Liber obligatio. Hoc amplius ⁊cͣ. Iaꝫ vidiſtis tres modos p̓ncipales tollēde obligatio­nis: qͣrto etiā modo obligatōnes que con ſenſu naſcunt̉ cōtrario cōſenſu tolluuntur veluti ſi cōuenerit inter me ticiū vt fun­dum tuſculanū habeā emptū. c. deind̓ nondū p̄cio ſoluto nec fundo tradito pla cuerit inter nos ab emptōe venditōe diſcedat̉: inuicē liberamur: ſic ꝯtrariū conſenſum tollit̓ obligatio cōſenſu cōtra cta: idē etiā intelligas ī oībus alijs cōtra­ctibus ex cōſenſu deſcēdētibus. hoc dicit. Explicit liber tercius inſtitutionum. Incipit liber quartus. De obligationibus que ex delicto na ſcuntur. Rubrica Uperiori libro expoſituꝫ eſt ⁊c̄. eſt hic opus aliqua continuatōe. In textu eniꝫ inuenit̉ cōtinuatio ī effectu talis. Supͣ dictū eſt quid eſt obligatio: oēs obligatōes aūt ſunt ex contractu: aut ex qͣſi cōtractu: aut ex male ficio: vel qͣſi vt dictū ē.. de obli.§. ſequēſ diuiſio. igit̉ in ſuperioribus ſatꝭ dictū eſt de obli. ex cōtractu vel qͣſi contractu naſcunt̉. Nūc tractandū eſt de obli. ex maleficio vel qͣſi deſcēdūt. Scire tn̄ debe tis obligatōes naſcūt̉ ex ꝯtractu qua­druplici genere reperiunt̉: vl̓ in qͣttuor ge nera diuidunt̉. obligatōes tn̄ naſcūtur ex maleficio in vno genere reperiunt̉: ſꝑ naſcunt̉ re ip̄a.i. ab ip̄o delicto ꝑpetrato: veluti ex furto aut dano aut iniuria. hoc dicit. Sed ſuꝑ.§. iſto dubitari pōt ſuꝑ id qd̓ dicit obligatōes ex ꝯtractu in qͣttuor genera diuidunt̉. Obligatōes tamē ex maleficio naſcunt̉ ſunt vnius generis. Et qꝛ ſicut obligatōes ex cōtractu naſcunt̉ aliqn̄ re: aliqn̄ ꝟbis: aliqn̄ litteris: aliqn̄ ex ꝯſenſu naſcunt̉: ſic obligatōes que ex maleficio oriunt̉ aliqn̄ fiūt re vt pꝫ ī furto Aliqn̄ ꝟbis vt pꝫ ī cōtumelia. Aliqn̄ lr̄is vt pꝫ in libello famoſo ad infamiā alicuiꝰ cōpoſito. Quid eſt dicit obli. ex malefi cio eſſe vnius generis magis qͣꝫ obligati­ones ex ꝯtractu. ſi dicas oēs naſcāt̉ ex re ip̄a.i. ex maleficio ip̄o: ſic ſil̓r ex alia ꝑte oēs obligatōes ex ꝯtractu naſcūt̉. ad di cas ex vno fonte naſcūt̉ obli. ex malefi­cio: ioqꝫ oēs ſunt eiuſdē generis. vn̄ lꝫ oēs ſint odioſe ſtricti iuris diuerſaꝫ hēant pe nam. Secus tn̄ ē in obligatōibꝰ naſcūt̉ ex ꝯtractu: qꝛ diuerſaꝫ ſortiunt̉ naturā ẜm diuerſitatē ꝯtractus qͣlitatē. Quedā em̄ ſunt obli. bōe fidei: q̄dā ſtricti iuris. Iteꝫ obli. fiūt ex maleficio: ſtatiꝫ obligāt ma leficio cōmiſſo: ſic aūt eſt in oblig. na ſcūt ex ꝯͣctu: ſꝫ dicerꝫ aliqͥs Nōne actio in­iurie diſſimulatōe abolet̉: q̄re ip̄o male ficio videt̉ malefactor obligatus. Rn̄. īmo dēres ꝯͣriū ꝯcludere: ſi em̄ abolet̉ diſſi mulatōe: nata fuit. Furtū ⁊c̄. Queſiui a legiſſatore qͥd eſſet furtū qͥd rapina ⁊c. Et ip̄e pͥmo ponit diffinitōeꝫ de furto di. furtū ē ꝯtractatio rei aliene īuito dn̄o: exponit nomē rei di. ſiue ip̄ius rei.i. ꝓpͥ­etatꝭ ſiue poſſeſſiōis iſtd̓ furtū cōiter fuit ꝓhibitū a lege diuina.ſ. p̄ceptū iſtd̓: furtū facies. dic̄. Manifeſtꝰ fur ⁊c. Sup̄ dictū ē furtoꝝ duo ſunt gn̄a. alid̓ ē furtū manifeſtū alid̓ manifeſtū. Sꝫ dn̄e qͥd ē fur manifeſtꝰ: dr̄ ī gͦco quē gͦci vo cāt ſic̄ volūt.i. ille dep̄hendit̉ ī ip̄o furto et ſolū ille ī furto dep̄hēdit̉ dr̄ fur ma­nifeſtus: ſꝫ ille ī eo loco vbi fecit furtū de p̄hēdit̉ dr̄ fur manifeſtꝰ: ponit de duo exēpla in lr̄a. Ulteriꝰ ſcire dēs ſi extra lo­cum furtū fecerit viſus fuerit re furti­ua vl̓ dep̄hēſus ī qͦcūqꝫ loco publico vl̓ uatō: vl̓ ab extraneo vl̓ a dn̄o an̄qͣꝫ ꝑuene rit ad locū vbi furtū ferre deſtinaſſet: fur manifeſtus dicit̉: veꝝ ſi ad locū deſtinatū re furtiua ꝑuenerit an̄qͣꝫ re furtiua p̄hendat̉ fur manifeſt dr̄. Sꝫ dn̄e qͥs ē fur manifeſtꝰ. Frater tibi patere dꝫ ex his diximus: em̄ ꝯtrarioꝝ eadē ſit di ſciplina: ſi pꝫ tibi qͥs ē fur manifeſtus: qͥs manifeſtus. ē manifeſtus hic non manifeſtus dr̄. hoc dicit. Furtoꝝ aūt ⁊c. Satis ſupͣ dictū eſt qͥd eſt furtuꝫ: