Tertius De reliꝗis ⁊ venera. ſan. 3 7 ad eum ꝑtinēt. gͦ ēt ſancti cū eis nulla rectitudo d̓ſit hoc volūt. oꝫ igitur deus cordis locutionē cognoſcit: fruſtra igit̉ vox oris adiūgit̉: facit. xxxviij. d. ꝙ vota hoīum or̄ones ⁊ deuotiōes in verbo cognoſcāt. Nam ad eoruꝫ ſedulo. dicūt theologi ꝙ cōis or̄o que ſit ꝑ miniſtros eccl̓ie. xij. q. i. duo ſunt. ī gloriam ꝑtinet ꝙ auxilium egētibꝰ prebeāt ad ſalutē. Sic.n. dei cooꝑapͥn. in ꝑſonā totiꝰ populi: vt īnoteſcat ei ꝓ quo ſit mertio ex īſtitutiōe dꝫ eſſe vo tores efficiunt̉: ⁊ ſi dicis ſolus deus cognitor ē cordiū: d̓ ſimo. tua. ī fi. cū calis. Sed ſingularis quā ꝗs ꝓ ſe vel alio porrigit de neceſſitate nō eſt vocaꝯcor. ſꝫ or̄o ꝯſiſtit in corde. gͦ ⁊c̄. rn̄deo ꝙ cordium cogitatiōes ſolus deus lis: adiungitur tamen vox triplici ratione. Primo ad excitandū īteriorē denouit per ſeipſum: ſꝫ tm̄ uotiōem: verbis eniꝫ ⁊ ſignis alij cognoſcere pn̄t quan noſ ipſos interius excitamus tuꝫ eis reuelat̉: vel ꝑ viad ſanctum deſiderium augē ⁊ alia deuotionis ⁊ pietatis opera tideꝫ. Qui autē in primisᵇ ipſius fe ſionē verbi: vel alio mō. dum dicit Augu. ad probaꝫ. taliter ſe ſtudeant preparare: ꝙ hu ſti veſperis īterfuerint ſimiliter cē Fatendū gͦ ꝙ or̄ones qͣs Secundo ad redditionem de ius precioſiſſimi ſacramenti mere. tū. Qui vero in ſecundis totidem. ad ſcōs verbo vel corde biti.ſ. vt ſeruiat orans deo ẜꝫ antur fieri participes illa die: poſ illis vero qui pͥme tertie ⁊ ſexte no dirigimus: deo manifeſe totū.ſ. corde ⁊ corpor̄. d̓ ꝯſe. ſintqꝫ ipſum ſuſcipere reuerenter: ne ac ꝯpletorij officiis interfuerint ſtante cognoſcunt. De di. v. nunꝙͣ. Tertio ex qͣdā re ac eius virtute augmētuꝫ conſequi ꝗnto dic ꝙ porrigenda ē ꝓ qualibet horarum ipſarum qua dūdantia ab aīa ī corpꝰ ex ve ꝑ bn̄ diſpoſituꝫ cōtritum gratiarum. ¶ Nos enim chriſti fi bemēti affectiōe. Un̄ pſal. xv. dragintaʳ. Illis autem qui per oc⁊ penitentē. Nā cū is qui Letatū ē cor meū ⁊ exultauit. deles ad colendum tantum feſtuꝫ tauas illius feſti matutinalibus veſ diſplicet ⁊c̄. iij. q. vij. iumatthei.vj. ibi. cū oraueris ī ⁊ celebrandum donis volentes ſpi pertinis miſſe: ac predictarum hodicet. xlix. diſt.