Seite
Liber vſqꝫ ad illum.§. Conſequens eſt. Ibi inci pit quarta ⁊ durat vſqꝫ ad illū.§. Suſpe­ctus. Ibi incipit quinta ⁊ durat vſqꝫ ad illum.§. Suſpectus autem. Ibi ſexta et vltima incipit ⁊ durat vſqꝫ in finē titu­li. Pone igit̉ ſic caſum in pͥma parte. Do mine iaꝫ video ꝙ vultis tractare de ſuſpe ctis tutoribus: dicatis mihi ſi ſedeat anīo vnde deſcendit crimē ſuſpitionis. Reſpō det imperator ꝙ ex lege duodeciꝫ tabula­rum deſcēdit. Et hec in pͥma parte vſqꝫ ad illum.§. Datum eſt autē. Sed pone in ſe­cunda. Dn̄e iam video vnde deſcēdit cri­men ſuſpitōis. dicatis modo mihi qͥ poſ­ſunt de hͦ crimine cognoſcere ⁊ ſuſpectos tutores ab adminiſtratiōe remouere. Re­ſpondet iuſtinianus: remouēdi ſuſpectos tutores ab admīſtratōe datus ē ius rome pretori. In ꝓuincijs autē p̄ſidibus ꝓuin ciarū ⁊ etiā delegato a ꝓcōſule. Et hec in ſecūda parte vſqꝫ ad illū.§. Oſtendimus qui poſſunt. Hic īcipit tercia pars in qͣ ſic pone caſum. Dn̄e iam video vn̄ deſcēdit crimē ſuſpitiōis: ⁊ qui poſſunt de illo cri­mine cognoſcere: dicatꝭ modo mihi ſi pla cet qͥ poſſunt accuſari de ſuſpitione. Et re ſpondet imperator ꝙ de ſuſpecto poſſunt accuſari ſiue ſint teſtamētarij ſiue alteriuſ generis tutores: vn̄ ⁊ ſi legittimꝰ ſit adhuc ideꝫ dicendū erit videlicet vt accuſari poſ ſit. Sed pone ꝙ ſit legittimꝰ tutor vt patro nus liberti ſui: nunqͥd poterit de ſuſpecto accuſari. Rn̄det: certe ſic Uerūtn̄ fame pa troni parcet̉ vt nihilominus integra ma­neat: qͣꝫuis vt ſuſpectus remotus fuerit. Et hec in tercia parte vſqꝫ ad illū.§. Cōſe­quens eſt. Hic incipit quarta pars in qua ſic pone caſum. Dicit iuſtinianus ꝯtinuā do materiā ſuā exquo vidimus qͥ poſſūt accuſari ſuꝑ crimine ſuſpitōis cōſequens eſt vt videamus qui poſſunt accuſare ſu­ſpectos. Et ſciendū eſt hāc accuſatōem de ſuſpecto quaſi publicā eſſe hoc eſt oībus patere: non em̄ ſolū maſculi ad hanc accu­ſatōem ꝓcedere poſſunt: ſed etiam mulie res ex reſcripto diui ſeueri ⁊ antonini ad­mittuntur: ſed licet mulieres admittātur non tamen omnes: ſed ille ſole que pieta tis neceſſitudine ducte ad hoc ꝓcedunt. vtputa mater ip̄ius pupilli vel nutrix vel etiam auia vel ſoror ⁊ non ſolūmodo iſte mulieres admittunt̉: ſed etiam ſi qua alia fuerit cuius magnam pietatem pretor in tellexerit que quidem mulier verecundiā ſexui muliebri competentē non egrediat̉: ſed pietate quaſi mota iniuriā pupilli ſu­ſtinere non poſſit ad iſtam accuſationem eam admittit: ſed hodie nūquid poterūt impuberes qui in tutela ſūt ſuos tutores de ſuſpecto accuſare. Et reſpondet ꝙ non licet impuberes. tutores ſuos accuſare nō poſſunt: puberes tamen in cura exiſtētes curatores ſuos de conſilio neceſſariorum ſuper crimine ſuſpitiōis arguere poſſunt: ⁊ ita diuus ſeuerus ⁊ antoninus reſcripſe runt. Et hec in quarta parte vſqꝫ ad illum §. Suſpectus eſt autem qui. Hic incipit quinta pars in qua ſic pone caſuꝫ. Domi­ne iam video qui poſſunt accuſare de ſu­ſpecto. dicatis mihi ſi placet quis intelli­gitur eſſe ſuſpectus. Ad hoc reſpondet im perator ꝙ ille ſuſpectus eſt qui nō ex fide tutelā pupilli ſui gerit: licet ſoluendo ſit: et ita iulianus ſcripſit. plus enim dicit: vi delicet ꝙ tutor anteqͣꝫ incipiat tutelaꝫ ad­miniſtrare poterit quaſi ſuſpectus remo­ueri. Et hoc ẜm iulianum conſtitutum eſt Et hec in quinta parte vſqꝫ ad illū.§. Su ſpectus eſt autem remotus ſiquideꝫ. Hic incipit ſexta pars ⁊ vltima in qua ſic pōe caſum. Domine iam video quis eſt ſuſpe ctus. Sed pro deo dicatis mihi quis eſt effectus iſtius criminis. Ad hoc reſpōdet imperator. Amice ſi quis remotus fuerit ab adminiſtratione ſua propter crimē ſu­ſpitionis ſiquidem ob dolum infamis ef ficitur: ſi vero ob culpam leuem vel leuiſ­ſimam fuerit remotus non efficitur infa­mis ⁊ non ſolum iſtum effectum habet crimen ſuſpitionis ſed etiam alium. Naꝫ ſi aliquis fuerit de crimine ſuſpitionis accuſatus: quouſqꝫ cognitio finita fu­