excellētiā ut ſolū deū teneret̉adorare adoratōe latrie ⁊ aliū mediatorē teneret̉ adorare adoratōe ꝑdulie. nōenī teneret̉ aliū adorare latria ſi mō naͣhūana in xp̄o non eſt rō alteriꝰ adorationis ab yꝑdulia. igr̄ oꝫ mō eū nō tm̄ ſicadorare. Preterea Anſel. 2. cur deꝰ hōc. xxiiii. ꝓbat ꝙ vita illius hoīs erat melior ſiue magis bonū ꝙͣ oīa pc̄ta que nonīmediate erāt ī ꝑſona diuinā erat malavel poſſent eſſe mala loquit̉ aūt de vitacreata qua pͥuabat̉ per mortē qꝛ occaſionē eius dicit eſſe grauiꝰ peccatū omnialio qd̓ non īmediate ꝯmittebat̉ in deuꝫdeteſtabilius.n. erat ẜm eū illuꝫ hoīempͥuare vita ꝙͣ omne pctm̄ nō īmediate īdeū ꝯmittere. ſed in oī alio pctō auertitvolūtas a ſūmo bono. gͦ deteſtabilius ēvitā auferre ab iſto hoīe ꝙͣ in quocūqꝫalio peccato auerti a ſūmo bono ſi nonīmediate auertat̉ ab eo. gͦ ⁊ iſta vita eratmagis diligenda ꝙͣ ſummū bonū vel eq̄⁊ ita erat ut bonū infinitū adorandū. vlaliter pōt argui ex dicto Anſel. qꝛ ſi illd̓bonū erat tm̄ bonū ꝙͣtū erat pͥuatio eiꝰmalū. ⁊ pͥuatio eius erat maius malū ꝙͣoīa mala que poſſent eſſe infinita. gͦ illomalū fuit peius alijs malis infinitꝭ. gͦ bonū ſibi oppoſitū fuit bonū equale infinito. gͦ xº ẜm naͣꝫ humanā debet̉ adoratio eadē q̄ debet̉ bono infinito.Quātum ad iſtumarticulū pōt dici ꝙ ſicut latrie exhibēdepoteſt poni rō bonitatis intrinſeca adorati abſolute. vel bonitas illa ut cōicāsſe adorāti. ⁊ hoc pͥº ⁊ pͥncipalit̓ ẜm maximū bonū adorātis. ita etiā pōt poni rōadoratōis ꝑdulie vel bonitas intrīſecaadorati abſolute. vel ut ꝑ ip̄m tanꝙͣ ꝑcām ſcd̓aꝫ cōicat̉ adorāti magnū bonū.Si pͥma via teneat̉ nō debet̉ xp̄o ẜm natura humanā adoratio maior uel alia.vel ex alia cā ex hoc ꝙ eſt redēptor ꝙͣ ſinon fuiſſet redēptor ſicut nec ẜm illamopi. debet̉ deo maior latria vel ex aliarōne latrie ſi eſt creator ꝙͣ deberet̉ ei ſi n̄eſſet creator. Si aūt alia opi. teneat̉ pōthic dici de yꝑdulia ſicut ibi de latria reſpectu dei.ſ. ꝙ xp̄o qꝛ redēptor vel debetur maior reuerētia ꝙ ſi non eſſet redēptor. ⁊ hoc ſi illa que deberet̉ ei tūc nō eētmaxīa. vel ſi illa eēt maxīa deberet̉ ſibimō eadē ex alia rōe. ⁊ hͦ vident̓ rōes ꝓbare. De pͥma patet qꝛ ꝓcedit de ipſout eſt mediator ⁊ cā meritoria ſalutꝭ noſtre. ⁊ de alia ut eſt caput eccleſie. Aliedue que ꝓcedunt de aucͣtibus debēt ſolui. pͥma de ꝑfecta reꝑatiōe hoīs ꝯcluditde congruo ꝙ pͥmus redimēs ⁊ meritorie ſaluans fuerit deus. ut ſic eidē ꝑſonedebeamꝰ illā ſummā ꝑduliā que ei de
