ſtatim inde exirent. ℟º hoc non ſequitur. quia nec hoc ſancti petunt ſed vt deus inbueniat eis quantum vident ipſum velle ſubueniri eis precibus eorum Vtrum orationes ſancto­rum pro nobis ſemper a deo exaudiantur. ℟º ſancti dicuntur dupliciter orare pro nobis vno oratione exp̄ſſa votis ſuis nobis aures diuine clementie pulſant. Alio modo oratōne quaſi interp̄tatiua ſcꝫ eoꝝ merita in cōſpectu dei exiſtentia tm̄ eis cedūt ad gl̓iam. ſed etiā ſūt nobis ſuffragia et orōnes quedā. ſicut etiam ſanguis xp̄i nobis effu­ſus dicit̉ veniam petere. Vtroqꝫ aūt ſan­ctoꝝ oratōnes ſunt ꝙͣtum eſt in ip̄is efficaceſ ad impetrandum quod petunt. Sed ex ꝑte no­ſtra poteſt eſſe defectus ꝯſequimur fru­ctum ip̄aꝝ ſꝫm qd̓ nobis orare dicūt̉ ex merita eoꝝ nobis ꝓficiūt. ſed ſꝫm qd̓ orant nobis votis ſuis aliquid poſtulando ſemꝑ exaudiūtur. quia volunt niſi qd̓ deus vult. nec petūt niſi qd̓ fieri volunt. qd̓ āt ſimpꝰ deꝰ vult implet niſi loquam de voluntate antece dēte ſꝫm quā vult om̄s hoīes ſaluos fieri ſemꝑ implet̉ vnde nec ē mirum ſi etiā qd̓ ſan­cti volunt hunc modū volūtatis implet̉ Sed ꝯtra p̄dicta obiciūtur pl̓a. Et prīo illd̓ qd̓ apoc. vj. martiribꝰ vindictaꝫ petentibꝰ de his que ſunt ſuꝑ terram dictum eſt vt requie­ſcerent modicum. tempꝰ donec impleretur nu merus fratrū ſuoꝝ. et ſic exaudiun de per tinentibꝰ ad eos ergo multomīꝰ de ꝑtinenti­bus ad alios. ℟º illa verba ſꝫm glo. ſūt v̓­ba oratōnis ſed inſinuant deſideriū eoꝝ ob tinenda ſtola corꝑis et ſocietate ſaluandoꝝ. et ꝯſenſum quo conſenciunt diuīe iuſticie ma los punienti obicit̉ ſcd̓o illd̓ hier̄. xv. ſi ſte terit moyſes et ſamuel coram me eſt aīma mea ad populū iſtū. ℟º dn̄s loquit̉ ibi de ill̓ ypotheſim ſꝫm ſtatum viatoris. ſi em̄ in car ne tunc eſſent et populo orarent iram dei a populo auerteret. Vel dicendū ip̄i tunc erant in limbo in celo. Obicit̉ tercio qꝛ quicunqꝫ oratōne impetrat aliqͥd quodāmodo meret̉ illud. ſed ſancti ſunt in patria ſunt in ſtatu merendi. ergo poſſunt aliqͥd nobis ſuis meritis impetrare apud deum. ℟º licet ſancti non ſunt in ſtatu merendi pro ſe poſtꝙͣ ſunt in patria. ſunt tamē in ſtatu merendi alijſ vel pocius ex merito p̄cedenti alios iuuandi et hoc apud deum piuentes meruerunt. vt eo rum orationes exaudirentur poſt mortem. Vel dicendum oratio ex alio meretur et ex alio impetrat. meritum enim conſiſtit in qua­dam adequatōne actus ad finem ad quem eſt qui ei reddetur ſed orōnis impetratio innitit̉ liberalitati eius qui rogatur. impetrat em̄ ali quis qn̄qꝫ ex liberalitate eius qui rogatur qd̓ ipſe non meruit. Et ita licet ſancti non ſunt in ſtatu merendi. non tn̄ ſequitur non ſint in ſtatu impetrandi. Equit̉ videre de tercio ſcꝫ de orōnibꝰ exi ſtentiū in purgatorio. Et circa hoc querū tur plura ſcꝫ vtꝝ exn̄tes in purgatorio orent nobis. ℟º ſic. orare em̄ opus