Seite
Proemium Oannes. gratioſum hoc nomen per interpretatiōes de­eſt neceſſaria principis poteſtas ad inſerēdas virtutes ⁊ vitia extirpāda. Pa riuatiōes vel etymologias extollere non eſt meuꝫ: ſuſpi­tet ergo ꝙ in his tribꝰ exordijs nulla eſt īculcatio ſuperfluitas vel repetitio: tionis ratio patet. Eſſet etiaꝫ hoc refricare notiſſima: in­quomodo autē exordientiū propoſito predicta conueniāt: per ſe patet. c Iuris. humani. poſitiui ſit canonicū vel ciuile: ſynodale vel municipale. apoſtolatu tamen hoc nomen ſuper cetera viguit. xxij. eſt naturale vero vel diuinū: morale eſt īmutabile. v. diſtin. in pͥn. Et eſt perfe­enim ipſe qui loquitur: cū tamen reliqua romanoꝝ pon ctuꝫ quia manauit ab illo qui tificum nomina. xi. non non nouit imperfectum opus: tranſcenderunt numerū de bap. maiores. verſi. ſed ad ad quem etiaꝫ ſolius be nedicti nomē aſcēdit: in­huc. d Sanctio. hic ⁊. jͣ. v̓. hic ſa­ter canoniſtas ēt cōmen ne. late ſumitur. nam ponitur tarios hoc nomē viguit ſtricte pro cōſtitutione penali. Habuimus eniꝫ Ioan­vt no. iij. di. in ſūma. nē theotonicū p̄ferēduꝫ: e Perpēſo. quaſi ꝑfecte pen nō ex ordine ſꝫ ex fructu: ſāto ⁊ deliberato. habet̉ ſimi­Ioānē galen̄. vulteranū le verbum de pac. c. vlti. circa Ioānē biſpanū. Ioāneꝫ mediuꝫ li. vi. fauentinum. Ioannē de l Digeſta. alibi dicit̉ deco­faucona. Io. d̓ anchona cta. xxxv. q. ix. apl̓ice. ⁊ hec be­Ioannem de deo etiam ne conueniūt. de conſe. di. v. hiſpanum. Ioanneꝫ de ne tales. c. pe. lāguicella ceſenenaten̄. g Uarietatē: ſumi potuit de Ioannē monachū cardi cor. aucͣ. de re. ec. nō alie.§. vt nalem. ego etiaꝫ qui mi aūt ī pͥn. col. ij. ⁊ de īſtru. cau. nor ſum inter. xij. docto poſt prin. col. vi. res collegij bononie. me ruꝫ ſubuerſio in clero ⁊ populo fre Incipiunt conſtitutiones Cle h Machinatōes. qͣſi aſtuta quartū fuiſſe Ioannem: quenter obrepitᵖ: neceſſaria eſt ſu mentis pape quinti vna cum ap ingenia. quid eſt eniꝫ ꝙ homo tunc inter eos cōmenta perioris auctoritas: vt tam per de ſemel deditꝰ malicie nō adin­paratu domini Ioannis andree. tores ſolus: ſed īter com terminationisq oportune ſuffra­ueniat: in auc̄. vt hi qui ſe ob­mentatores decimus: ⁊ phi. poſt prin. col. vi. denigro forte papirum gium tollat ambigua: lites aufe­Oānesᵏ ep̄s ẜu i Nodoſe. de ver. ſigni. cum non dignū occupare mē rat: altercationesʳ dirimat: et ob­ſeruorū dei: dile­olim. ⁊ de reliqui. c. vno ī pͥn. branam. Et quia proui ſcura ſuccidatᶠ: quam per cultoris ctis filijs: doctori lib. vi. patet hic in exordio etiā prouidi ſarculumᵗ extirpet vicia: ⁊ bus ⁊ ſcholaribꝰ k Ambiguitatis. de triplici compoſitores iuriuꝫ vix vniuerſis bono­virtutes īſeratᵖ: corrigat exceſſus: ābiguitate iuris facti ⁊ perſo­poſſunt tam clarum cer moreſqꝫ reformetˣ. Hecʸ ſane