![]()
Liber tibi ꝙ qͥcquid predictoꝝ animaliuꝫ ceꝑis tādiu tuo dn̄io ſubiectū eſſe intelligit qͣꝫ diu in cuſtodia tua detinet̉. ſed cū tuā cu ſtodiā euaſerit: ⁊ ī priſtinā naturalē liber tatē ſe receperit: in tuo dominio eſſe deſinit ⁊ rurſus ſicut prius occupati cōcedit̉ Sed dn̄e dicatꝭ mͥ quādo dicit̉ ſe recepiſſe in naturalē laxitatē vel libertatē. Ad hoc rn̄det. In naturalē laxitatē dicitur ſe rece piſſe cū vel omnino ꝯſpectū oculoꝝ tuoꝝ euaſerit: vel ita ſit in ꝯſpectu tuo vt īpoſ ſibilis ſit eius ꝓſecutio. vn̄ ſupertali que ſtione apud veteres multū fuit diſputatū ⁊ q̄ſitū. Quidā venator putatiti quen dam ceruū vulnerauit ⁊ mortale vulnus ei infixit: ita ꝙ ceruus vulneratꝰ capi poterat. Nā in caſu iſto dubitatur vtrū dominiū cerui vulnerati incōtinēti poſt vul nus infixuꝫ intelligat̉ titio vulnerāti ac quiſitū. Et certe quidā veteres dixerūt ſta tim poſt vulnus infixū hmōi ceruuꝫ vulneratū fieri titij vulnerātis. ⁊ tādiu eiꝰ dominio videri: qͣꝫdiu titius eū ꝓſequit̉. Et ſi titius eū ꝓſequi deſierit: dixerūt hmōi ceruū deſinere in dominio titij eſſe ⁊ rurſus occupati ꝯcedi. alij vero nō alit̓putauerūt hmōi ceruū fieri titij qͣꝫ ſi eū titiuſ ce perit. Sed dn̄e qͥd dicitis vos ſuper hoc. Certe dicit iuſti. Nos poſteriore ſentētiaꝫ tanqͣꝫ iuſtiorē cōfirmamus vt videlicꝫ ita demū intelligat̉ titij eſſe ſititius eū cepe rit multa em̄ ſolent accidere impedimen ta vt titius eū nō capiat. ⁊ hec dicunt̉ vſqꝫ ad illū.§. Apiuꝫ quoqꝫ. Nota ꝙ ius gentiū ē antiqͥus iure ciuili. Secūdo nota ꝙ beſtiarū alie ꝓrſus fere ⁊ in his hꝫ locū re gula. ꝙ primo occupati ꝯcedunt̉. vt. j.§. fere. alie ꝓrſus māſuete ⁊ in his hꝫ locuꝫ regula ꝙ vbicūqꝫ ſint: eius manet cuius erat ⁊ ſi qͥs lucrādi anīo occupauerit furtum cōmittit. vt in.§. Gallinarū. alie nec ꝓrſus fere nec ꝓrſus māſuete: ⁊ ī his habet locū regula qͣꝫdiu habent volūtateꝫ redeūdi eius manēt cuius erant. vt in.5. pauonū. Apiū quoqꝫ. In hoc. 6. ꝓſequit̉ in titulo iſto materia ſuaꝫ de ꝓrſus feris Et dicit ꝙ natura apiū fera ē ⁊ nō māſue ta. vn̄ apes ſi in arbore tua cōdeſcēderit anteqͣꝫ ate in alueo tuo fuerint īcluſe nō magis intelligunt̉ eē tue qͣꝫ volueres q̄ ī arbore tuā nidificauerūt. vnde ſi hmoapes in arbore tua cōcidētes aliqͥs alius incluſerit ip̄e earū dn̄s efficiet̉. ⁊ etiam ſi hmōi apes anteqͣꝫ a te fuerint incluſe an tiquos fauos in arbore tua vel in fundo tuo fecerint: qͥlibet eos eximere pōt. verū tamē ſi re integra p̄uideris aliquē ingrediētē in fundū tuū poteris iure ꝓhibere ne fundū tuū īgrediat̉. ſed ponamus. qͦd dā examen. ī immenſitas apiū euolauit de alueo meo in quo a me fuerat incluſuꝫ ego quero qͣꝫdiu dominio meo intelligit̉ eſſe ſb̓iectū. Ad hͦ rn̄det. ſi examē ex alueo tuo euolauerit tādiu intelligit̉ eſſe tuū qͣꝫ diu intelligit̉ eſſe in ꝯſpectu tuo. nec diffi cilis ſit ei ꝓſecutio. alioquin ſi euaſit con ſpectū tuū vel ita ſit in ꝯſpectu tuo vt diſ ficilis ſit eius ꝓſecutio occupati ꝯceditur ⁊ hec dicūt̉ vſqꝫ ad.§. illū. Pauonū. In iſto.§. tractat iuſti. de naturalit̓ feris accidētalit̉ tn̄ māſuetꝭ. Unde po. ſic ca. Dn̄e qͥdaꝫ habēt pauones et colūbas qͥ ex con ſuetudine ſolēt auolare ⁊ reuolare: modo q̄ro a vobis vtruꝫ natura huiuſmodi pauonū ⁊ colūbarum debeat cēſeri fera. Reſpōdet ꝙ ſic: nec obſtat quominus na tura pauonū ⁊ colūbarū fera cenſeatur ꝙ hmoi pauones ⁊ colūbe ex conſuetudine auolare ⁊ reuolare ſolent. Nā hoc idē faciunt apes. ⁊ tamen manifeſtū ē naturaꝫ earū ferā eſſe. Hoc ideꝫ eſſe in ceruis qn̄qꝫ ꝯtingit. Quidā enī ceruos ita māſuetos habent vt in ſiluis ire ⁊ redire ſolent. nemo tn̄ negare pōt naturaꝫ oīm ceruoꝝ in genere ⁊ etiā ip̄oꝝ ſinguloꝝ ſpecie feram eſſe. In his igit̉ animalibus accidētalit̓ māſuetis que ex cōſuetudīe ire ⁊ redire ſolent talis regula a iure cōprobata ē vt tā diu intelligantur tuo dominio ſubiecta eſſe qͣꝫdiu habuerit animū reuertēdi. Nā ⁊ ſi reuertendi animū deſerūt ī tuo domi nio eſſe deſinūt ⁊ occupati cōcedunt̉. Sꝫ 