§. i. vbi ēt tra cubiculuꝫ tuū: ⁊ clauſo ho ritualibus animare: omnibus ver̄ rarum officijsᵍ interfuerint: cenno. an or̄ones malorum ſtio ora pr̄eꝫ tuū in abſcondito penitentibus ⁊ confeſſisᵍ: qui matum dies ſingulis octauarum ipſa ꝓſint his ꝓ ꝗbus orant: ⁊ vt dicit Caſſianꝰ Intra cututinali officio feſti in eiuſdem ecdle cōpetit aūt orare ēt ſūme rum diebus de omnipotentis dei biculū oramꝰ cū a cogitatōuꝫ ꝑfectis: vt dicā. jͣ. d̓ her̄. ſiaᵇ in qua idem celebrabitur inter miſericordia ac beatorum apoſto ⁊ ſollicitudinuꝫ ſtrepitu corde ad nr̄m. ver. ij. De hoc remoto ſecrete: ⁊ familiariter fuerint centuꝫᵉ. Qui vero miſſe toloruꝫ eius petri ⁊ pauli auctoritate aūt dubitat̉: an exaudiat p̄ces nr̄as ſoli deo referamꝰ: ⁊ deus peccatores orātes. facit qd̓ no. xli. di. parſimoniā ar. ꝙ ſic..i. q. i. ipſi ꝯͣ: ea. ⁊ Augu. de ſermone dn̄i. Ui q. ſiꝗs inꝗt. v̓. ad hec oīa. ⁊. c. ſacroſancta. dicit thomas ꝙ ſi peccator pe deri ab hoībꝰ nō eſt nephas: ſed id agere vt ab hoībꝰ videaris. recipit enī ille tit aliꝗd inquātū peccator.i. ẜm deſiderium peccati nō audit̉ a deo ex mi mercedē ſuā. de pe. di. ij. cauēdū. or̄ones.n. pͥncipaliter ſunt in eccl̓ia faciende ſericordia: ſed qn̄qꝫ exaudit̉ ad vindictā: dū permittit̉ amplius ruere in de pur. poſt par. c. vno. de īmu. eccle. decet. li. vj. sͣ. ea. cōpil. de cele. miſ. c. i. ſꝫ peccata. Un̄ ẜm aug. deus quedaꝫ negat ꝓpitiꝰ qͥ ꝯcedit iratꝰ. Sꝫ ſi pecvt dicit beatus ber. li. mediationū. Ubicūqꝫ fueris īfra temetipſum ora: ſi lōcatoris or̄o ꝓcedit ex deſiderio bone nature deus exaudit: nō qͣſi ex iuſtige fueris ab oratorio nō queras locū qm̄ ipſe locus es. Ur̄ ꝗbuſdā ꝙ fieri decia: qꝛ talis nōmeret̉: ſꝫ ex pura miſericordia: ſi tn̄ alia in or̄one concurbeat ad oriētē: ſed cū deus ſit vbiqꝫ ad oēm partē poſſumus ad eū orare: eqͥ tn̄ rant: de quibus īfra dicet̉. De ſexto ſciēdū ꝙ orare debemꝰ principaliter oramus ⁊ miſſe facrificiū facimus verſus oriētem. de hoc. xj. di. eccl̓iaſticarū. ſalutifera. matth. vj. Primū querite regnū dei ⁊ iuſticiā eiꝰ: ⁊ lꝫ valeriꝰ De vltimo dicēdum ꝙ or̄onis effectꝰ eſt duplex: hꝫ.n. virtutē merēdi ⁊ īpetrā li. vij. dicat ꝙ ſocrates qͣſi quoddā humane ſapientie terreſtre oraculum di. primū dupliciter. Primo qꝛ vitat̉ ꝑ eā tētatio. Hieronymꝰ ſuꝑ mattheū nil vltra petēdū a dijs īmortalibus arbitrabatur ꝙͣ vt bona tribuerent. xiiij. In tentationē intrat qui orare negligit. ⁊ Aug. Oratio ē orāti preſidiū Patet tn̄ ex or̄one dn̄ica ꝙ ēt aliꝗd determinate petere poſſimus. Un̄ abuerſario incēdiuꝫ: angelis ſolatiū: deo gratū ſacrificiū. Nā pͥncipal̓r vꝫ ꝯͣ Augu. ad ꝓbā