ne. no. xxxiij. di. c. fi. nie ꝯmorantibus tumqꝫ ſtatuere: quin du Uix īnuit fieri poſſe. d̓ cog. bia multa relinquant ex felicis recordationis Clemens pa ſaluteꝫ ⁊ apl̓icam ſpi. c. ij. cuſabilis ero: ꝙ ī hac pri paᶻ. v. predeceſſor noſter pruden­benedictionem. Qm̄ᵇ nulla iu­m Mederi. facit ī auc̄. h̓ cō­ma lectione vel gloſatio ter attendens et prouide cupiens risᶜ ſanctioᵇ quātūcunqꝫ perpenſoⁱ ſtitutio Inno. con. in prin. col ne ſingula nō perfecte ri deformatoruꝫ reformationē pro digeſtaʳ conſilio ad humane natu la. viij. mantur. Nam etiam in ſpicere: ſoluer̄ difficilia: ac ſanctio re varietatemᵍ ⁊ machinationes n Pro cliui. xx. q. iij. ꝓcliuꝰ rebꝰ experimur que na­nes queſtionibus ac negocijs īmi facit. xij. qō̓e. j. c. j. ⁊ in auc̄. de eius īopinabiles ſufficit: nec ad de turaliter generantur: ꝙ mo.§. ſi ꝗs igitur ad fi. col. j. nentibus conſonasʳ promulgare. in eis paulatiꝫ de imper ciſionem lucidam ſue nodoſe am ⁊ dicitur procliuus: quaſi pre fecto ad perfectuꝫ veni­ Dudum neduꝫ in concilio vie biguitatis attingit: eo preſertiꝫ ꝙ ceps promptꝰ facilis vel incli­tur: ſic ⁊ qui d̓ veritatis nenſi quintiam anteᵛ ⁊ poſt ipſuꝫ vir. aliquid adeo certuꝫ clarumqꝫ nabilis. cognitiōe a principio pa concilium conſtitutiōes plurimas ſtatuitur: quin ex cauſis emergen o Senſualitas. de hac de ſa ruꝫ attingūt poſtea qua edidit: in quibus multa vtilia ſta tibus: quibus iura iam poſita me cra vncti. c. vno. v̓. ī v̓tice. ⁊ ꝑ ſi pedetentim ad quan­tuit atqꝫ ſalubria: ⁊ nonnulla du deriᵐ non poſſint: in dubium reuo hāc appetimꝰ delectabilia cor dam plenioreꝫ veritatis pori: ⁊ fugimꝰ nociua. nec oīo bia in iudicijs ⁊ extra frequentata cetur. Quia etiaꝫ ab adoleſcen menſuram perueniunt. pōt extīgui: ve dicam. jͣ. de he Igitur ſub hoc excuſatio deciditʳ. Et licet eas collectas tia viri prodliuiⁿ ad malum ſenſua re. ad noſtram. v̓. ij. nis clypeo: lꝫ varijs oc­in vnuꝫʳ volumen ⁊ ſub congruis litasº humana d̓clinat: per qd̓ mo Obrepit. quaſi latēter ſub cupatus: per fiduciaꝫ cle intrat: ⁊ idem verbum. lxi. di. mētie diuine has clemē­nullus inuitis. ⁊ de cele. miſſ. tinas gloſandas aggre cum creatura. ⁊. jͣ. de ſta. mo. dior. Eſt autem ſciendū ne in agro in prin. ꝙ iſte dominus Ioannes pontifex induſtrioſus ⁊ mūdus: ſimoniam fu Determinationis. facit. jͣ. de elec. ne romani in prin. gans ⁊ iuſticiaꝫ amans: ſcientia magnus: ſtatura puſillus: ꝯceptu ma Altercationes. quo ad verborum certamina. gnanimꝰ: prius Iacobus vocabatur. De hac vero mutatione nomīs Succidat. reſpicit qd̓ prius dixerat vſqꝫ ad v̓. qꝛ ēt. qd̓ dicit̉ ī ipſo v̓. qꝛ. ⁊ alijs que ad ſalutationē hanc reſpiciūt: dic vt no. in ſalutatiōe glo. li. Sarculū. inſtrumentū quo euellūtur male ⁊ inutiles herbe que naſcūtur vi. diuido autem hoc