Seite
Primus De ſuſpe. tuto. vl̓ cura. et adiectione triginta dierū reſultet qͣꝫ ſpa cium qͥnquaginta dierum de equitate ita erit facienda computatio. vt illi qui habi tant vltra centeſimū miliare ad ſuas excu ſationes ꝓponendas nunquā minus ha beant qͣꝫ qͥnquaginta dies. ⁊ hec in tercia parte dicunt̉ vſqꝫ ad illum.§. Datus aūt tutor. Hic incipit quarta pars in qͣ ſic pōe caſum. Dn̄e: quidam in teſtamēto ſuo ha benti duo pr̄imonia in ꝓuincijs tutorē de dit ſic dicēdo. Ticium tutoreꝫ do pupillo meo: modo quero a vobis vtrū tenear ex illa datione adminiſtrare res exiſtētes in alia ꝓuincia in qua nō habeo domiciliū. videtur em̄ mihi ꝙ ip̄o iure nō debeam te neri de adminiſtratōe exiſtentiū in illa ꝓ­uintia: ita ꝙ nō ſit mihi opus aliqua excu ſatione vti. Ad hoc rn̄det iuſtinianus. Amice: tutor in teſtamento datus: ad vni uerſuꝫ pr̄imoniū pupilli datꝰ ītelligit̉. vn̄ dico ꝙ ip̄o iure non eſt liberatus ab onere admīſtrationis alterius ꝓuincie: ſꝫ ſi vis non teneri neceſſe habes earū noīe te excu ſare. Et hec dicuntur in quarta parte vſqꝫ ad illum.§. Qui tutelam. Hic incipit quī ta pars in qua ſic pone caſuꝫ. Dn̄e datus fui tutor cuidā pupillo: ⁊ admniſtraui tu telam eius ⁊ iam pubertate adueniente finita eſt tutela. modo idē adultus quon dam pupillus meus me petit in curatorē ſibi dari ⁊ iudex me inuitū cogere vult ſu ſcipere onus adminiſtratōis: ego quero a vobis quid iuris eſt in hoc caſu. Reſpon det imperator. Amice: iudex te ad hoc co­gere nō poteſt: qui em̄ tutelā alicuius geſ­ſit inuitus curator eiuſdem fieri nō cōpel litur: ⁊ hoc intantū eſt verū vt licꝫ teſtator qui in teſtamēto ſuo tutore dederit illum eundeꝫ curatorem ſe dare adiecerit: tamē in hoc caſu diuus ſeuerus ⁊ antoninus re ſcripſerunt illū inuitū nullomodo cogen dum eſſe adminiſtrationē cure ſuſcipere. Item ſi maritus fuerit datus curator vxo ri ſue ijdem principes reſcripſerūt eū poſ ſe ab onere cure ſe excuſare: licet admīſtra tioni rerum vxoris ſue ſe īmiſcuerit. ⁊ hec in quinta parte vſqꝫ ad illum.§. Si quis autem. Hic incipit ſexta ⁊ vltima pars in qua ſic pone caſum. Domine quidam da tus fuit mihi tutor: iſte tutor ad excuſatio neꝫ ſuaꝫ dicebat ſe habere tres liberos in vrbe cum non haberet niſi vnū vel duos forte ⁊ iudex admiſit eiꝰ excuſationē ⁊ ita falſis allegatōibus ſe excuſauit. dicatꝭ mi hi quid iuris eſt in caſu iſto. Reſpōdet im perator. Amice: qui falſis allegationibuſ ab onere tutele ſe excuſat non eſt liberatꝰ ab onere adminiſtratōis. īmo ex tempore dationis tenetur ⁊ ideo dico tibi ꝙ tutor tuus nō obſtante excuſatiōe ſua quā per falſas allegatōes obtinuit d̓ periculo ad miniſtratōis tibi tenet̉. ⁊ hec in ſexta ꝑte. De ſuſpectis tutoribus ac curatoribus Ontinuatio iſtius rubrice patet in hunc modum. Supra determi nauit Iuſtinianus qualiter tuto res vel curatores ab onere adminiſtratio­nis excuſantur: ⁊ quia quidam ſunt tuto­res vel curatores qui ſi vellent ab admi­niſtratione remouentur: idcirco de huiuſ modi tutoribus vel curatoribus hic intē­dit tractare. Vnde de his dicturus ſubi­cit rubricam de ſuſpectis tutoribus vel cu ratoribus dicens. Sciendum eſt ⁊cͣ. Ad euidentiam iſtius tituli diuidas titulum in ſex partes principales ⁊ planus erit. in quarum prima parte determinat iuſti­nianus vnde deſcendit crimen ſuſpitio­nis. In ſecunda parte determinat quis poteſt cognoſcere de crimine ſuſpitionis. In tercia parte determinat qui poſſunt accuſare de eo crimine. In quarta parte determinat qui poſſunt ſuſpectos tuto­res accuſare. In quinta parte determinat quis eſt ſuſpectus. In ſexta ⁊ vltima determinat quis ſit effectus criminis ſu­ſpitionis. Prima pars protenditur vſqꝫ ad illum.§. Datum eſt autem ius. Ibi in cipit ſecunda et durat vſqꝫ ad illum.§. Oſtendimus. Ibi incipit tercia ⁊ durat