eſt caritatiſ ip̄i autem confirmati ſunt in caritate. ſi enim exiſtentes in caritate non confirmati ante mortem pro nobis orabant. probabile eſt pro nobis orent in caritate iam confirmati Vtrum exiſtentes in purgatorio orando no bis conſequantur aliquam vtilitatem. ℟º ſic. Interdum em̄ orationes quas pro nobis fa ciunt redundant in alleuiationem pene eoruꝫ non in hoc mereantur cum ſint extra ſtatum merendi loquendo de merito ꝓprie dicto. ſed quia nos meliores eorum orationes effecti efficaciora facimus ſuffragia ad ſubleuatio­nem eorum pene. Vtrum exiſtentes in pur­gatorio orent ſeip̄is. ℟º ſic. cum em̄ men taliter clament ad nos vt eis ſubueniamꝰ qd̓ nobis ſpecialiter intelligi datur. job. xix. vbi in ꝑſona eorum dicitur nobis miſeremini mei. ⁊cͣ. credendum eſt multoforcius clamāt ad deum vt eis miſereatur. Vtrum orationes ex iſtentium in purgatorio ꝓſint eis. ℟º ſic. non quidem quantuꝫ ad augmentū gracie vl̓ glorie ſed quo ad mitigationem et abbreuiati onem ſue pene. Nec ideo ſequitur ſtatim a ſua pena liberentur. quia nec hoc petunt ſed deum rogant vt ſcd̓m beneplacitum ſuum eo­rum miſereatur. et hec oratio exaudit̉ Vtꝝ orationes exiſtentiū in purgatorio viuis ſē per exaudiantur. ℟º forte orationes eorum non ſemꝑ exaudiuntur ſicut nec noſtre quia ſic vident voluntatem domini ſicut beati. eo­rum tamen orationes ꝓſunt multis viuis īmo omnibus niſi ſit impedimentū ex ꝑte noſtra. ſi em̄ non ꝓſunt aūt hoc eſt quia ſunt in pena et tunc ſimiliter orationes noſtre qui ſumus in pena non ꝓdeſſent. Aut quia ſunt extra ſtatuꝫ merendi et tunc ſimiliter orationes animaruꝫ beataꝝ nobis non ꝓdeſſent. aut quia cum quod ſunt extra ſtatum merendi adhuc caret viſione dei et hec ratio nulla eſt. quia vt ha­bet̉. ij. mach̓. c. vltimo. neemias qui extra me rendi ſtatum erat et adhuc viſione dei care­bat filijs iſrael orabat. et eius oratio exau­dita fuit. Equitur videre de quarto ſcilicet de no­ſtris inuocationibus ſanctorum. Et circa hoc queruntur plura ſcilicet vtrum debeamus interpellare ſanctos ad orandum pro nobis. Reſponſio ſic. vnde iob. v. voca ſi eſt qui re­ſpondeat tibi ad aliquē ſanctoruꝫ conuertere Noſtrū autem pocare vt dicit ibi gregorius ē humili prece depoſcere Decreuit autem deꝰ et voluit ſanctos rogare deberemus. primo propter noſtram inopiam in merendo vt vbi noſtra merita non ſuppetunt iuueſit aliena. ſe cundo propter ſanctorum gloriam quia deus vult ſanctos ſuos glorificare. et per eos ini­racula facere in corporibus. et ſalutem in ani mabus vt ipſos laudemus. tercio propter dei reuerentiam. vt peccator qui deum offendit non audeat deum in propria perſona adire ſed amicorum patrocinium implorare. Vtrum inuocandi ſint ſancti non tantum ſu­periores ſed etiam inferiores. Reſponſio vti le eſt interdum etiam minores ſanctos orare