Liber acceſſit ad ſeruū meū euꝫ ſolicitauit hoc modo. Dn̄e ſerue nequā vade furari dn̄o tuo res iſtas eis venias ad me ad ca­ſtrum meū: ego bene defendā te contra dn̄m tuū. Seruus autē ille acceſſit ad me dn̄m ſuū intimauit mihi oīa hec. Ego autem volēs ticiū in furto cōprehendere dixi illi ẜuo meo. Serue bone fidelis ſu per multa te cōſtituā: vn̄ volo res illas capias fugias ad ticiū ſolicitatorē. Ser uus aūt ille de volūtate mea res illas de tulit ad ticiū: venio poſtea res meas fur tiuas ſeu furatas ſimul ſeruo meo inue nio apud ticiū: facio in iudiciū cōueni­ri intēto cōtra tam actōem furti qͣꝫ ſer ui corrupti. Ex aduerſo aduocati ticij ip̄­virilit̓ defendētes dicūt ſe paratos oſtē dere neutra actōe iſtarū teneat̉. Innotu it em̄ iam nobis tota veritas: actione em̄ ſerui corrupti tenet̉ dicūt ip̄i: qꝛ ſeruus non eſt corruptus qꝛ non habet res illas me inuito ſꝫ magis me volēte iuſſu meo fuerūt ſibi deportate. Super iſta q̄ſtione olim fuit magna dubitatio: cōſtitutio tn̄ dn̄i iuſtiniani ſtatuit teneat̉ actōibꝰ am­babus: qꝛ qͣꝫtū in ip̄o fuit res illas inuito dn̄o contractauit: etiā ſeruū corrupit. Et ꝓpter hoc ſtatuit iuſti. p̄dictis duabus actionibus teneat̉ vt auferat̉ occaſio delī quendi: ne forte ſi iſte in caſu iſto impuni tus remaneret ex huius impunitate alij tēptarent ſeruos alienos corrūpere qui de facili poſſent corrūpi: qͣꝫqͣꝫ iſte bonus non fuit corruptus. hoc dicit Interdū āt ⁊c̄. In ſuperioribus eſt notatū qui ſeruuꝫ alienū corruperit furtū cōmittit: ſolū ſit furtū in ſurripiēdo nobis ſeruos nr̄os: ſꝫ ſi qͥs aliquē liberoꝝ nr̄oꝝ nobis ſurri­puerit furtū cōmittit. dicit. Aliqn̄ āt ⁊cͣ. Littera iſta poſita fuit ꝓpt̓ quoddā verbū qd̓ vidiſtis poſitū ſup̄ in diffinitōe furti. Sup̄ em̄ dictū eſt furtū eſt ꝯtracta tio rei aliene: ex videt̉ poſſet fieri furtū in re ꝓpria: vt ſi ſuā ꝓpriā quam qͥs creditori obligauit ſubtraxerit. dic̄ Interdū furti ⁊c̄. Scire dēs qn̄qꝫ tenet̉ ille furtū facit: hocreꝑit̉ in illo cuiꝰ oꝑe ꝯſilio furtū factū ē cuiuſmodi eſt ille de manu tua pecunia ſeu nūmos excuſ ſerit: ab alio ſurripiūt̉. Et ēt tibi volēti euadere reſiſtit vt alius res tuas raperet: necnō ille pāno rubeo vl̓ aliqͦ alio oues vel boues fugauerit: vt alius ſb̓igēs eas ſurriꝑet: veꝝ ē ſi eo aīo fecerit vt alius eas ſurriperet: ſi em̄ laſciuiā fece­rit vt ab aliqͦ alio ſurriꝑent̉: tūc tenet̉ act. fur. ſꝫ lege acqͥl̓. di. aūt ita ope­vniꝰ alt̓ furtū fecerit ābo act. fur. tenent̉: et caue tibi bn̄ ſcias lr̄am naturā diſtin­guere: qꝛ qd̓ dictū ē ille cuiꝰ ope ſit fur tum tenet̉ actōe furti: ītellige de eo opeꝫ expreſſam p̄buit: ſicut ſi aliqͥs furtū volē­teꝫ facere ſciēs ip̄e facturus et accōmo dauit ſcalas vt feneſtrā aſcēdat frangat naꝫ alit̓ vult littera ſequēs. ſcꝫ ille p̄­bet ꝯſiliū tm̄ faciēti furtū furti actōe te neatur: veluti ſi aliqͥs ſolū ꝯſiliū dederit alicui faciēti furtū: qꝛ tūc act. fur. tene­bit̉. dicit ita hēs ī.§. tres caſus: vnꝰ eſt qn̄ aliqͥs ope vel ꝯſiliū exp̄ſſum p̄buit furtū faciēti. ſcd̓s qn̄ opē vel ꝯſiliū tacitū tercius qn̄ ſolū ꝯſiliū opē. In pͥmis duobꝰ caſibꝰ tenet̉ act. fur. in tercio tenet̉ dicit. Hi ſunt. Pone. Meus filiꝰ vel ẜuꝰ meꝰ cōdicē meū in ſurripuit: nūqͥd poſ ſuꝫ ꝯͣ agere act. fur. Rn̄.. res tn̄ ip̄a ī furtiuā cam deuenit: vn̄ nec ſucapi pōt an̄qͣꝫ ī dn̄i ptāteꝫ ꝯuertat̉. ſi tn̄ aliqͥs filio meo vl̓ ẜuo furtū faciēti ip̄e ꝯſiliū opē dederit tenebit̉ act. fur. dic̄. Furti aūt ⁊c̄. Dixi legiſlatori. dn̄e bn̄ video ī qͥbꝰ pōt fieri furtū: qꝛ nedū ī re aliēa: ſꝫ ī re ꝓpria. Sꝫ dn̄e deo cui ꝯpetit actio furti. Ipſe rn̄. d. act. fur. ꝯpetit ei cuiꝰ ītereſt re fu iſſe ſurreptā qͣꝫuis ſit dn̄s rei ſurreꝑte. qꝛ ēt ip̄i dn̄o rei ꝯpetit niſi eiꝰ īterſit fur tum ſctm̄. vn̄ ſi creditori res obligata ſurripiat̉ dn̄o rei.ſ. debitori ꝯpetit actō furti ſed magis ip̄i creditori: qͣꝫuis em̄ cre­ditor hēat actionem ꝑſonalem per quam poſſet a debitore ſuum conſequi ſi ydone us fuerit debitor tamen tutius eſt ei pi­