dicit: ꝙ ad deuꝫ id lꝫ orare qd̓ lꝫ deſiderare: dicens ꝙ or̄o vitia ſpūalia. Un̄ Hierony. ſuꝑ matthe. xvij. hoc genꝰ denōioꝝ nō eijcit̉ niſi dn̄ica oſtendit ēt tēporalia a deo peti poſſe: dū dicit panē nr̄m quottidia ī or̄one ⁊ ieiunio: qd̓ ēt hr̄ matthe. ix. dicit ſic. Nō ſanat oculum qd̓ ſanat calca nū ⁊c̄. tenēt gͦ theologi ꝙ tꝑalia a deo orādo petere poſſumꝰ: nō vt fineꝫ neū. Ieiunio ſanant̉ peſtes corporis: or̄one v̓o ſanant̉ peſtes mētis. Scd̓o qꝛ ꝯſtituimꝰ in illis: ſꝫ vt ſint admīcula beatitudinis ꝯſequēde: vt.ſ. qͣſi inꝓcedit ex radice charitatis. penes quā ꝯſiſtit oē meritū: ⁊ ē fons viuꝰ ⁊c̄. d̓ pe. ſtrumētaliter nobis deſeruiāt ad ſuſtētationē vite corpoxalis exercēde ad di. ij. charitas. ij. de regula. lꝫ in fi. De v̓tate īpetrādi ꝓbat̉. xxiiij. q. viij. ī qͣli actus virtuoſos facit.i. q. iij. ſiꝗs obiecit. ⁊ qd̓ dixi de regula. Ioā. in op bet. sͣ. ea. cō. d̓ electiōe: ne romani ī fi. Mar. xj. qd̓cūqꝫ orātes petitis credite po. ij. De ſeptimo ſcias ꝙ hoſt. ī p̄di. v̓. ponit. xiij. qͥ reꝗrunt̉ in or̄one.ſ. qꝛ accipietis. Un̄ per or̄nē reuelant̉ ſecreta diuina. vij. q. i. ſi gͦ. Boe. dic̄ n̄ fru ꝙ ſit fidelis: ſecura humilis ⁊ diſcreta: d̓uota ⁊ verecūda: ſecreta. pura: la ſtra in deo ſpes pōit̉. p̄ces.n. q̄ recte fiūt īefficaces eē nō pn̄t: ⁊ beatꝰ ber. li. me chrymoſa: attēta: cōis: feruida: oꝑoſa ⁊ aſſidua. Sed tu ꝙͣtū ad pn̄s mē ditatiōuꝫ. Ex duobꝰ vnū īdubitāter ſꝑare d̓bemꝰ: aut dabit nobis qd̓ petimꝰ brū ꝑtinet breuiter dic ꝙ modus orādi reꝗrit humiliationē corꝑis: d̓uoaut qd̓ nouit eē vtiliꝰ. Et aug. ti. d̓ ſen. ꝓſperi. dic̄ ꝙ orās miẜicorditer audit̉ tionē cordis: attētionē ⁊ breuiloquiū. de primo eccle. lxxv. Or̄o humilian ⁊ miẜicorditer nō audit̉. Quid.n. īfirmo ſit vtile magis nouit medicꝰ ꝙͣ egro tis ſe penetrabit nubes: de elec. vbi ꝑiculū.§. pe. li. vj. ⁊ Cyprianus. lib. tus. De his valeriꝰ. li. vij. c. ij. dicit ꝙ votis ſepe expetimꝰ qd̓ nō īpetraſſe me de or̄one dn̄ica. Sit orātibus ẜmo cū diſciplina ꝗetē ꝯtinēs ⁊ pudorē: in liꝰ foret: ⁊ ponit exēpla dicēs. Diuitias appetis q̄ ml̓tis fuerūt exitio. honor̄s curuatio tn̄ vel corporis humiliatio nō refectiōis ſꝫ deuotiōis obtētu fie ꝯcupiſcis ꝗ ꝙͣplures peſſundederūt. regna tecū ipſa voluis quoꝝ exitꝰ ſeperi dꝫ: vt dicit caſſianꝰ: ⁊ facit. viij. q. i. ſciēdū. C. d̓ his qui ſpō. mu. ſu. numero miſerabiles cernunt̉. ſplēdidis ꝯiugijs manꝰ initis ad h̓ vt aliqn̄ illu l. i. ⁊. ij. Et d̓ ẜo ꝓbat̉ d̓ vo. magne. circa fi. in pͥmo. d̓cre. vbi ꝑiculū.