proemiū preter datam in quattuor partes: aut in inter bonas. quod bon̄. vocāt roncare. Eſaias. vij. in fi. Uepres ⁊ ſpine ī vni­duas: ⁊ ſecūdaꝫ in tres vt ibi. In prima ponitur ſalutatio: vſqꝫ ibi: quo uerſa terra: ⁊ omnes mōtes ſarculo ſarcient̉. ⁊ primo reguꝫ. xiij. in fi. Deſcen niam. ibi exordiū: vſqꝫ ibi: ſane. ibi narratio: vſqꝫ ibi: vniuerſitati. ibi dit omnis iſrael: vt acueret vnuſꝗſqꝫ vomereꝫ ſuū ligonē ſecuriꝫ ⁊ ſarculum cōcluſio: vſqꝫ in fi. differētiā inter fullonem ⁊ ſarcinatorē. inſti. man. in fi. b Quoniā nulla exordiuꝫ. Eſt ſciendum ꝙ Cle. ſuo exordio ad inſtar Inſerat. hiere. j. de maio. ⁊ obe. ſolite. v̓. potuiſſes. Innocētij. iiij. ⁊ Greg. x. narrabat quomodo ꝯſtitutiones quaſdā ante Reformet. de accu. ſicut olim. concilium: ⁊ in conci. vien̄. ⁊ poſt conciliū promulgauerat quibus preci y Hec ſane. narratio ponēs ⁊ cōmendās actum clemētis: illius etiam pro­piebat vti in iudicijs ⁊ ī ſcholis. Ioānes aūt deciſo ſub bulla illa ꝓemio priam tarditatem excuſans. clemētis: ponit proemium ſuum cum exordio. Sed cum habeamꝰ tria z Papa.i. admirabilis. ⁊ dicit̉ a pape qd̓ eſt interiectio admirantis: ⁊ ve­exordia Greg. xi. bonifa. vij. Ioan. xxij. in quo differāt videamꝰ. ⁊ di­re admirabilis. qꝛ vices dei in terris gerit: inde dixit ille anglicus ī poetria co ꝙ Grego. ī ſuo exordio prīcipaliter oſtēdit qualiter emanauerit ius noua. papa ſtupor mūdi ⁊ circa finē. Qui maxima reꝝ: nec deus es nec homo poſitiuuꝫ. ⁊ ipſius iuris effectū. vt ibi plenius dixi. Bonifacius in ſuo quaſi neuter eſt inter vtrūqꝫ. Etymologia vero nominis eſt.i. pater patrū. exordio recognouit. ꝙ ex debito regiminis ſibi cōmiſſi habet intendere ⁊ Conſonans. iiij. di. erit auteꝫ. ſubiectoꝝ cōmodis: qui dicit ſe ſollicite facere noua iura condēdo ⁊ anti ꝯ Ante. iſte ſole emanauerūt ante conciliū. de iudi. duduꝫ. de īmu. ec. quo qua declarādo: vt tollat ipſoꝝ lites ⁊ ſcādala. Io. aūt in hoc exordio vo niam. de ſen. excō. ex frequētibus. relique omnes in cōcilio vel poſt conciliū: lens excuſare multiplicationē cōſtitutionū ⁊ voluminū quibꝰ prouidet vt in ipſarum ſubſcriptionibus patebit. eccleſiaſtes vlti. c. ſic dicēs: faciēdi ꝯſtitutiōes ⁊ volumina ⁊ libros nul ꝝ Decidit. concor. proemium Grego. ix. lus eſt finis. ⁊ dicit ꝙ prīcipis auctoritas neceſſaria eſt ꝓpter duo. Pri In vnū volumē. nō tamen ſub nomine libri: vnde male dicūt qui allegāt mo qꝛ ius poſitiuū quantūcunqꝫ nature certe ⁊ clare ꝯpoſitū: non ſuffi­vij. librum. nam ſi ſub nomine libri cōpoſuiſſet ꝯſtitutiōes que emanauerunt cit ad emergētes: propter qd̓ oportuna eſt ⁊ neceſſaria declaratio prin poſt compillationē ſexti. iuxta morem inſerte fuiſſent. Item hoc expreſſiſſet: vt cipis. Secūdo qꝛ homo ꝓnus ad malū facile mores ſubuertit: ꝓpter qd̓ A ij