Q I eo cuiꝰ eſt. ¶ Preterea ad hoc ſūt aucͣtes nam in. 7. c. de ꝑ. diſ. dicit ꝙ aīa eſt ſb̓a animati. ⁊ ſpecies. ⁊ qd̓ qͥd erat eſſe. igit̉ qͥdditas aīalis eſt tm̄ aīa. Preterea. ibi dem. c. 2. materiā ⁊ compoſitū ex maͣ et forma dimittendū eſt. qꝛ hꝰ ſb̓a poſterior eſt qͥdditate rei aꝑte excludens per hͦ materiā a quidditate rei. ⁊ poſt hͦ ī epilogo ꝯcludit ꝙ ꝑtes ⁊ maͣ nō inerūt dif finitioni vel qͥdditati ſb̓e. Hi vlteriꝰ di cunt aīam dicere totā qͥdditateꝫ homīs ⁊ ideo ſi anīa in reſurrectōne vniret̉ alte ri materie ꝙͣ pͥus adhuc eſſet idē homo numero ꝓpter vnitatem anime q̄ dicit totam quidditatem hominis. Contra iſta primo ꝙ ꝯcl̓o in qua iſti cōueniūt cū Hug.ſ. ꝙ xp̄s fuerit homo in triduo. qꝛ.ſ. habuit humanitatē.i. animā que dicit totā qͥdditatem ſit falſa. ꝓbo. naꝫ ꝙ nihil dicat̉ homo ab anīa patet per Augᵐ. 13. de ci. c. vlti. hoc inquit verū eſt ꝙ nō totꝰ hō ſed pars melior anima eſt. nec totus hō corpus. ſed inferior pars homīs. hec cō tra Hug. Et ſequit̉ cōtra magiſtrū ſentē tiaꝝ. ſed tamē vtrūqꝫ coniunctū ſolum habet hominis nomē. hec Augꝰ. Nota etiā in iſta aucͣte ꝙ corpus eſt pars hoīs cōtra alios dicentes animā eſſe totā qͥd ditatē hominis. qd̓ nō eſt verū. quia qͥd ditas dicit totū quod dicit homo. ⁊ hō includit corpus. vt patet. igit̉ et quidditas eius. ¶ Preterea. Damaſ. c. 46. plures ypoſtaſes hominū ſūt. omnes auteꝫ eandē recipiunt tōnem nature. omēs enī ex anima compoſiti ſūt ⁊ corpore. ¶ Nō ꝙ vult ꝙ omnes ypoſtaſes hominum ꝑcipiant eandē rōnem nature. hoc.ſ. ꝙ quelibꝫ ypoſtaſis componitur ex corꝑe ⁊ anima. igit̉ ſic componi ꝯuenit nature qua participāt ⁊ hoc cōtra Hug. ⁊ alioſ qui dicunt ꝙ alterū tantū eſt homo. cō tra magiſtrū eſt. quia iſta compoſita faciunt hominē. Preterea. Damaſ. c. 58 cōtra hereticos dicentes xp̄m habuiſſe corpus de celo aſſumptū ⁊ tamē per vir ginē tranſiens. arguit ꝙ habuit veram carnē de virgine ſubſtantialiter ſumptā aliter nō eſſet homo vniuoce nobiſcuꝫ. ſed hoc argumentū nihil valet ſi caro n̄ eſt de ratōne hominis. qꝛ habendo animā eiuſdē rōnis eſſet homo eiuſdem rō nis ſi corpus vel caro eſſꝫ extra rationē homīs. Sed vltra cōtra concluſionē in generaliori ſenſu quo dicunt ꝙ materia eſt extra rōnem quidditatis ſb̓e.ſ. ignis vel hominis. arguo ſic. Eſſentia ſubſtātie ignis eſt ſufficiens rō intrinſeca igni eſſendi ſubſtantiā circūſcripta quacūqꝫ alia re ab eſſentia. non dico modo alia realitate. quia bene facio differentiā inter rem ⁊ realitatem. igit̉ ſi eſſentia igniſ dicit ſolam formā circūſcripta omī alia re a forma. forma erit ſufficiens rō igni ipſi eſſendi ignem ⁊ ſubſtantiā. igit̉ igniſ eſſet vere ignis ſi ſola for̄a ignis eſſet. et hoc dicerem ſi tenerem op. ⁊ hoc eſt deſtruere omnē materiā. Maior patet de ſe. qꝛ ſicut albedo eſt ſufficiēs rō eſſendi albū. ita humanitas eſſendi hoīeꝫ. et igneitas ignem. Preterea. cuius eſſentia eſt ẜm ſe incauſata: ip̄m eſt ẜm ſe incauſatū. qꝛ ꝙ aliqͥd cauſet̉ ꝑ ſe ⁊ noͣ eiꝰ eſſen tia que eſt idē ſibi ꝑ realē idemptitatem oīno nihil eſt dictū. pꝫ igit̉ maior eodeꝫ addito vtrobiqꝫ. illud cuius eſſentia eſt incauſata a cauſis intrinſecis. eſt incauſatū a cauſis ītrinſecis. ſed ſi qͥdditas vl̓ eſſentia reꝝ maͣliū nō includit maꝫ: eſſꝫ incāta a cauſis intrinſecis. qꝛ nō hꝫ maꝫ cām ſui ⁊ per ꝯn̄s eſt incāta maliter. ſed fruſtra poneret̉ maͣ in ſb̓a maͣli niſi eſſet cā ſui. gͦ ſequit̉ ꝙ ſi verū eſt qd̓ cōceſſuꝫ ē ꝙ maͣ nihil eſt. ¶ Preterea. ens cōpletū ī gene̓ nulli alteri vnit̉ vt faciat ꝑ ſe vnuꝫ cū eo. ſꝫ tm̄ faciet cū alio vnū ꝑ accn̄s vl̓ aggregatōe. ⁊ rō huiꝰ eſt. qꝛ illa q̄ faciūt ꝑ ſe vnū nō ſūt entia completa per ſe in genere. ſed tantū pͥncipia rei complete in genere. Si igitur forma ignis ē qͥdditas cōpleta in genere vt tu dicis. qꝛ non pōt