§. ſtrēt: iſta nōnūꝙͣ funditꝰ domꝰ euertūt. Suadet gͦ celeſti arbitrio nos ſubmit pe. Et aug. ꝗd ꝓdeſt ſtrepitꝰ labioꝝ ſi mutū ē cor. ⁊ greg. ī mora. Verati. Effectū or̄onis ſumꝰ ī italia nuꝑ exꝑti: qn̄.n. cuꝫ verſibꝰ illis. Exurgat d̓us citer orare eſt amaros in cōpunctiōe. gemitꝰ non verba cōpoſita reſona ⁊c̄. Cepit eccl̓ia ꝯͣ rebelles orare ꝑempti ⁊ exterminati ſūt qͣſi ſubito ꝗ cenſura re. ⁊ ibidē. Aīaꝝ verba ſunt ipſa deſideria: in ꝗbus tanto ꝗs minus claeccl̓iaſtica ⁊ armis bellicis iā dudū domari nō potuere: bn̄ facit. xxxv. di. c. vl. mat ꝙͣto minus deſiderat. De tertio pꝫ h̓: ⁊ de con. diſt. v. nunꝙͣ ī pͥn. ⁊ vbi dr̄ ꝙ orāte moyſe vīcebat populus. vīcebat̉ aūt dū dimittebat manus: ⁊ Cypprianus. Nil aliud cogitet animꝰ ꝙͣ id ſolum qd̓ precatur. d̓ cō. di. vide hoſti. ī ſum. d̓ remiſ.§. ad ꝗd valēt. v̓. fateor. vbi ponit exēpla de daniele i. qn̄ aūt. ⁊ dicit gre. ꝙ illā or̄onē deus non audit: cui ille qui orat non at moyſe ⁊ dauid orātibꝰ. Sꝫ ꝗ legēt triꝑticā hiſtoriā hug. floracen̄. helimāde ru tendit. Dicūt tn̄ theologi hoc intelligendū qn̄ attentio uullo mō or̄oni finū ⁊ hiſtoriographos īueniēt ꝙ theodoſiꝰ imꝑator ſenior ſuis or̄onibꝰ mira cōiungitur. nō.n. reꝗrit̉ ꝙ attentio ſemꝑ maneat in or̄one actꝰ ꝑ eſſen culoſaꝫ victoriā obtinuit ꝯͣ eugeniū ⁊ arbogaſtē quoꝝ exercitꝰ iacula vehemē tiam: vſi pſal. xxxvj. Cor meū me dereliꝗt: ſatis.n. eſt ꝙ maneat per vir tiſſimꝰ vētꝰ retorqͥbat ī ipſos. ⁊ iacula ꝑtis theodoſij cū maiori fortitudine vltutem: qd̓ eſt qn̄ cū bona intētione ꝗs ad otonē accedit. ⁊ ſi in ꝓſecutione tra mēſurā humani ictus īpingebat in illos ⁊ h̓ voluit ipſe claudianꝰ poeta ꝗ mēs ad alia rapiat̉. Semꝑ.n. prime intentionis uis ꝑmanet: niſi tāta ſit tūc florebat dicēs. O nimiū dilecte deo cui militat ether. Et ꝯiurati veniunt euagatio ꝙ attētio oīno d̓pereat: ⁊ tūc locus eēt ei qd̓ dicit Cyprianus ad claſſica vēti. h̓ aūt obtinuit ipſiꝰ thodoſij or̄o q̄ talis fuiſſe legit̉. Oīpotens li. de or̄one dn̄ica. Quomodo audiri te a deo poſtulas: cū ipſe te nō audeꝰ tu noſti ꝙ ī noīe xp̄i filij tui vltiōis iuſte vt puto p̄lia ſuſcepi: ſinaliter ī me dias; ⁊ beatus Ber. cauſamur nobis deeſſe gr̄am: lꝫ iuſtiꝰ ip̄a gr̄a cōqͥvīdica: ſi v̓o cū iuſta cā: ⁊ ī te ꝯfiſus huc veni: porrige dexterā