SecundusDe rerum diuiſioneerit interdicitur ei adminiſtratio. ⁊ ita papiniano viſum eſt. Sed ſi aliqͥs hmōi crimine accuſatus fuerit ⁊ pendente cognitione deceſſerit accuſatus cognitio ſuſpectiextinguit̉. Item ſi aliquis tutor copiā ſuinō fecerit vt alimenta pupillo ſuo decernantur: pupillus in poſſeſſionem bonorum ip̄ius tutoris cauſa rei ſeruande mittatur ⁊ que ꝑ morā deteriora fctā ſunt dato tutore vendi iubent̉. Liquet igit̉ ꝙ tutor qͥ alimēta pupillo nō p̄ſtat vt ſuſpectꝰremoueri poterit. Si autem tutor pn̄s fuerit: ꝑ mendaciū tn̄ alimēta pupillo diſcerni non poſſe ob inopiaꝫ pupilli dicat adp̄fectū vrbis mittat̉ puniendus vt iuriſcōſul. placuit. ſicut ille remittit̉ ad p̄fectumvrbis puniendus qͥ per pecuniā miniſterium tutele redemerit. Itē libertus ſi fraudulenter geſſiſſe tutelam vel curam filioꝝvel nepotum patroni probatus fuerit adprefectum vrbis ſimiliter remittetur puniendus ⁊ in hoc caſu vt ingratus accuſaripoterit Nouiſſime autem ſciendum eſt tutores vel curatores fraudulenter adminiſtrantes res pupillares oīmodo eſſe remouendos. licet em̄ ſatiſdationem offerāt deindēnitate pupilli: tamen quia ſatiſdatōmaliuolum tutoris propoſitum non mutat: ſed diutius malignandi facultatē preſtat remouendi ſunt. Item ſuſpectū eummerito putamus qui moribus talis eſt vtſuſpectus haberi debeat: licet enim tutorvel curator pauꝑ ſit: fidelis tamen ⁊ diligens ſit in adminiſtratione non eſt vt ſuſpectus remouendus. Et hec in ſexta parte vſqꝫ in finem tituli.Explicit liber primus inſtitutionum.Incipit liber ſecundus.Rubrica De rerum diuiſione.Ontinuatio iſtius rubrice ad ſuꝑiora patetin hunc moduꝫ. Om̄eius quo vtimur aūt ꝑtinet ad res: aut perſonas: aut actiōes. vt. sͣ.de iure naturali gen. ⁊ciuili.§. vl. ⁊ dictū eſt in pͥmo libro huc vſqꝫ de iure pertinēte ad ꝑſonas. vn̄ ẜm ordinem ꝓmiſſum intēdit Iuſti. in hoc ſecūdo libro tractare de iure ꝑtinēte ad res.Sꝫ qꝛ oīs res ꝑ diuiſionē dilucidius aꝑit̉vt. jͣ. dele.§. ſed nō vſqꝫ in illo verſu. Sedne in primis: idcirco iuſti. de rebus dicturus ad euidentiorē iuuenū doctrinā pͥmotractat de rerū diuiſiōe. vn̄ nō īmerito annectit hic ru. de re. diui. Uiſa igit̉ cōtinuatione rubrice iuſti. diuides titulū in duaspartes pͥncipales: in quarū pͥma parte determinat de reꝝ diuiſione. In ſecūda parte de earundērerū dn̄ij acqͥſitione tractat.Superiori libro ⁊c̄. prīa pars ꝓtendit̉ vſqꝫ ad illū.§. Singuloꝝ autē. ibi incipit ſecunda pars ⁊ ꝓtendit̉ vſqꝫ in finē tituli. pͥma pars ſubdiuidit̉ in duas partes in qͣrum prima parte ponit bimembrē diuiſionem reruꝫ que talis eſt. ꝙ rerū alie ſuntin patrimonio noſtro: alie ſunt extra patrimonium ⁊ ꝓtendit̉ hec ꝑs vſqꝫ ad illū. 6.Quedā em̄. ibi incipit ſecūda ꝑs pͥme partis pͥncipalis in qua parte ponit ſecūdaꝫdiuiſionē rerū. Ad cōprobatōem pͥme diuiſionis ⁊ hec diuiſio cōtinet qͥnqꝫ membra que dilucide proſequitur de quolibetmembro dilucida ponēdo exempla. Hisigit̉ p̄libatis ponas pͥmo ca. Dicit iuſtin̄.cōtinuādo ꝓceſſum ſuū: poſtqͣꝫ in ſuꝑiorilibro de iure perſonarū expoſuimus: modo in hoc ſecūdo libro de rebus q̄ in patrimonio nr̄o vel extra nr̄m pr̄imoniū habētur videamus. ⁊ hec in prima parte. Sedpo. in ſecūda. dn̄e vos dixiſtis mihi ſupͣꝙ vultis determinare de rebꝰ q̄ ſunt ī pr̄imonio nr̄o vel extra: nūqͥd eſt iſta diuiſioſufficiēs. Ad hͦ rn̄det ꝙ ſic ⁊ ꝙ ſufficiēs diuiſio p̄miſſa ſit tl̓i rōne liq̄t: qꝛ q̄dā natura