![]()
Quartus De obliga. q̄ ex deli. na. vnde dicatur. Modo dicendum eſt quot ſunt genera furtoꝝ ⁊ dicitur ꝙ duo. Quia furtū aūt eſt manifeſtū: aut nō manifeſtū Immo diceret aliqͥs ꝙ qͣttuor ſunt genera furtoꝝ. Aliud eſt manifeſtū: aliud non manifeſtū: aliud cōceptū ⁊ aliud oblatū Et rn̄det ꝙ nō eſt ita. qꝛ cōceptū ⁊ oblatū ponūt ſpecies potius qͣꝫ genera. Et dubitatur ſuꝑ hoc qd̓ in iſto.§. dicit̉: ꝙ ſi extraneus viderit furē rē meā furtiue aſportan tem ꝙ ꝓpter viſionē extranei fur ille dicit̉ manifeſtus ⁊ ita actōe furti manifeſti tenetur mihi ad qͣdruplū: ⁊ ita ꝑ viſionē ex tranei mihi acqͥrit̉ actio: qd̓ eſt cōtra illud generale ꝑ liberā ꝑſonā nihil nob̓ acqͥri. Ad hoc dicūt quidā ꝙ hoc eſt ſpeciale in odium furti: ſicut ⁊ in odiū furis hoc ītroductū eſt ꝙ aliqͥs teneat̉ actōe furti perpe tuo: tn̄ alie p̄torie actōes penales ſunt an nales. Alij dicūt ꝙ in iſto caſu mihi acqͥritur actio ꝑ libera ꝑſonā: ſed ex delicto fu ris mihi acqͥrit̉ cū exinde vitat̉. Hoc dicit. Conceptū furtū ⁊c̄. Dixi iuſtinia. dn̄e: ſatꝭ vidi qͥd eſt furtū manifeſtū ⁊ ex cōſequen tia qͥd eſt furtū nō manifeſtū: ſed intellexi a vobis fieri mentōem de furto cōcepto ⁊ oblato: vn̄ quero Dn̄e qͥd ē furtū cōceptū Et dicit imꝑa. frater: hodie furtū cōceptuꝫ non eſt in vſu: olim tn̄ erat talis eiꝰ natura ꝙ ſi aliqͥs credebat rē furtiuā in domo ali cuius eſſe ad eā cū magna pompi. conueniebat ⁊ dn̄s domus ea reſtituere nolebat quāqͣꝫ nō eſſet fur dabat̉ tn̄ dn̄o rei cōtra eum actio furti cōcepti. Olim qͦꝫ erat alia ſpecies furti q̄ vocabat̉ oblatū ⁊ habebat olim locū actō furti oblati in tali caſu. po ne ſic. Quidā erat amicus meus ſpecialiſ et penes eū erat res furtiua depoſita: ipſe aūt videns ꝙ res furtiua cum magna dili gentia querebat̉: plus diligēs ſua honeſtatē qͣꝫ me penes merem illā furtiuaꝫ de poſuit. Deinde fuit res illa furtiua penes me inuēta: vnde teneor ego actōe furti cōcepti ⁊ ille qui penes merē illā depoſuit tenetur mihi actione furti oblati ad reſar ciendum quicquid illis ſoluero cōuentuſ actōe furti ꝯcepti. fuit ēt olī q̄dā actio que vocabatur actio furti ꝓhibiti que datur cōtra eū qui me ꝓhibuit querere teſtibus preſentibus reꝫ furtiuā quā in domo ſua eē dicebā ⁊ ad hoc exedicto p̄toris fuit in ſtituta actio furti nō exhibiti aduerſus eū qui rem furtiuā queſitā ⁊ penes eū inuen tam non exhibuit: ſed omēs iſte actiones videlicet furti concepti oblati prohibiti non exhibiti: que propter requiſitionē rei furtiue olim erant adinuente: hodie in de ſuetudinē abierūt: quippe cū hodie requiſitio rei furtiue locuꝫ non habeat eo ꝙ ho die omēs qui rem furtiuā ſic receperint ⁊ collocauerint: furti non manifeſti teneant̉ hoc dicit. Pena manifeſti ⁊cͣ. Queſiui a iuſtiniano que eſſet pena furti manifeſti. Reſpondet iuſtinianus ꝙ pena furti ma nifeſti eſt quadruplū. non manifeſti autē duplū. hoc dicit. Furtū autē ſit ⁊c̄. Queſiui a iuſti. qualiter fieret furtū. Reſpōdit dicens ꝙ non ſolū ſit furtū qn̄ aīo intercipiendi cauſa id eſt intrandi ꝓprietatem aliquis ammouerit: ſed cū aliquis rem inuito dn̄o cōtractat. vnde ſi creditor pigno re vtatur vel ip̄e depoſitarius re depoſita penes ip̄m vel res que ad vnū vſum conceditur: in omnibus his caſibus furtū ſit. Un̄ ſcire debes ꝙ illi qui habēt rē ſibi ad vnum vſum cōmodatā ſi in aliū vſuꝫ cōuertant: ita demū furtū cōmittūt ſi intelli gant inuito dn̄o hoc facere. ſꝫ po. qͥd ſi nō credāt ſe inuito dn̄o hoc facere ⁊ dn̄s hoc ratū habeat: ſit ne furtum in hoc caſu. Re ſpōdet ꝙ nō. vn̄ ad hoc ꝙ cōmodatarius cōuertatrem ſibi cōmodatā in aliū vſum qͣꝫ in eū ad quē cōmodata erat furtuꝫ faciat: duo exigunt̉ videlicet ꝙ credat ſe inuito dn̄o hoc facere ⁊ credat eū nō ꝑmiſſurū hoc dicit. Unde illud ⁊c. Supra dictū eſt ꝙ furtū nō ſit niſi cū cōtractatōe rei aliene et dn̄o inuito: ⁊ ita neceſſe eſt ꝙ duo concurrāt. ſcilicet ꝙ contractans credat ſe inuito dn̄o contractare: ⁊ ꝙ domino inuito cōtractet: ⁊ qꝛ ita eſt ideo querit̉ vtruꝫ veꝝ eſſet furtū cōmiſſum in tali caſu. Ticius 