Quartus De lege acquilia. linquit grauius delinqͥt grauius pu­nitur. Cōtra hoc aūt ē ſolū ꝓpt̓ ani malia occiſa tenet̉ qͥs pͥmo capite ſꝫ etiam tercio vt ꝓpter animalia ſunt de nūero pecudum. ſꝫ ad pōt dici plus delīquit hoīem occidit ad imaginē dei ſcūs eſt qͣꝫ aliud animal etiā plus delinqͥt qui animal occidit qd̓ de pecudū nūero ēqꝫ aliud animal ſicut canē vel ferā beſtiā. ta les aūt ſunt pͥmo capite tenēt̉ plus puniri debēt. Ceterū placuit ⁊c̄. Scire de betis tūc demū hꝫ locū actio. l. acquil. directa de corꝑe ſuo aliqͥs dānū d̓derit in corpus. qn̄ aūt aliqͥ alio modo qͣꝫ corꝑe ſuo aliqͥs dānū dederit ī corpus: hēbit tra ip̄m act. l. acqͥl. vtilis locū. veluti ſi ho mineꝫ alienū aut pecus ita īcluſerit vt fa me necaret̉. ſil̓r in alijs exēplis poſitis ī lr̄a. ſꝫ qͥd dicemus de illo ẜuū alienum in fluuiū deiecit is ſuffocatꝰ fuerit. Rn̄. ē dubiū quī corꝑe ſuo ī corpus dam dederit. īo act. l. acqͥl. tenet̉. ſꝫ domīe qͥd ſi alicui dānū datū fuerit a corꝑe in corpus. vtputa ſi aliqͥs miſericordia ductus ẜuū alicuius ꝯpeditū ſoluerit vt effugiat: qͥd dicemus ī iſto. Rn̄. ne qꝫ dabit̉ in hoc caſu act. l. acquil. dirca nec vtilis ſꝫ act. ī factū ſubſidiaria dat̉ pro­damnis que. l. acqͥl. non ꝯprehēdūturte­nebit̉. hoc dicit. De iniurijs Rubrica. Oſt alia pͥuata delicta de iniurijs ponit dn̄s iuſti. qd̓ ē pͥuatū delictū tn̄ ꝯpetit cuilibꝫ ſꝫ iniuriato. Genera­lit ⁊c̄. Queſiui a iuſti. dicat̉ fieri iniu riā. Et rn̄det. d. generalit̉ dicit̉ fieri iniu ria qd̓ iure ſit. ita ponit̉ hic aūt pͥua­tiue. Specialit̉ aūt dicit̉ iniuria ꝯtume lia: a cōtemnēdo dicta quā greci appella­bāt ſicut voluerūt. qn̄qꝫ aūt ſpālit̓ dr̄ cul­pa. ſicut ſumit̉ in act. l. acquil̓. vbi ponit̉ damnū iniuria datū.i. culpa faciētis da . Tercio ſumit̉ iniuria iniqͥtate vl̓ iniuſticia. vn̄ pretor vel iudex cōtra aliquē ꝓnūciat: ille contra quē iudicatuꝫ ē iniuriā accepiſſe dr̄ ſiue iniuſticiā. In­iuria aūt ⁊cͣ. Scire dēs in pͥncipio lꝫ in­iuria quattuor mōis ſumat̉ vt ex p̄cedēti reſpōſo liquet. Attamē in toto iſto titulo ꝓprie ſumit̉ iniuria cōtumelia. Volui ergo ſcire a legiſlatore quō d̓r iniuria ſiue ꝯtumelia ꝯmitti. Et rn̄det dicēs. ſo­ ꝯmittit̉ iniuria qͥs pugno pulſatus fuerit aut fuſtibꝰ ceſus vl̓ v̓beratus. ſꝫ etiā ſi alicui ꝯuiciū aliqd̓ dictū fuerit. Itē plꝰ dico ſi aliqͥs vellet poſſidere bona ali­cuius tāqͣꝫ bona debitoris ſui ſciēs ni­hil ſibi debere iniuriā ꝯmittit. Idē dico ſi aliqͥs ad infamiā alicuius libellū ꝯpo­ſuerit aūt ſcripſerit aut ediderit iniuriaꝫ ꝯmittit. ſi aliqͥs pudicitiaꝫ alicuius bone matrone attēptauerit vl̓ matrifa. aſſocia tus fuerit vel p̄textatū.ſ. maſculū vl̓ pre­textatā ſcꝫ feminā affectatꝰ fuerit. alijs pluribꝰ mōis. hoc dicit. de p̄textata auteꝫ de qua in iſto titulo ſit mētio: antiqͥ diuer ſas fabulas notauerūt. ſꝫ dn̄s Io. eius ſequāces dicebāt hoc nomē ꝑtexta ha­buit ortū a qͦdā nobiliſſimo iuuene filio ſenatoris. Referebat em̄ qͥdam nobiliſ ſimus vir quēdā filiū habebat. xiiij. an. vel. xv ꝯtigit autē quadā die ſecutꝰ fuit patrē ſuū ad capitoliū ibidē pr̄e ſuo int̓fuit. vbi pat̓ eius alijs ſenatoribus de ſecret vniuerſi orbis tractauerat. Fini to ꝯſilio iſte tanqͣꝫ puer reuerteret̉ do­mumat̓ eius queſiuit ab ipſo vn̄ veniſſet Qui rn̄dit fuit cuꝫ patre ſuo in conſilio vbi pat̓ eius vniuerſis alijs ſenatoribꝰ tractauerat de ſecret multꝭ. Mox mat̓ eiꝰ more mulierū cepit a puero ꝑſcrutari qͥd ī cōſilio illo: de quo tractaſſent. puer iſte quāqͣꝫ iuuenis nihilominꝰ diſcretus cogi­tans qꝛ eſſꝫ bonū ꝯſiliū ſenatoꝝ mr̄i re uelare: cepit dicere matri totū ꝯſiliū fu iſſet qͣliter pater eiꝰ pullos matris ſue poſ ſet diſſipare. qꝛ multos habebat: domuꝫ aūt reuertēte patre ſuo incōtinēti dixit ei mulier īflāmata. Bn̄ ſcio qͥd in ꝯſilio ve­ſtro feciſi hodie. Machinati eſtis in mor pulloꝝ meoꝝ. Dn̄a dixit ſenator. qͥs tibi hoc intimauit. Quern̄dit: filius meus liij