tuis ne forte dirit̉ nōnullos deeſſe ſibi. ⁊ Caſſianus. nunꝙͣ orat ꝗſꝗs ēt flexis genibꝰ ſi cāt gētes vbi ē deus eoꝝ. ꝯcor. huic. ff. de vo. magne pꝰ pͥn. ⁊ huic gl. ſit finis. vacatione diſtrahit̉: ⁊ facit quod de officijs ſcripſi: de cele. miſ. dolentes de cuiꝰ ꝓlixitate ſum excuſabilis: tū qꝛ ī oronis ſuffragio ſperās ſum effectum De qͣrto matthei. vj. Cū oraueritis nolite multū loqui ⁊c̄. facit de con. illiꝰ exꝑtꝰ in aſſequēdis ꝓſperis ⁊ euitādis vel ſaltē tēperādis aduerſis: tuꝫ qꝛ di. v. non mediocriter. ⁊ vide quod no. de eta. ⁊ qua. c. pe. ī vlt. glo. Nec ẜm materiā deberet eē ꝓlixior: ⁊ ſi ꝑ iſta nō ſatiſfeci: excuſet eoꝝ coeqͣtio textutn̄ putes breui oquiū eſſe de neceſſitate or̄onis. nā or̄o non ſolū ẜm ſuaꝫ alis. d̓ h̓ de īmunita. ec. d̓cet. li. vj. ꝑ archidi.i. q. i. dictū. Io. an. cam que eſt deſideriū charitatis: ſed ēt ẜm ſeipſam poteſt eſſe diuturna. a ¶ Cōfeſſis. ꝗs ē h̓ ⁊ laudabimꝰ illū. eccle. xxxj. has ergo remiſſōes ꝗbus pau Nā ⁊ de xp̄o legimus ꝙ ꝑnoctauit orando. Luce.vj. ⁊ ꝙ ꝓlixius orauit: ci ꝑcipiāt amare īterp̄tari: nec d̓cet nec expedit: vt dixi. de pe. ⁊ re. ꝙ aūt. luce. xxij. Itē dicit̉. luce. xviij. in pͥn. Oꝫ ſemꝑ orare ⁊ nō deficere: facit. lxx ¶ In eccl̓ia. ꝑ hāc lr̄aꝫ q̄ hr̄ ēt ſuꝑ ꝑte ꝓxi. ī fi. pꝫ ꝙ n̄ ſufficit ītereſſe horis exͣ ec vj. di. noſſe. ibi orationi ꝑnoctanter inſtetimus. Sed qꝛ vt dicit Augu. cleſiā: qd̓ ītelligo ēt ſi dicant̉ ī pͥuato oratorio. d̓ quo de cō. di. i. ꝯcedimꝰ. ⁊. c. ad ꝓbā. Multū loqui in orando eſt rem neceſſariā ſuꝑfluis agere v̓bis c ¶ Centū. dies qd̓ ē infra. vnicuiqꝫ. ⁊. c. ſiꝗs exͣ d̓ cenſi. c. fi. cum plerūqꝫ hoc negociū plus gemitibꝰ ꝙͣ ẜmonibꝰ agat̉: iō monemur ¶ Primis. fa. ad no. d̓ ſen. ex. c. vl.§. ī feſtiuitatibꝰ. li. vj. ī. i. gl. ⁊ qd̓ d̓ cōple ad breuiloquium. Nam vt dicunt ſancti frequēs ⁊ breuis debet eſſe or̄o toro ſeꝗt̉ facit ꝯͣ. e ¶ Totidē. argue ꝓ equādis diſtributiōibꝰ ī his tribꝰ ne īmorātibus nobis aliud cordi nr̄o inſerat inimicus. Sed dubitat̉ an horis matutino miſſa ⁊ veſꝑe. Itē argue ꝙ vbi ī illis horis dātur decē ī alijs or̄o debet eſſe vocalis: qd̓ vr̄ pſal. iij. ⁊. lxxvj. Uoce mea ad dn̄m clamadari debēt qͣttuor. vide qd̓ dixi. sͣ. ea. cōpil. d̓ eta. ⁊ qͣli. ⁊ vt hi ꝗ. ad fi. ui: voce mea ad dn̄m deprecatus ſum: ꝯͣ or̄o deo porrigit̉ ut eſt dcm̄: ſed ¶ Quadraginta. ⁊ ſic ducētos. g ¶ Officijs. oībꝰ quo ad dies octai